Pse u detyrua Netanyahu të pranonte armëpushimin në Gaza?

Pars Today - Kryeministri i regjimit sionist Benjamin Netanyahu u detyrua të pranonte armëpushimin në Gaza përballë një vale globale neverie dhe kërcënimi për arrestim ndërkombëtar.

Portali informativ "aljazeera.net" publikoi një artikull analitik nga Mahmoud Sultan, duke shpjeguar arsyet që e detyruan kryeministrin e regjimit sionist Benjamin Netanyahu të binte dakord për t'i dhënë fund luftës në Gaza.

Sipas Pars Today, duke cituar rrjetin televiziv "Al-Alam", në këtë analizë thuhet:

“Një nga arsyet pse Netanyahu u detyrua të pranonte armëpushimin ishte se ai e gjeti veten të vetëm dhe të urryer nga bota në Organizatën e Kombeve të Bashkuara. Netanyahu gjithashtu refuzoi të fluturonte në qiellin evropian nga frika e ekzekutimit të urdhrit të arrestit të lëshuar kundër tij nga Gjykata Ndërkombëtare Penale. Kur Netanyahu shkoi të fliste në Asamblenë e Përgjithshme të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, delegacionet e pranishme u larguan nga salla dhe ai e gjeti veten në një sallë të zbrazët nga udhëheqësit e vendeve të botës.

Personalitetet evropiane e kanë akuzuar hapur regjimin sionist për kryerje gjenocidi, dhe thirrjet për një embargo armësh ndaj këtij regjimi janë rritur, madje edhe midis demokratëve amerikanë pro-Tel Aviv, siç është ish-këshilltari i sigurisë kombëtare, Jake Sullivan.

Në gusht të këtij viti (2025), 28 vende perëndimore i bënë thirrje Tel Avivit të ndalë krimet e tij në Gaza. Këto kërkesa ishin përveç kërcënimeve nga vende dhe institucione të ndryshme për të vendosur sanksione kulturore, akademike dhe sportive kundër regjimit sionist; sanksione që e çuan Nimrod Goren, një profesor universiteti në regjimin izraelit, të pranonte se për shkak të Gazës, shumica e izraelitëve ndiejnë se bota është kundër tyre. Kjo e bëri ish-kryeministrin izraelit Ehud Olmert të pranonte se "ne jemi kthyer në një shtet të urryer".

Një tjetër gabim që bëri Netanyahu, që shkaktoi vetminë e tij dhe e detyroi atë të pranonte armëpushimin ishte ideja se presidenti amerikan Donald Trump nuk do ta detyronte të bënte ndonjë gjë dhe do ta mbështeste atë. Por pas një periudhe, Netanyahu e gjeti veten nën presionet më të forta të Trumpit. Shqetësimi i regjimit sionist në lidhje me izolimin u rrit deri në atë pikë sa Netanyahu paralajmëroi se Tel Avivi, nga pikëpamja ekonomike, duhet të bëhet i vetëmjaftueshëm për t'u përballur me vetizolimin.

Sondazhi i fundit i Qendrës Kërkimore "Pew" tregoi se 58 përqind e banorëve të regjimit sionist besojnë se ky regjim ka humbur respektin midis vendeve të tjera. Sondazhi tregon gjithashtu se shumica e banorëve të territoreve të pushtuara duan që lufta të përfundojë, sepse lufta ka shkatërruar imazhin e këtij regjimi dhe ka rritur izolimin e tij.

Për më tepër, regjimi sionist e gjeti veten të izoluar edhe në nivel ndërkombëtar, sepse Trumpi, pa informuar Tel Avivin, zhvilloi bisedime me Hamasin, hoqi sanksionet ndaj Sirisë dhe njoftoi gatishmërinë e vet për të zhvilluar bisedime me Iranin.

Nga ana tjetër, përpjekja e regjimit sionist për të vrarë udhëheqësit e Hamasit në Katar e shtyu ekipin e Trumpit të akuzonte këtë regjim se po përpiqej të krijonte probleme midis Uashingtonit dhe aleatëve të tij jashtë NATO-s. Pas kësaj, Trump njoftoi se ishte i zhgënjyer me Netanyahun dhe paralajmëroi se lufta duhet të përfundojë.

Gjithashtu, një nga arsyet më të rëndësishme për rënien dakord të Netanyahut për t'i dhënë fund luftës në Gaza ishte rritja e urrejtjes ndaj regjimit sionist dhe mbajtja e demonstratave anti-Izrael në Evropë; një sfidë që konsiderohet pika më e rrezikshme e kthesës në marrëdhënien historike midis Evropës dhe regjimit sionist; një çështje e cila bëri që Tel Avivi të shihte veten në prag të shpërbërjes dhe zhdukjes.

Urrejtja ndaj Izraelit ka arritur në një nivel të tillë sa, për herë të parë, të gjithë aleatët e tij kanë kërcënuar ta braktisin atë. Kjo ndodhi në vende që më parë ishin plotësisht imune ndaj çdo urrejtjeje. Katër ditë para Marrëveshjes së Sharm el-Sheikh, qindra mijëra njerëz demonstruan kundër Izraelit nëpër tubime në të gjithë Evropën; një ngjarje, të cilën media sioniste e konsideroi pikën më të rrezikshme të kthesës në marrëdhënien historike midis Evropës dhe regjimit sionist.

Për më tepër, Izraeli e ka vendosur veten në rrugën e shpërbërjes dhe zhdukjes, dhe ndoshta në një kthim gradual kolektiv për andej nga erdhi më shumë se shtatëdhjetë vjet më parë.

Në rrethana të tilla, e gjithë bota ra dakord për herë të parë mbi domosdoshmërinë e ndalimit të luftës, dhe Netanyahu nuk kishte zgjidhje tjetër veçse t'i nënshtrohej vullnetit të opinionit publik botëror. Ai iu dorëzua arrogancës dhe mendjemadhësisë së vet, pa arritur asnjë nga qëllimet e tij, dhe tani pret fatin dhe të ardhmen e tij politike; një të ardhme që mund të përcaktohet duke lënë pushtetin dhe duke u shndërruar në një të burgosur në një nga burgjet izraelite.”