"Konsultimi është burim udhëzimi"/9 thënie udhëzuese nga Imam Aliu

Pars Today - Hazreti Ali ibn Ebi Talib ishte njeriu i parë që besoi në Profetin e Islamit dhe iu dha në mënyrë specifike titulli "Amir al-Mu'minin" (Prijësi i Besimtarëve) nga Profeti.

Hazreti Ali ibn Ebi Talib (23 para hixhretit – 40 pas hixhretit), i mbiquajtur "Amir al-Mu'minin" (Prijësi i Besimtarëve), ishte mëkëmbësi (vasij) i Profetit të Islamit, bashkëshorti i Hazretit Zahra (vajza e Profetit) dhe babai i Imam Hasanit, Imam Huseinit dhe Zejneb al-Kubra-së.

Sipas burimeve historike sunite dhe shiite, ai ishte njeriu i parë që besoi në Profetin e Islamit dhe mori titullin "Prijësi i Besimtarëve" nga Profeti në një mënyrë të veçantë, duke u bërë pasuesi politik dhe fetar i Profetit (s.a.v.s.).

Natyrisht, pas kalimit në Amëshim të Profetit në vitin 11 Hixhri, disa faktorë bënë që kjo mëkëmbësi të mos realizohej dhe ai qëndroi larg kalifatit të myslimanëve për shumë vite pas ndërrimit jetë të Profetit (s.a.v.s.).

Pejgamberi i Islamit thoshte për të: “Unë jam qyteti i diturisë dhe Aliu është porta e tij”. Ai gjithashtu thoshte vazhdimisht se “marrëdhënia mes meje dhe Aliut është si marrëdhënia ndërmjet Musait, profetit të Zotit, dhe Harunit”.

Imam Aliu ishte në krye të kalifatit mysliman për rreth 5 vjet nga viti 35 hixhri (hënor) deri në vitin 40 hixhri (hënor) dhe drejtësia e tij gjatë kësaj periudhe u quajt çudia e qeverisjes islame.

Dy vjet pas betejës së Siffinit mes tij dhe Muavije ibn Ebi Sufjanit, Imam Aliu u vra në mihrabin e xhamisë gjatë kryerjes së namazit.

Një pjesë e rëndësishme e fjalimeve, deklaratave dhe letrave të tij janë mbledhur në një libër të titulluar "Nehxh el-Belagha" (Shtegu i Elokuencës).

Në këtë artikull nga Pars Today, i kemi hedhur një sy disa haditheve nga Imam Aliu (a.s.) që kanë të bëjnë me moralin:

Preokupimi me gabimet e vetes

“Ai që sheh gabimet e veta do të shpërqendrohet nga të metat e të tjerëve." (Mizan al-Hikmah, vëll. 8, f. 322.)

Ruajtja e ekuilibrit në miqësi dhe armiqësi

“Atë që do, duaje ngadalë pasi mund të të urrejë ndonjë ditë; dhe atë që e urren, urreje ngadalë pasi mund të të dojë ndonjë ditë”. (Nehxh el-Belagha: Urtësia 268)

Të mësuarit nga e kaluara e të tjerëve

“I lumtur është ai që mëson (merr shembull) nga tjetri”. (Mizan al-Hikmah, vëll. 5, f. 297.)

Shmangia e ekspozimit ndaj shpifjeve

“Kushdo që e ekspozon veten ndaj akuzave, nuk duhet të fajësojë ata që e paragjykojnë”. (Mizan al-Hikmah, vëll. 6, f. 572.)

Falje dhe drejtësi

“Dy gjërave nuk u peshohet shpërblimi: faljes dhe drejtësisë”. (Ghurar el-Hikam: Hadithi 5769)

Të menduarit rreth begative të Zotit

“Sa adhurim i mirë është të menduarit për begatitë e Allahut!”. (Mizan al-Hikmah, vëll. 9, f. 230.)

Vetëkënaqësia

“Vetëkënaqësia është kreu i marrëzisë”. (Ghurar el-Hikam: Hadithi 348.)

Konsultimi

“Konsultimi është burimi i udhëzimit”. (Ghurar el-Hikam: Hadithi 1021, Mizan el-Hikmah, vëll. 12, f. 591.)

Përgjigjja ndaj budallait

“Heshtja ndaj budallait është më e mirë sesa t'i përgjigjesh atij”. (Ghurar el-Hikam: Hadithi 1160, Mizan el-Hikmah, vëll. 3, f. 238.)