انزواطلبی اجباری؛ استراتژی ترامپ برای "آمریکای تنها"

پارس تودی - رویکرد تهاجمی دولت آمریکا در قبال جهان، با تمرکز بر تعرفه‌های تنبیهی، محدودیت‌های شدید مهاجرتی و لفاظی‌های نژادپرستانه، در حال تبدیل "انزواطلبی" به خط‌‌ مشی رسمی دولت این کشور است.

روزنامه پرشمارگان "واشنگتن پست" می نویسد استراتژی و رویکرد تهاجمی دولت آمریکا که با انتشار سند راهبرد امنیت ملی مبتنی بر مخالفت با چندجانبه‌گرایی و سرزنش متحدان تثبیت شده، نه تنها روابط بین‌المللی واشنگتن را مخدوش کرده، بلکه واکنش‌های هشدارآمیز ناظران داخلی را برانگیخته است.

به گزارش پارس تودی، کارشناسان با اشاره به تشدید ممنوعیت‌های سفر و اقداماتی چون درخواست پنج‌ساله سابقه شبکه‌های اجتماعی از گردشگران، این روند را عاملی برای دلسردی جهانی و قطع ارتباطات فرهنگی می‌دانند.«چاک هگل» وزیر دفاع پیشین آمریکا، با هشدار نسبت به سیاست دولت تاکید کرده است: "آمریکا به شیوه‌ای بسیار خطرناک منزوی می‌شود... و وقتی در این مسیر قدم بگذارید، دیگر آن را باز نخواهید یافت."

این دیدگاه که یادآور انزواطلبی شکست‌خورده پیش از جنگ جهانی دوم است، در حالی از سوی کاخ سفید با عنوان "دفاع از فرهنگ آمریکایی" توجیه می‌شود که به زعم تحلیلگران، ریشه در نگرش‌های نژادپرستانه و حامی سفیدپوستان دارد.

تنش‌آفرینی ترامپ فراتر از مرزهاست. اهانت‌های مکرر به «ایلهان عمر» عضو کنگره با تبار سومالیایی و تحریک ضد مهاجران، فضای داخلی را ملتهب نگه می‌دارد. در عرصه خارجی، تهدیدهای تعرفه‌ای ضد مکزیک و فشار بر ونزوئلا، نشان از تلاش برای یافتن "مقصر خارجی" برای معضلات داخلی دارد؛ اقدامی که به اعتقاد بسیاری، مبتنی بر ادراکی اغراق‌آمیز از تهدیدات است.

با وجود حمایت جناح تندروی حزب جمهوری‌خواه و طرح‌هایی مانند خروج از ناتو، کارشناسان تاکید دارند که در جهان امروزِ پیوندهای عمیق اقتصادی و دیجیتال، انزوای کامل نه عملی است و نه به نفع آمریکا. سند راهبرد امنیت ملی ترامپ که با پذیرش ضمنی سلطه روسیه و چین بر حوزه‌های نفوذشان، تمرکز واشنگتن را به نیمکره غربی محدود می‌کند، به تعبیر «ست جونز» تحلیلگر ارشد دفاعی در مرکز"مطالعات استراتژیک و بین‌المللی" (CSIS)، اساساً چالش دموکراسی در برابر اقتدارگرایی را نادیده می‌گیرد و با اصول تاسیسی آمریکا در تضاد است.

به نظر می‌رسد دولت ترامپ با نهادینه کردن گفتمان مهاجرستیزی و یکجانبه‌گرایی خصومت‌آمیز، عمداً مسیری را طی می‌کند که پیامد آن فقط "آمریکای منزوی" است؛ راهبردی که نه فقط اتحادهای تاریخی را تضعیف می‌کند، بلکه جایگاه راهبردی و اخلاقی آمریکا در نظم بین‌المللی را به مخاطره می‌اندازد.

hm