تاثیر منفی کاهش کمک های سازمان ملل متحد به افغانستان برای مردم این کشور و کشورهای کمک کننده
کارشناس و فعال رسانه ای افغان گفت: کاهش کمک های سازمان ملل متحد به افغانستان هم مردم این کشور را با مشکلات بیشتری مواجه می کند و هم برای کشورهای کمک کننده باعث ایجاد مشکلات می شود.
سید حسن حسینی مسوول دفتر خبرگزاری صدای افغان (آوا) در مشهد در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری با اشاره به کاهش سی درصدی کمک های سازمان ملل متحد و آژانس های بشردوستانه بین المللی به افغانستان به خاطر آنچه محدودیت ایجاد شده از طرف طالبان برای زنان خوانده اند، اظهار داشت: کاهش این کمک ها سبب تورم، فقر و مهاجرت می شود که آسیب آن علاوه بر مردم افغانستان به کشورهای دیگر و از جمله کشورهای کمک کننده هم خواهد رسید.
وی عنوان کرد: از آنجایی که افغانستان محصور در خشکی است و به دریا راه ندارد در بحث تجارت و ترانزیت با مشکلاتی مواجه است، زیرساخت های اقتصادی هم در افغانستان ضعیف است و اگر در گذشته زیرساخت هایی ایجاد شده، چهار دهه جنگ در این کشور باعث تخریب آن ها شده و در حال حاضر پاسخگوی نیازمندی های این کشور نیست. تحولاتی هم طی حدود دو سال گذشته رخ داد و حکومت قبلی سقوط کرد و حکومت طالبان پس از روی کار آمدن با تحریم های جامعه بین المللی مواجه شد که این مساله اقتصاد افغانستان را بیش از گذشته با مشکلات مواجه کرد.
این کارشناس افغان یاد آور شد: البته مشکلات اقتصادی جنبه جهانی هم دارد چنانکه طی سال های اخیر کرونا جهان را با مشکلات زیادی مواجه کرد، بسیاری از کشورها درگیر مسایل اقتصادی خود شدند و تا کنون هم در کشورهای غربی مردم به خاطر مشکلات اقتصادی دست به تظاهرات می زنند. این مسایل سبب شده که کشورهای کمک کننده با توجه به مشکلاتی که در زمینه اقتصادی دارند، محدودیت های وضع شده از سوی حکومت طالبان برای زنان را بهانه ای برای کاهش کمک های خود به افغانستان قرار دهند.
به گفته حسینی کاهش کمک های سازمان ملل متحد و سازمان های بشردوستانه به افغانستان مشکلات زیادی را به بار می آورد از جمله باعث تورم می شود که آن هم می تواند سبب افزایش بیکاری، فقر و مهاجرت گسترده بخشی از مردم به کشورهای دیگر شود و در درازمدت مشکلاتی را، هم برای مردم افغانستان و هم برای کشورهای همسایه و منطقه و در نهایت کشورهای کمک کننده ایجاد کند.
وی بیان داشت: کشورها و نهادهای کمک کننده به افغانستان باید کمک های خود را از طریق یک مرکز واحد مانند خود سازمان ملل متحد ارایه کنند و مدیریت کمک ها باید از طریق یک مرجع واحد باشد، در حال حاضر توزیع کمک ها بسیار پراکنده است و نبود هماهنگی میان کمک کننده ها و مدیریت نادرست توزیع کمک ها، مشکل ساز می شود.
این کارشناس افغان اظهار کرد: از طرف دیگر جامعه جهانی باید با حکومت طالبان از طریق مذاکره پیش برود زیرا حکومتی نوپا است و طبیعتا با مشکلاتی مواجه است. در درون حکومت طالبان هم در خصوص نحوه برخورد با موضوع زنان اختلاف نظراتی وجود دارد و فشار مضاعف جامعه جهانی در این زمینه راهگشا نیست بلکه مسایل باید با گفت و گو، همکاری و از طریق راه های حقوقی و سیاسی حل شوند.
وی اضافه کرد: جامعه جهانی نه تنها نباید کمک ها به افغانستان را کاهش دهد بلکه باید برای رفع تحریم ها علیه حکومت طالبان و ایجاد زیرساخت ها در افغانستان هم اقدام شود، به این دلیل که زیرساخت های اقتصادی افغانستان در دوره حکومت های قبلی موسوم به جمهوریت هم به صورت اساسی بازسازی نشدند هرچند تلاش هایی در این زمینه انجام شد که پاسخگوی نیازهای افغانستان در شرایط کنونی نمی باشد.
