ضرورت برپایی دادگاه‌های پرداخت غرامت به جوامع آسیب‌دیده از برده‌داری
-
ضرورت برپایی دادگاه‌های پرداخت غرامت به جوامع آسیب دیده از برده‌داری
پارس تودی- ریچارد سودان می نویسد: تنها زمانی که غربی‌ها غرامت جنایت‌های دوران برده‌داری را پرداخت کنند؛ جوامع سیاه‌پوست سراسر جهان واقعاً آزاد خواهند شد.
تقاضای غرامت برای جبران دوران بردگی و مقابله با میراث مدرن آن یعنی «نژادپرستی ساختاری»، کارزار جدیدی نیست.
پس از قتل «جورج فلوید»، اعتراضاتی با شعار «زندگی سیاه‌پوستان مهم است» در سرار جهان شکل گرفت و درخواست‌ها را برای برقراری عدالت تشدید کرد.
کشورهای غربی که به کمک برده‌داری توسعه یافته‌اند؛ توسط دولت‌هایی نمایندگی می‌شوند که می‌خواهند، موضوع پرداخت غرامت را نادیده بگیرند یا به تاخیر بیاندازند.
برای مثال، آمریکا لایحه HR40 که بررسی پرداخت غرامت‌ها را پیشنهاد می‌کند، احتمالا هرگز به قانون تبدیل نخواهد شد و دهه‌هاست که متوقف شده است.
بریتانیا نیز به عنوان کشور پیشتاز تجارت برده در جهان، همواره از پذیرش نقش خود در مسئله برده‌داری پرهیز کرده است. در کتاب‌های درسی این کشور به دانش‌آموزان گفته می‌شود، بریتانیا اولین کشوری بود که سال 1807 به برده‌داری پایان داد؛ در حالی که هائیتی اولین کشور (سال 1804) بوده است.
به صراحت باید گفت، انقلاب صنعتی و علمی و توسعه بریتانیا با مسئله برده‌داری و بازداشتن آفریقا از مسیر توسعه، گره خورده است.
بهره‌کشی از انسان‌های تیره‌پوست، زیربنای ثروت و قدرت امپراتوری بریتانیا را فراهم کرد.
علی‌رغم تجاهل عامدانه و فقدان اراده سیاسی در کشورهایی مانند ایالات متحده و بریتانیا، کشورهایی که از زخم‌های برده‌داری آسیب دیده‌اند، برای مبارزه در راستای عدالت متحد می‌شوند.
اوایل ماه جاری، طرحی برای یک دادگاه بین‌المللی، با الگوبرداری از دادگاه نورنبرگ پس از جنگ جهانی دوم، در سومین نشست مجمع دائمی افراد آفریقایی تبار (PFPAD) در ژنو، مورد بحث قرار گرفت.
"برده‌داری فراآتلانتیک" یکی از بزرگترین جنایات تاریخ معاصر جهان بود. در "هولوکاست سیاه" ده‌ها میلیون آفریقایی از سرزمین‌های خود آواره و وادار شدند کشورهایی را (در غرب) آباد کنند که در آن‌ها حتی به‌عنوان شهروند دارای حقوق انسانی برابر با آن‌ها رفتار نمی‌شد.
غرامت می‌تواند به مقابله با نابرابری‌های اقتصادی ریشه‌دار کمک کند و آسیب‌های بین نسلی مداوم ایجاد شده توسط برده‌داری را تا حدی التیام دهد.
هرچند بدون شک چالش‌هایی در این مسیر وجود دارد. اما توافق برای برگزاری یک دادگاه بین‌المللی، حاکی از گفت‌وگوی رو به رشد است. این گفت‌وگوها تا زمانی که نابرابری‌های ساختاری ادامه داشته باشد، نتوقف نخواهند شد.
متاسفانه کشورهای حوزه کارائیب، زیر سیطره نهادهای مالی استعماری مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول هستند.
رفتار پلیس در ایالات متحده، در گشت‌های دوران برده‌داری ریشه دارد. سیستم زندان‌های آمریکا "شکل جدید برده‌داری" لقب گرفته است. نسبت جمعیت سیاه پوستان زندانی به سایر زندانیان، بسیار زیاد است و اغلب برای نیروی کار ارزان مورد استثمار قرار می گیرند. این سازوکار به نفع شرکت هایی است که از صنعت زندان‌های خصوصی سود می‌برند.
رفتار غیرانسانی با سیاه‌پوستان را در برزیل هم که دارای بیشترین تعداد آفریقایی‌های به بردگی گرفته شده را دارد، می‌توان دید.
گروه‌های سیاسی هوشمندانه از موضوع برده‌داری چشم می‌پوشند. لیبرال‌ها از برقراری عدالت در جوامع دیگر از جمله یهودیان حمایت می‌کنند، اما درباره سیاه‌پوستان سکوت کرده‌اند. آن‌ها در بهترین حالت، اقداماتی ناکارآمد علیه نژادپرستی پیشنهاد داده‌اند یا گاهی برای اصلاح رفتار پلیس، صرفا با در دست داشتن پلاکارد در تظاهرات حضور یافته‌اند.
جناح راست نیز پیوسته سیاه‌پوستان را تحقیر کرده‌اند. آن‌ها حتی مدعی می‌شوند، برده‌داری از نظر فرهنگی به نفع سیاه‌پوستان و آفریقایی‌ها بوده است.
یکی از ویژگی‌های توسعه اروپا، برده‌داری و بهایی است که به طور مستمر توسط سیاه پوستان پرداخت شده است.
آفریقایی‌ها و سیاه‌پوستان آفریقایی تبار، خواهان غرامت هستند. این غرامت، کمک مالی نیست، بلکه نوعی بدهی است که باید پرداخت شود.
حرکت کشورهای آفریقایی و کارائیب به سمت یک مدل دادگاهی برای دریافت غرامت ایده خوبی است. این همان ایده‌ای است که «مالکوم ایکس» قبل از کشته شدنش داشت. جوامع خواهان غرامت، در حال سازماندهی هستند و اتحادی روزافزون در این موضوع وجود دارد.
تاکنون کلیسا به پرداخت 100 میلیون پوند، برای اصلاح اشتباهات گذشته متعهد شده است.
جوامع عدالت‌طلب و مستقل در سراسر جهان باید از این گونه فراخوان‌ها حمایت کنند.
برگرفته از:
Richard Sudan. (2024). Black people globally are demanding reparations. It's time politicians listen. TheNewArab.
عبارات کلیدی: غرامت به سیاهان، تاریخ برده‌داری، جنایات برده‌داری، برده‌داری در اروپا، برده‌داری در آمریکا