Ондра (Ризо) Симуниён, Ўзбекистон фуқароси, Ҳамадонда яшайди, касаллиги нави: Лол қолиш

Ондра-Ондра деб, бир кишиуни оти билан чақириятганини эшитди. Товуш тўпроқ жинсидан, сувдан, осмондан эмас эди.

Ондра уйқидан турди. Ҳарос билан ҳар томонга қаради, аммо барчаси тушда эди. Уерда қараётган қария хизматгордан бошқа бирон киши кўзга кўринмади. Қария Ондра аҳволини кўриб, у томонга келди ва табассум билан унга юзмаюз турди.

Нима бўлди, ўғлим? Ондра сукут қилди, аммо юраги дод уришга тайёр эди. У қариянинг қучоғига бориб йиғлаганни истарди.

Чиндан ҳам дод уриш, фарёд қилишни истарди, аммо бир нарса тамоғини ёпган эди, уни портлашни ва кўнглини бўшаишни истарди.

Қария унинг рупарусида турди. Қўлини элкасига қўйиб, қайтадан сўради: Нима бўлди?

Уйқудан турган Ондра бошқа тоқат қилмади ва ўзини қария қучоғича ташлади. Ҳой-ҳой йиғалади. Қария Ондранинг орқасига тап-тап ўриб деди:

Йиғла ўғлим, бақир. Йиғлаш кўнглингни очади, дардга таскин беради, йиғла. Ондра анча йиғлади.

Одамлар сўрамоқчи бўлиш тарзда Ондрага қарадилар. Қария суради: Нима бўлди? Айт.

Ондра қария қучоғидан туриб, деволга суялди ва осмонга қаради. Осмон барча юлдузлари билан кўзга кўринди...

Ондра кўзини ёптди. Қария саволига жавоб беришдан олдин ўзига деди: Эй кошким ҳеч қачон турмасдим. Қария товушини эшитди, у яна сўради, нимага жавоб бермайсан? Айт, нима бўлди? Туш кўрдингми? Айт!

Ондра кўзини очди ва меҳрубон қарияга қаради ва имо–ишора билан унга тушунтирди: гапиролмайман. Қария жимгина жойидан туриб, кўз ёшини Ондрадан яширмоқчи бўлди. Ундан бетини яшириб анча узоқга борди. Ондра қариянинг йиғлаганини англади.

Ондра мусулмон эмас эди, аммо барчалардан умидларини узгандан кейин, Имом Ризо (а) даргоҳида келди. Кўп ўзидан сўрашди: Имом (а) дардманд ва ҳожатманд мусулмон бўлишига қарамай, Масеҳ бандасига ҳам қарашадими?

Кейин ўзига деди, шаксиз ҳожатим раво бўлади.

Ҳарам ҳовлиси халқ билан тўла эди. Қўллар дуога кўтарган. Имонинг тиллокорлик гунбади устидаги кафтарларнинг учиши Ондра диққатини ўзига тортди. Қария Ондрани темирли панжара олдигача ҳамроҳлик қилди. Кейин унинг бўйнига арқон солиб, бир четини темирли панжарага боғлашди.

Ондра қария ҳаракатларига ҳайрат билан қараб, ўзига ўзи деди: Бу қанақа даволаш?

Отанинг кетганидан кейин ўзоқ йўлдан чарчаб келган Ондра жойига ўтирди ва бошини деворга суялаб ухлаб қолди.

Туш кўрди. Тушида у тамонга ёрқин нур келди. Нурни қўлга олишга ҳаракат қилди. Ололмади, нур ғойиб бўлди. Қайтадан уерда нурни кўрди. Нур у томонга келди. Нурнинг ичидан товушни эшитди. Товуш уни номи билан чақирди. Ондра! Ондра!

Уйқудан турди. Кечқурун эди. Ҳарамнинг ой чиққан осмони сукут қиларди. Қарри ходим бир четга туриб уни кузатиб борарди.

Ҳарамнинг соати бир неча марта садо берди. Ондра яна ухлашни хоҳлашди. Яна нурни кўриш ва малакутий товуш эшитишни хоҳламоқчи бўлди.

Кекси аёл у тамонга келди ва у ушбу нур эди. Кўк-яшил-оқ, тўла аниқлаш мушкил эди. Нур барча ранглар билан безалган эди. Нур у томонга келди ва яна қайтди, узоққа борди. Ондра ҳайрон қолди. Ҳар гал нурни олиш учун қўлларини узатилди, аммо нур ундан қочди. Бир пас нурнинг ичидан товуш чиқди. Товуш тўпроқ жинсидан эмас, кўк эди, осмонранг эди. Товуш уни номи билан чақирди.

Ондра! Ондра!

Дод уриб бақириши келди, бақиролмади.

Нур кўздан яширди. Ондра қайтадан уйқудан турди. Қария ҳайрат билан бўйнидаги хочга қаради.

Сен... сен мусича сан! Ондра боши билан тасдиқлашди.

Қария уни бўнидан хочни очди. Сачоқ билан юзи териларии тозалади. Кейин унинг бошини тиззаларига қўйди ва деди: яхшилаб ёт.

Ондра кўзларини ёпди. Уйқу зудлик билан суроғига келди. Бу марта янги нур яшил ранг билан кўзга кўринди. Уни англаш осон эди. Нур унга қараб келди ва унинг ичидан товуш чиқди.

Отинг нима? Қимиллади. Ҳайратда қолди. Бир муддат олдин уни оти билан чақирарди. Бундай савол беришнинг сабаби нима? Ҳайратда қолди. Нурдан яна товуш чиқди: Отингни айт! Ондра сўзлашга қодир бўлмаганини ишора билан тушинтирмоқчи бўлди. Нурнинг ичидан ёруғ қўл кўринди. У Ондра тилини тортиб деди: Энди айт: Отинг нима?

Ондра аста-аста товуш чиқориб деди: Он... Онд... Ондр... Аммо отини тўла айтолмади.

Нурнинг ичидан қайтадан товуш эшитилди: Айт, отингни айт!

Ондра оғзини очиб дод урди: Менинг отим Ризодир, Ризо... Ризо.

У шундай бақирдики, лаблари ёрилиб кетди.

Ёрилди, амма табриклаш учун.

Уйдаги нақора ҳам унга ҳамсадо бўлиб, маънавий, рўҳоний, шон шавкатли ва жовидона мусиқани чалинди.