کدام کشور اروپایی تاجر هشت میلیون برده آنگولایی بود؟ + تصاویر

پارس‌تودی- پرتغال کشوری واقع در جنوب غربی اروپا است که همانند برخی از کشور‌های اروپایی پیشینه استعمارگری دارد.

در دوران استعمارگری پرتغال، کشورهایی از جمله آنگولا، موزامبیک، برزیل، کیپ ورد و تیمور شرقی و همچنین بخش‌هایی از هند تحت سلطه پرتغالی‌ها قرار گرفتند. در این مطلب از پارس‌تودی نگاهی انداخته شده است بر پرونده استعمارگری نیروهای پرتغالی در آنگولا.

استعمارگران پرتغالی، در سال ۱۴۸۳ میلادی، وارد آنگولای امروزی شدند، کشوری که یکی از ثروتمندترین کشورهای آفریقا و دارای کشاورزی غنی و منابع معدنی (معادن بزرگ طلا و الماس) و همچنین میدان‌های بزرگ نفتی بود و از لحاظ موقعیت جغرافیایی نیز نقشی کلیدی بر تحولات جنوب آفریقا داشت.

در یک سوی پروژه استعمارگری پرتغال بود و در سوی دیگر آنگولا که در قرن‌های هفدهم و هجدهم، یکی از مناطق مهم تجارت برده برای پرتغال محسوب می‌شد.

حدود پانصد  سال سایه پرتغالی‌ها بر سر مردم آنگولا سنگینی می‌کرد. در این مدت، علاوه بر غارت منابع معدنی و نفتی توسط نیروهای پرتغالی، به دلیل اشتغال دولت پرتغال به تجارت برده، در پنج قرن حدود هشت میلیون آنگولایی به بردگی گرفته شدند.

کل صادرات برده در آفریقای غربی در قرن هجدهم را ۶۱۱هزار نفر تخمین زده‌اند. این در حالی است که صادرات برده پرتغال از آنگولا به تنهایی در همین دوره بیش از دو برابر کل آنها و معادل یک میلیون و۴۱۴ هزار نفر بوده است!

در حالی که تعداد زیادی از آنگولایی‌ها نیز به کار اجباری در مزارع مشغول بودند. به تدریج مردم آنگولا علیه استعمار پرتغال به پا خاستند. اوج خشونت‌های اولیه علیه مردم معترض بومی، در نیمه اول سال ۱۹۶۱ اتفاق افتاد.

حداقل ۵۰۰۰ نفر از مردم آنگولا، در قتل عامی که در تاریخ سوم و چهارم ژانویه رخ داد، توسط سربازان پرتغالی کشته شدند.

در مارس همان سال نیز، پس از این‌که تعدادی از کارگران بومی آنگولا، خواهان بهبود شرایط کار در مزارع شمال کشورشان شدند، نظامیان پرتغالی مناطقی از آنگولا (ایکولو بنگو و بایا دکاسانج) را بمباران و ۱۷ روستا را نابود کردند. در این جنایت نیز حدود ۲۰۰۰۰ آنگولایی کشته شدند. منابع مختلف، تعداد کل کشته‌شدگان آنگولایی توسط پرتغالی‌ها را در هشت ماه نخست سال ۱۹۶۱ تا ۵۰۰۰۰ نفر نیز بیان کرده‌اند.

توصیف جنایات پرتغالی‌ها از زبان یک رسانه غربی به نام «لس‌آنجلس تایمز» دل هر انسانی را به درد می‌آورد. این رسانه آمریکایی می‌نویسد: نیروهای پرتغالی، سر سربازان استقلال‌طلب آنگولا را به درختان دو طرف جاده‌ها می‌آویختند. پرتغالی‌ها صدها زندانی را شکنجه کردند و پس از به قتل رساندن، آن‌ها را در گورستان‌های دسته‌جمعی مدفون کردند.

 پرتغالی‌ها نه‌تنها خانه‌های علفی روستاها را به آتش کشیدند، بلکه به محیط زیست آفریقا نیز رحم نکردند و جنگل‌ها را با مواد آتش‌زا مورد تهاجم قرار دادند.

این جنایات و سرکوب‌های غیر انسانی، نه تنها اراده مردم آنگولا را برای آزادی نشکست، بلکه همچون آتشی زیر خاکستر، خشم و اتحادی را دامن زد که نهایتاً به طولانی‌ترین جنگ استقلال‌طلبانه در تاریخ آفریقا منجر شد. مبارزات مردم آنگولا پس از دهه‌ها مقاومت و فداکاری سرانجام در یازدهم نوامبر سال ۱۹۷۵ میلادی به ثمر نشست و آنگولا پس از سال‌ها توانست استقلال خود را از چنگال استعمار پرتغال بیرون بکشد.

fz