Палестина тарихын жалғастыра отырып, бұл бағдарламада Англияның Палестинада сионистік режимнің орнатылуындағы және Балфур декларациясының жариялануындағы рөліне тоқталамыз.

Осыған дейін  Палестина жерінің Осман империясының бұл жерді бақылауына  алған кезіне дейінгі тарихын қарастырдық. Англия өзінің қастандықтарымен Осман империясын ыдыратуға дайындықты әзірлеп жатқанда, осы империяның қол астындағы алуан елдер бірінен соң бірі одан бөлініп жатқанда, кейбір еврейлер біртұтас еврей ұлты идеясын ұсынып, тәуелсіз ел құруға қадамдар жасады, оны Ұлыбритания үкіметі қолдады. Осылайша еврей халқының қозғалысы Орталық Еуропада 1880 жылы пайда болды.

Еврей халқының қозғалысы Орталық Еуропада 1880 жылы Англия сияқты елдердің  қолдауымен еврейлердің отанын қалыптастыру мақсатында пайда болды. 1882-1897 жылдар аралығында бұл қозғалыс әлемнің түкпір-түкпірінен келген еврей иммигранттарын Палестинаға орналастыруға күш салды, бірақ айтарлықтай жетістіктерге жете алмады. Дәл осы кезде 1895 жылы Теодор Герцль (1860-1904) деген журналист, көптеген куәгерлердің айтуынша, еврей тілін де білмейтін де, еврей тарихынан да хабары жоқ, Францияда «Еврей мемлекеті» атты кітабын басып шығарды.  Ол еврейлерден «еврей отанының» қалыптасуына жұмыс істеуді сұрады. Герцль Будапештте шығатын «Ньюфри» газетінің тілшісі және осы қаланың тұрғыны болған, ол Парижге жиі барып-қайтатын. 1897 жылы ол сионистік ойдың ресми органы «Вольт» газетін шығарды. Сол жылы олар басқа сионистік жетекшілермен бірге Швейцарияның Базель қаласында жиналып, Дүниежүзілік сионистік ұйымды  құрды, оның ең жоғарғы билігі «сионистік конгресс» болды. Герцль Базель конференциясының нәтижелері туралы: «Егер біз Базель конгресінің нәтижесін бір сөйлеммен қорытындылағымыз келсе, мен оны ешқашан әшкерелемеймін. Мен Базель қаласында Еврей мемлекетінің негізін қалағанымды айтуым керек»,- деп жазды.

Сионистік конгресс құрылған күннен бастап алдау саясатын қолданды. Ал еврей сионизмінің бірінші құрылтайын өткізген кезде ол «ел» сөзін әдейі  қолданбай, Палестина жеріндегі бүкіл дүние жүзіндегі еврейлер үшін «орталық» сөзін қолданған. Өйткені яһудилер үшін «мемлекет» сөзін және оның құрылуын атап өтсе, Палестина халқының және басқалардың наразылығы мен қарсылығына тап болатыны  сөзсіз. Бірақ Конгрестің және оның жақтастарының «орталық» сөзінен мақсаты әуелден Палестина жері болғаны сөзсіз, оны кейінгі даму барысы растады.

Бірінші Дүниежүзілік соғыстың басталуымен және Осман империясының Германияға қолдау көрсетуімен және Германия мен Османлылар болған одақтас майданның жеңілуімен, 1916 жылы Британ мен Франция үкіметтері арасында Османы Азия иеліктерін бөлу туралы, Англия атынан Сэр Марк Сайкс және Франция үкіметі Джордж Пико арасында келісім жасалды, ол Сайкс-Пико деп аталатын келісім белгілі болды. Сонымен бірге, Британ үкіметі Османы үкіметі атынан Хиджаз билеушісі болған Шариф Хұсейнмен келіссөздер жүргізіп, Англия оны (яғни Шариф Хұсейнді) османлыларға қарсы көтеріліске қарсы қолдайтынын және арабтарды жалғыз қалдырмайтынын білдірді. Сондай-ақ, Сайкс-Пико келісімі патшалық Ресей үкіметінің назарына ілікті және бұл үкімет концессиялар арқылы келісімге қол қоюға келісті. 1916 жылы 16 сәуірде Англия, Франция және Ресейдің үш үкіметі арасында келісімге қол қойылды және ол «Сазонов келісімі» деп аталып, Сайкс-Пико келісімін толықтырды, ең соңында Осман үкіметінің жерлері үш үкімет арасында бөлінген және осы келісімдегі Британ үкіметінің үлесі, Ирактың оңтүстік аймақтары, Бағдад қаласы, Хайфа порты және Акка Палестинада болды. Осман империясының қалдықтарына жерлерді бөлудегі тараптардың проблемалары мен дилеммаларының бірі Палестина жері болғанын білген орынды. Сайкс та, Пико да Палестина жерін өз елі үшін алғысы келді. Егжей-тегжейлі талқылаулардан кейін Ұлыбританияның Палестинадағы Акка мен Хайфа порттарын алуы және Палестина жерлерінің қалған бөлігін халықаралық басқарудың қандай да бір түрі басқаруы туралы шешім қабылданды.

Сайкс-Пико келісімінде, олар Палестина туралы шешім қабылдаған кезде, Палестинаға еврейлердің қоныстануы туралы ештеңе айтылмаған. Ұзақ уақыт бұрын, Бірінші дүниежүзілік соғыс кезінде еврей жетекшілерінің көрнекті ағылшын көшбасшыларымен және тұлғаларымен саяси диалогтары кеңейді. Бұл сұхбаттарда Бірінші дүниежүзілік соғыста Ұлыбритания үкіметі үшін дүниежүзілік еврейлердің қолдауына ие болу үшін бұл үкімет сионистік мақсаттарды қолдауы керек, оның бірі яһудилер үшін жер құру болды. Сондықтан Ұлыбританияда билік ауысқанда, Ллойд Джордж билікке келгеннен кейін Англияның Палестинаға деген қызығушылығы артты. Екінші жағынан, Францияның отаршылдық саясаттарына үзілді-кесілді қарсы болған Клемансо 1917 жылы Францияда билікке келген кезде Францияның Таяу Шығыстағы отарлау жерлерін иемдену ынтасы қалмады, Францияның Палестинаға деген бұрынғы сезімталдығы жойылды.

Осы уақытта, яғни 1917 жылдың көктемінің соңы мен жазының басында Америка Бірінші дүниежүзілік соғысқа қатысқаннан кейін сионизм жетекшілері антигермандық майданды қолдады. Британдықтардың американдық сионистерге берген уәделері және олардың ықпалын Американы соғысқа енгізу үшін пайдалануы себепті,  олар еврей мемлекетін құру туралы ұсынысына қолайлы кеңістік тапты, сондай-ақ Сыртқы істер министрі ретінде Артур Джеймс Балфурдың (1848-1930) өтініші арқылы олар Ұлыбритания үкіметінен ресми қолдау сұрады. Бальфурдың ұсынысымен сионистік ұйым сионистік жазушылар мен саясаткерлерден құралған комитет құрып, еврей мемлекетінің құрылуына Англияның ресми қолдау көрсететінін жариялау үшін Бальфурдың нотасы мен жолдауының жобасын дайындап, жинақтауды тапсырды. Осыған байланысты американдық еврейлермен де байланыстар жасалды, ақырында, 1917 жылдың қазанында, соңғы мәтінді Ұлыбритания үкіметі бекітті. Ал сол жылдың 2 қарашасында оны Бальфур капиталистердің бірі әрі сионизм жетекшілерінің бірі Лионель Вальтер Ротшильдке ресми түрде жариялады. Палестинада сионистік режим орнатудың алғашқы практикалық қадамы болған бұл декларацияда Англия Палестинада тәуелсіз еврей үкіметін құру туралы келісімін жариялады және британ үкіметінің  Палестинада еврейлердің ұлттық отанын құру үшін қажетті жұмыс жасайтыны  айтылды.

Британдықтар сионистік еврейлерді қоныстандыру ісіне жанашырлық танытып, еврей халқының тағдырына тарихи өтемақы деп санайтындықтан, Бальфур декларациясын жасауға тырысты және жасауға тырысуда. Бірақ шын мәнінде сол кезден бастап кейбір британдық саясаткерлер империяның өмірлік маңызды артериясы Суэц каналының маңында Палестина аумағында еврейлерге дос мемлекет болған жағдайда стратегиялық маңызды  болатынын сезінді. Сондықтан Англияның Бальфур декларациясын шығаруының ең маңызды себебі Таяу Шығыстың қақ ортасында еврей мемлекетін құрудағы британдық мүдделерді қорғау болды деп айту керек. Шын мәнінде, Ұлыбританияның және жалпы Батыс әлемінің Таяу Шығыс аймағындағы мүдделері еврейлер үшін үкімет құру және бұл үкімет олар үшін стратегиялық одақтас рөлін атқару болды. Осыған байланысты Лондон Бальфур декларациясын шығару арқылы үкіметтің негізін қалады, содан кейін ол Англияның және ең соңында батыс әлемінің мүдделерін ұстануға мәжбүр болды. Дүниежүзінің бұл аймағында үкіметтің құрылуы Англияға өзінің отаршылдық мүдделерін, әсіресе Суэц каналы мен Үндістанға апаратын теңіз жолындағы мүдделерін қолдауға мүмкіндік береді. Мысыр елі де осы аймақта орналасқандықтан және Ұлыбритания үкіметінің отаршылдық мүдделері оның Таяу Шығыс аймағындағы негізгі базаларының бірін сақтауды талап етті. Сондықтан Палестина жерінде сионистік режимнің құрылуына себеп болған нәрсе Ұлыбритания Сыртқы істер министрінің жеке мүддесі немесе еврей халқының бағалауы емес еді. Керісінше, Англия мен Батыс әлемінің Таяу Шығыс аймағындағы стратегиялық мүдделері Балфур декларациясының шығарылуына және осы тарихи оқиғаға себеп болды.

Бальфур декларациясы 1919 жылы 11 тамызда Парижде өткен одақтас бейбітшілік конференциясында аяқталды және 19 қыркүйекте Ұлыбритания Сыртқы істер министрлігіне жіберілді, онда ол Ұлыбритания Сыртқы істер  министрлігінің саяси саясатын анықтауда ресми құжат ретінде қарастырылды. Бұл декларация Одақтастар Конференциясында мақұлданды және ақырында Ұлттар Лигасы 1922 жылы 24 шілдеде Палестинаға британдық қамқоршылықты ресми түрде берді. Ал Палестинадағы еврей ұлттық орталығын құру Қамқоршылық мандатына, ал Бальфур декларациясы сөзбе-сөз дерлік енгізілді. Осылайша, Балфур Декларациясының жариялануы, әсіресе, ислам әлемінің назарын аудартпаса да, біраз уақыттан кейін ол ұмытылады деп ойлады, бірақ тарих басқа нәрсені көрсетті және бұл құжат бір болды. әсіресе ислам әлемінде үлкен қызу тудырған ең маңызды және даулы халықаралық құжаттардың бірі.