سحرخیزی یا غفلت؟ انتخاب با توست

پارس تودی- سحرخیزی و تلاش، سنتی دیرینه در فرهنگ ایرانی و کلید بهره‌مندی از برکت روزانه است. در جهانی که موفقیت با نظم و تلاش گره خورده، بیداری در صبح و کار و تلاش، نخستین گام به سوی کامیابی‌ است.

در فرهنگ ایرانی، «روزی» نه‌فقط به معنای درآمد یا غذا، بلکه نمادی از برکت، تلاش و لطف الهی است. مصرع «هر که را خواب ناز، روزی کم است» با زبانی ساده اما پرطنین، به رابطه‌ی مستقیم میان سحرخیزی و کار و تلاش اشاره دارد. به گزارش پارس تودی، خواب ناز، در اینجا استعاره‌ای‌ است از تن‌آسایی، بی‌خیالی و غفلت از فرصت‌های روزانه. کسی که در خواب و آسایش بی‌حد و مرز غرق شود، از نعمت‌های زندگی محروم می‌ماند.

این جمله، ریشه در آموزه‌های اخلاقی و عرفانی دارد. در ادبیات فارسی، شاعران بزرگی چون سعدی، مولوی و فردوسی بارها بر اهمیت سحرخیزی، تلاش و دوری از تنبلی تأکید کرده‌اند. مثلاً سعدی می‌گوید: «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل»، یعنی حرکت در سختی، بهتر از رکود و بی‌عملی‌ است.

از منظر اجتماعی، این مصرع می‌تواند نقدی بر سبک زندگی مدرن باشد که گاه راحت‌طلبی را جایگزین تلاش می‌کنند. در فضای امروز که موفقیت اغلب با پشتکار و نظم گره خورده، این جمله یادآور آن است که هیچ موفقیتی بدون بیداری و کوشش حاصل نمی‌شود.

در نهایت، «هر که را خواب ناز، روزی کم است» نه‌تنها یک هشدار اخلاقی، بلکه دعوتی‌ است به بیداری، حرکت و بهره‌برداری از فرصت‌هایی که هر روز با طلوع خورشید آغاز می‌شوند. این مصرع می‌تواند شعار زندگی کسانی باشد که می‌خواهند با تلاش، مسیر خود را روشن کنند.

MS