Siyonist Rejimin İran’a Saldırısında Şehit Olanlar | Cumhurbaşkanlığı Hayalinden Sessiz Bir Geceye Uçuş

Parstoday – Tahran’ın Patrice Lumumba Caddesi'nde yer alan Khorrami ailesinin evi, 13 Haziran gecesini ateş ve demirle karşıladı; karanlık gecede düşen bir füze, sessizliği yardı. Patlamanın şiddetiyle yan dairenin duvarları çöktü ve bina, Emir Ali ile Emir Muhammed Khorrami’nin üzerine yıkıldı.

Emir Muhammed daha çabuk enkaz altından çıkarılabildi, ancak 13 yaşındaki Emir Ali'nin üstüne düşen molozlar daha ağırdı; toz ve beton parçaları nefesini kesti ve onu göğe uğurladı.

• İzzet Şehidi: Emir Ali Khorrami

13 yaşındaki Emir Ali Khorrami, Siyonist rejimin, komşuları olan nükleer bilimci Dr. Zulfaghari’nin evine düzenlediği doğrudan saldırıda şehit oldu. Emir Ali’nin annesi, Shahla Araghiânfar, o acı dolu gecenin detaylarını şöyle anlatıyor:

“O gece saat 3 civarında korkunç bir patlama sesi duyduk. Patlamanın şiddeti o kadar fazlaydı ki çocuklarımın odası yıkıldı ve Emir Muhammed ile Emir Ali enkaz altında kaldılar. Emir Muhammed’in yardım isteyen sesini duyabiliyorduk. Eşim, kapının arkasına yıkılan molozları zorlukla açtı ve onu hemen dışarı çıkardı. Ancak Emir Ali, odanın köşesinde uyuyordu ve üzerine daha fazla moloz yığılmıştı. Bu yüzden onu çıkarmamız yaklaşık bir saat sürdü. Çocuğum artık nefes almıyordu. Vücudunda hiçbir kesik ya da yara yoktu. Onu itfaiye ekiplerine teslim ettik, binadan çıkarsınlar diye. Ekipler eşime, vücudu hâlâ sıcak olduğu için belki canlandırabiliriz demişler. Onu Resul-i Ekrem Hastanesi’ne götürdüler, ama hasta yatağına değil, soğuk morga…”

• Anneye Veda: Sevgi Dolu ve Kendine Has

Anne, en çok her sabahki küçük vedalaşmalarına bağlı:

“Her sabah Emir Ali okula gitmek için evden çıkarken, kapının önünde durur ve asansör kabininde camın üstüne bir kalp çizer, bana bir öpücük gönderirdi. Bu, aramızda her gün tekrarlanan bir gelenekti ve bana huzur verirdi.”

Şimdi o çocukça vedayı anne yapıyor. Ne zaman oğlunun mezarını, Behesht-e Zahra’daki 42. bölümde ziyaret etse, mezar taşına bir kalp çizer ve soğuk mermerin üstüne sessiz bir öpücük kondurur. Anne, oğullarının yakın dostluğunu da anlatıyor:

“Gerçek birer arkadaş ve oyun arkadaşıydılar. Masa futbolundan bisiklet sürmeye, çevrim içi oyunlara kadar her şeyi birlikte yaparlardı. Emir Ali’nin yokluğu, şimdi evi sessizliğe gömmüş durumda.”

• Büyük Hayallerin Çocuğu

Emir Ali, enerjik ve hayalleri büyük bir gençti. Bir zaman futbolcu olmak istiyordu, sonra oyuncu… Hatta bir ara kendini geleceğin cumhurbaşkanı olarak hayal etmişti.

Annesi anlatıyor:

“Her zaman, ‘Cumhurbaşkanı olacağım’ derdi. ‘İlk işim halkın rahat yaşamasını sağlamak, pahalılığı azaltmak olacak’ diye eklerdi. Yaz tatili için bir sürü plan yapmıştı. Eski eşyalara çok düşkündü, hepsini saklardı: Eski bir PS2’si vardı, çocukken büyükannesinin ördüğü yün kazak hâlâ dolabındaydı. ‘Bunu kendi çocuğuma göstereceğim’ derdi. Yeni keşfetmişti ki üniversitelerde ‘bilgisayar oyun yapımı’ diye bir bölüm varmış. Bu bölüme gitmekte ısrar ediyordu. Hayatının her dakikası için bir hayali, bir planı vardı.”/