ترامپ علیه جهان، جهان علیه ترامپ
«دونالد ترامپ»، رییس جمهوری امریکا در دومین حضور خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد علیه چند جانبه گرایی بین المللی اعلان جنگ داد .
دونالد ترامپ در برابر دهها تن از سران و نمایندگان ارشد کشورهای جهان گفت:«ما جهانی شدن را رد می کنیم و ایدئولوژی میهن پرستانه را می پذیریم».
در واقع ترامپ بین الملل گریزترین رئیس جمهوری آمریکا طی 70 سال عمر سازمان ملل به شمار می آید. این سازمان با تلاش رهبران کشورهای در جنگ با نازیسم از جمله آمریکا در دوران جنگ جهانی دوم پایه گذاری و مقر آن نیز شهر نیویورک در این کشور تعیین شد. طی حدود 70 سال بعد، آمریکا نه فقط عمده ترین کشور بهره بردار از سازمان ملل بود؛ بلکه در این مدت، آمریکا به عنوان حافظ و پاسدار نظم جهانی مبتنی بر مشارکت جویی بین المللی شناخته می شد .
البته این نظم در نهایت در جهت تامین منافع سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی آمریکا قرار داشت و به همین دلیل نیز واشنگتن قویا از ساختارهای آن حراست می کرد . اما از چند سال پیش و در پی بحران های اقتصادی و بروز مشکلات سیاسی – امنیتی در جهان، رویکرد ضدیت با جهان گرایی مشارکت جویانه ابتدا در اروپا (به طور مشخص برگزیت در بریتانیا) شکل گرفت و سپس با عبور از آتلانتیک، دونالد ترامپ را در انتخابات 2016 به کاخ سفید فرستاد.
ترامپ بی تجربه در عرصه سیاست عمومی، نماینده جریان ملی گرای آمریکایی است که نظم کنونی جهانی را مغایر منافع و مصالح عالیه آمریکا تعریف می کند و در پی نظم جدیدی بر پایه هژمونی مطلق و بلامنازع این کشور در جهان است . برای ملی گرایان آمریکایی که شاهد افول قدرت ملی و ترک خوردن امپراتوری جهانی آمریکا هستند، هدف فقط در یک عبارت خلاصه می شود؛ «اول آمریکا».
در چارچوب شعار «اول آمریکا» هر آن چه که جنبه مشارکت جویانه بین المللی دارد، کنار گذاشته می شود. برای آمریکای ترامپ یا به عبارت بهتر، برای آمریکای ملی گرا، نظم کنونی بر گرفته از تحولات دوران پس از جنگ جهانی دوم ، تضمین کننده برتری و سروری بر جهان نیست و باید هر چه سریع تر تغییر کند . آمریکایی که روزگاری مبتکر ایجاد سازمان های جهانی و شتاب دهنده به جهانی شدن در جهان بود ، اکنون رو در روی جهان قرار گرفته است. «اول آمریکا»، آمریکای تنها را به همراه آورده است . در مدت زمان دو سال گذشته که ضد جهان گرایان بر کاخ سفید حاکم شده اند، فاصله بین جامعه جهانی و آمریکا رو به افزایش گذاشته است .
به نظر می رسد در آغاز دهه سوم قرن بیست و یکم ، جهان بر سر یک دو راهی سرنوشت ساز قرار گرفته است . به عبارت دیگر یا جهان باید به تحقق شعار«اول آمریکا» تن دهد که در آن صورت ، حکم رئیس جمهوری آمریکا حکم لازم الاجرا برای جهان را خواهد داشت یا این که در جهان در برابر نابودی ساختارهای مشارکت جویانه مقاومت کند و بهای آن را نیز بپردازد . به نظر می رسد جهانیان تصمیم گرفته اند راه دوم را برگزینند ؛ خنده ها و همهمه ایجاد شده در ابتدای سخنرانی ترامپ در نشست مجمع عمومی سازمان ملل نشان داد که یکجانبه گرایی منفعت طلبانه امریکایی ها از سوی جامعه جهانی پذیرفتنی نخواهد بود .
«بن رودز»، مشاور سابق «باراک اوباما»، رییس جمهوری سابق امریکا در توئیتی نوشت: به سختی می توان عمق پیامدهای مورد تمسخر قرار گرفتن مهمترین نهاد دولت آمریکا را توسط رهبران جهان درک کنیم .