بازخوانی جنایات غرب | جنایات بیولوژیک آمریکا در شرق آسیا

پارس تودی- جنایات آمریکا در شرق آسیا، موضوعی پیچیده و پرچالش است که به‌طور گسترده‌ای مورد بحث قرار گرفته است.

به گزارش پارس تودی، یکی از مهم‌ترین اقدامات ایالات متحده، استفاده از سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی و انجام آزمایشات بیولوژیکی در مناطق مختلف آسیای شرقی است که تأثیرات منفی جدی بر زندگی انسان‌ها و محیط زیست برجای گذاشت. در این زمینه، برخی از رویدادهای مهم عبارتند از:

آزمایشات بیولوژیکی آمریکا در شرق آسیا

در دهه‌های 1940 و 1950، ایالات متحده برای آزمایش سلاح‌های بیولوژیک، از جمله طاعون و سایر بیماری‌های مسری، در مناطق مختلف آسیا، به‌ویژه در چین و کره، آزمایش‌هایی انجام داد. یکی از موارد برجسته در این زمینه، عملیات‌هایی است که تحت پوشش آزمایشات بیولوژیکی در مناطقی از چین و کره انجام شد. گزارش‌ها و اسناد تاریخی نشان می‌دهند که در این مناطق، آمریکا به‌طور غیرمستقیم مسئول شیوع بیماری‌هایی چون طاعون و برخی بیماری‌های دیگر بوده است. بسیاری از این اقدامات در قالب آزمایشات نظامی پنهان انجام شده و هدف آن‌ها ارزیابی تأثیرات سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی بر روی جمعیت‌های انسانی و زیرساخت‌های اقتصادی بود. یکی از وحشتناک‌ترینِ این جنایات را آمریکا در کره جنوبی و بخش‌های شمال شرقی چین مرتکب شد؛ آنجا که مقادیر زیادی باکتری، حشرات، پر، بخش‌های گندیده حیوانات و ماهی‌ها را بر سر مردم این کشورها و زمین‌های کشاورزی آن‌ها فروریخت. این اقدام باعث شیوع بیماری‌هایی نظیر طاعون، سیاه زخم و آنسفالیت و مرگ‌ومیر وسیع و سریع مردم این کشورها شد. جنایاتی که تبعات آن همچنان در کشورهای شرق آسیا با تولد نوزادان با بیماری‌های ژنتیکی ادامه دارد. این آزمایشات گاهی به‌طور علنی و گاهی در قالب آزمایشات مخفیانه صورت می‌گرفت. در این آزمایش‌ها، برخی از بیماری‌ها به‌طور عمدی در جمعیت‌های انسانی و حیوانی گسترش داده می‌شد تا اثرات آن‌ها بر زیست‌بوم و قدرت دفاعی ملت‌های مختلف بررسی شود.

استفاده از سلاح‌های بیولوژیک در جنگ ویتنام

در جنگ ویتنام (1955–1975)، آمریکا متهم به استفاده از سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی برای نابودی منابع طبیعی، تضعیف نیروهای دشمن و وارد کردن آسیب به جمعیت غیرنظامی شد. یکی از اقدامات شناخته‌شده، استفاده از ماده شیمیایی "عامل نارنجی" بود. این ماده که شامل دوتری کلروفسفات (Dioxin) بود، به‌طور گسترده در مناطق جنگی استفاده می‌شد و تأثیرات فاجعه‌بار بر سلامت انسان‌ها، به‌ویژه در نسل‌های بعدی داشت. البته این ماده بیولوژیکی به‌طور مستقیم به قحطی‌آفرینی و شیوع بیماری‌ها منجر نشد، اما تأثیرات آن از لحاظ زیست‌محیطی و بهداشتی بسیار گسترده بود.

تأثیرات طولانی‌مدت بر سلامت و محیط زیست

استفاده از سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی در شرق آسیا، به‌ویژه در چین و کره و ویتنام، تأثیرات ویرانگر و طولانی‌مدتی بر محیط زیست و جمعیت‌های انسانی داشت. بیماری‌هایی مانند طاعون، وبا، مالاریا و بیماری‌های تنفسی در برخی از این مناطق شیوع پیدا کرد و زندگی میلیون‌ها نفر را به خطر انداخت. این بیماری‌ها نه‌تنها زندگی انسان‌ها را تهدید می‌کرد، بلکه برای نسل‌های بعدی نیز اثرات زیانباری داشتند.

در مورد ویتنام، حتی پس از پایان جنگ، میلیون‌ها نفر از آسیب‌های ناشی از عوامل شیمیایی و بیولوژیکی رنج می‌بردند. بسیاری از مردم دچار بیماری‌های پوستی، سرطانی و نقص‌های مادرزادی شدند. همچنین، محیط زیست به‌شدت آسیب دید و منابع طبیعی بسیاری از جمله جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی نابود شدند.

نتیجه‌گیری

جنایت‌های آمریکا در شرق آسیا، به‌ویژه استفاده از سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی، تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر سلامت انسان‌ها و محیط زیست این منطقه داشت. شیوع طاعون و دیگر بیماری‌های کشنده به‌طور عمدی یا غیرمستقیم، به‌ویژه در جنگ ویتنام، اثبات‌گر این واقعیت است که استفاده از این سلاح‌ها نه‌فقط به آسیب‌های فوری بلکه به نتایج طولانی‌مدت برای نسل‌های آینده منجر می‌شود. این رویدادها همچنان باید مورد بررسی دقیق قرار گیرند تا پیامدهای آن‌ها در سطح بین‌المللی شفاف‌تر شود و مسئولیت‌پذیری بیشتری از سوی کشورهایی که چنین اقدامات غیرانسانی را انجام داده‌اند، ایجاد گردد./

srm