8 տրիլիոն դոլարանոց ճգնաժամ. ԱՄՆ-ում ներքին բռնության բռնկումը, որն առաջացել է արտաքին պատերազմներ հրահրելու հետևանքով
Վերջին տարիներին կարելի է տեսնել մեծ թվով զայրացած ամերիկացիների, որոնք չեն հանդուրժում ներգաղթյալներին և զենք են կրում ինքնապաշտպանության համար:
Վերջին տարիներին շատ ամերիկացիներ իրենց ազատ ժամանակը հատկացնում են այնպիսի աշխատանքների , որոնք ինչ-որ կերպ պայմանավորված են ինչպես արտաքին, այնպես էլ ներքին սպառնալիքների պատճառով առաջացած վախով: Մարդիկ իրենց հանգստյան օրերն անցկացնում են հրաձգությամբ և դեմքերը ծածկելու համար քողարկող ներկ են օգտագործում։
Նրանք այս քայլերն անում են ոչ միայն հաճույքի համար, այլ նաև պատրաստվելու ներգաղթյալների հնարավոր սպառնալիքներին դիմակայելու համար։ Այս մարդիկ հաճախ զենք են կրում և նույնիսկ իրենց գործնական հանդիպումների և ամենօրյա զբոսանքի ժամանակ են կրում այդ զենքը:
Նման մարդիկ, որոնք հիմնականում գյուղական վայրերում ապրող սպիտակամորթ մարդիկ են, իրենց միայնակ են զգում և չեն կարողանում կապ հաստատել ուրիշների հետ։ Այս զգացմունքները ստիպել են նրանց՝ զգալ ոչ-լիարժեք ամերիկացի և, հետևաբար, ոչ լիարժեք ապահով:
2019 թվականին, նույնիսկ մինչև Covid-19 համաճարակը, սոցիալական հետազոտողները և պետական պաշտոնյաները նկատել էին այն ամերիկացիների թվի աճը, ովքեր իրենց միայնակ են համարել: Գյուղական բնակավայրերում ապրող հինգից մոտ երեքը և տարեցները հատկապես նման զգացումներ են ունեցել:
Այս զգացմունքները ոչ միայն ազդում են մարդկանց ֆիզիկական առողջության վրա, այլ նաև մեծացնում են այնպիսի խնդիրներ, ինչպիսիք են սրտի հիվանդությունները, կախվածությունը, դեպրեսիան և ինքնասպանության հակումները: Այսինքն՝ թույլ սոցիալական հարաբերությունները նրանց տանում են դեպի կործանում։
Վերջին տարիներին կարելի է տեսնել մեծ թվով զայրացած ամերիկացիների, որոնք չեն հանդուրժում ներգաղթյալներին և զենք են կրում ինքնապաշտպանության համար: Այս մարդիկ հաճախ իրենց մեկուսացնում են տանը կամ անհատական գործունեության մեջ: Թրամփն ու նրա կողմնակիցները հաճախ պատկանում են այդ խմբերին, ովքեր իրենց կտրված են զգում հասարակությունից և զայրանում են իրենց միայնության պատճառով:
Թրամփի կողմնակիցները, որոնք հիմնականում տարեց սպիտակամորթներ են և ապրում են գյուղական վայրերում, իրենց հանրահավաքներում ինքնության զգացում են ունենում և ընդհանուր կարգախոսներ են վանկարկում։ Այս հավաքները նրանց տալիս են նոր համայնքի զգացողություն, որտեղ նրանք միայնակ չեն:
Հայտնի փիլիսոփա Հաննա Արենդտը տոտալիտար շարժումների մասին նշել է,-
«Նման շարժումներին միանում են մարդիկ, ովքեր իրենց ոչ-պիտանի ու մեկուսացված են զգում։ Փաստորեն, Թրամփն ու իր գործընկեր առաջնորդները օգտվել են մարդկանց միայնության զգացումից և այն վերածել սոցիալական շարժման»։
Բացի այդ, նաև կարելի է ասել,որ սոցիալական ծրագրերում ներդրումներ անելու և ԱՄՆ-ի ժողովրդի կյանքի որակը բարելավելու փոխարեն, պատերազմներին հսկայական գումարները հատկացնելը և ԱՄՆ-ի ռազմական բյուջեն, խթանել են միայնության և մեկուսացման աճը։ Բրաունի համալսարանում «Պատերազմի ծախսերը» նախագիծը ցույց է տվել, որ ավելի քան ութ տրիլիոն դոլար է ծախսվել պատերազմների վրա, մինչդեռ այդ գումարները կարող են ծախսվել ԱՄՆ-ի ժողովրդի կյանքը բարելավելու և նրանց միայնությունն ու մեկուսացումը նվազեցնելու համար:
Վերջում հարկ է նշել,որ եթե ԱՄՆ-ի սոցիալ-բյուջետային առաջնահերթությունները չփոխվեն և պատերազմների փոխարեն ուշադրություն չդարձվեն այդ երկրի մեկուսացված ժողովրդի սոցիալական կարիքներին, ապա կարելի է ակնկալել, որ ԱՄՆ-ի ժողովրդի միայնությունն ու զայրույթը մեծ վնաս են պատճառելու այդ երկրին։