Turqia e Erdoganit është gati të hakmerret për Idlibin në Kaukaz

Në Kaukaz, a mund t'i besojë Rusia Turqisë? Natyrisht jo, pasi Ankaraja planifikon t'i përgjigjet në Kaukaz fushatës ajrore ruse që po synon Idlibin.

Edhe partitë kundër AKP-së duket se bien dakord me Erdoganin në këtë pikë. Megjithëse media të shumta turke kanë pohuar se një marrëveshje e plotë është arritur mes Erdoganit dhe Putinit në samitin e Soçit në lidhje me respektimin e kushteve të marrëveshjes Rusi-Turqi për Idlibin, Turqia papritur njoftoi se pala ruse dhe ushtria siriane synonin të nisnin një operacion në Idlib. Në këtë kontekst ku Turqia me sa duket nuk është e kënaqur me përparimet e ushtrisë siriane, ka lajme për përplasje të mundshme midis Turqisë dhe Rusisë në Siri në mënyrë që të parandalohet përparimi i ushtrisë siriane. Damasku dhe Moska besojnë se Turqia nuk arriti të përmbushë detyrimet e saj sipas marrëveshjes së Soçit të arritur mes Putinit dhe Erdoganit vitin e kaluar. Në këtë drejtim, kryetari i Partisë së Veprimit Nacionalist (MHP) të Turqisë, Devlet Bahçeli, tha: “Turqia ka filluar procesin e shkëputjes nga elementët radikalë në Idlib. Fjalët e Ministrit të Jashtëm rus dhe të zyrtarit të Kremlinit se Turqia nuk i ka përmbushur detyrimet e saj në dosjen e Sirisë, janë joreale. " Sipas Bahçel, qasja e Rusisë për të luftuar terroristët në Siri është e papranueshme për Turqinë dhe ushtria ruse në Siri duhet të ndalet. Deklaratat e Bahçelit përforcojnë idenë se Turqia është e gatshme të përfshihet në konflikt me ushtritë siriane dhe ruse në Idlib të Sirisë. A mundet Moska t'i besojë Turqisë? Rusët kanë bërë shumë përpjekje gjatë viteve të fundit për të reduktuar sa më shumë marrëdhëniet e Turqisë me Perëndimin. Shitja e sistemit të mbrojtjes raketore S-400 në Turqi ishte pjesë e kësaj strategjie. Por rusët duhet të kenë parasysh se Turqia është ende anëtare e Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO). Prandaj, duke pasur parasysh mosmarrëveshjet serioze midis Turqisë dhe Rusisë për çështje të tilla si Siria dhe Libia, nuk ka gjasa që Turqia të bëjë një hap drejt ndërprerjes së plotë të lidhjeve të saj me NATO-n. Pozicioni aktual i Turqisë në ekonominë dhe sigurinë globale është për shkak të pranisë së saj në NATO, përndryshe ajo kurrë nuk do të kishte qenë në gjendje të gëzonte disa nga përfitimet, të tilla si investimet e huaja në shkallë të gjerë gjatë 20 viteve të fundit. Duke vendosur bashkëpunim me Rusinë, turqit kanë bërë përpjekje të mëdha për të arritur pavarësinë minimale në fusha të tilla si energjia. Ekonomia turke mbështetet shumë në investimet e huaja dhe kapitalin spekulativ për të kompensuar deficitin e shkaktuar nga rritja e importeve, pa të cilat lira do të binte edhe më shumë sesa sot. Pyetja kryesore është nëse, pavarësisht varësisë së Turqisë nga Perëndimi, a mund t'i lejojnë rusët Ankarasë lirinë e veprimit në Kaukaz? Kërcënimi më domethënës për rusët në situatën aktuale është zgjerimi i pranisë së Turqisë si anëtare e NATO-s në korridorin jugor të rajonit. Në të vërtetë, nëse realizohet plani i Turqisë për t'u lidhur plotësisht me Republikën e Azerbajxhanit nëpërmjet Armenisë, tranziti i Rusisë me Iranin përtej kufirit tokësor të Armenisë mund të hasë vështirësi, përfshirë kufizimin e tranzitit Iran-Rusi në Detin Kaspik dhe në Azinë Qendrore. Për më tepër, Armenia, e cila historikisht është mbështetur gjithmonë në përkrahjen ruse, mund të ketë probleme. Të gjitha këto zhvillime e bëjnë sjelljen e Turqisë më të paparashikueshme se kurrë në raste të ndryshme duke e vënë Rusinë në një pozitë të vështirë. Pas një sërë humbjesh dhe dështimesh në çështjet e Libisë dhe Sirisë, Turqia tani do të bëjë gjithçka për të arritur të paktën një arritje minimale, të paktën ekonomike, në rajonin e Kaukazit, përfshirë krijimin e një korridori tokësor me Republikën e Azerbajxhanit, çka mund të mbështesë dëshirën e Erdoganit për të krijuar rrugën e tranzitit tokësor me Kinën pa kaluar nëpër Iran. Pa dyshim, nëse ky plan turk realizohet, sjellja e Turqisë do të jetë edhe më agresive.