Өлімнен кейінгі өмірдің кемелдігі / Аятолла Хаменеидің екі сөзі
Біздің өміріміздің келесі кезеңі өміріміздің қазіргі кезеңіне қарағанда толық. Бүгін біз тұтқын болып, дененің төрт қабырғасымен шектелеміз.
Ислам дүниетанымындағы негізгі және іргелі мәселенің бірі – өлімнен кейінгі өмірдің жалғасуы, яғни өліммен өмір бітпейді деген сөз. Исламда және әрине барлық илаһи діндерде бұл мағына дүниетаным қағидаларының бірі болып табылады және әсер етеді. Дүниетанымның осы қағидаларының барлығы өмірлік қарым-қатынастарды реттеуде және исламдық үкімет пен қоғамды басқару және дүниені басқару негіздерін реттеуде тиімді екені белгілі. Өлгеннен кейін біз жаңа кезеңге кіреміз. Бұл адам жойылады деген сөз емес. Бұл физикалық кеңістікті шығып, басқа кезеңге өту, содан кейін ол кезеңде есеп-қисап, қайта тірілу мәселесі бар.
Біздің өміріміздің келесі кезеңі өміріміздің қазіргі кезеңіне қарағанда толық. Бүгін біз тұтқын болып, дененің төрт қабырғасымен шектелеміз. Біздің ақыл-парасатымыз ұшып, көзқарасымыз барлық жерде толып, ерік-жігеріміз көп нәрсені жеңсе де, біз үшін физикалық шектеулер бар. Бірақ келесі дүниедегі сол басқа денеде бұл физикалық шектеу болмайды және адам әлдеқайда кең мағынада шексіз болады. Яғни, адам баласы өлгеннен кейін тәнінде және негізінен қайта тірілуде, жәннат пен тозақта болмыстың кеңдігін табады. Бұл діндер келіскен нәрсе және ол дүниеде өмірдің екі түрі бар. Бірі – бақытты да жайлы және барлық жағынан кемел өмір, екіншісі – азап пен қиыншылықтың ең жоғарғы деңгейіндегі ащы да ауыр өмір. Біріншісі жұмақ, екіншісі тозақ деп аталады.
