طالبان زنان را در داخل افغانستان به گروگان گرفته اند

رییس انجمن حمایت از زنان پناهنده گفت: با توجه به شرایط موجود به نظر می رسد که نظام طالبان، زنان را در داخل افغانستان به گروگان گرفته اند.

فاطمه اشرفی، رییس انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده (حامی) در گفتگو با خبرنگار رادیو دری اظهار کرد: در گذشته پیش بینی هایی داشتیم که این پیش بینی ها به واقعیت پیوسته و آنچه در حال حاضر با آن روبرو هستیم و هیچگونه چشم امیدی برای بهبود بخشیدن به آن وجود ندارد، موضوع زنان و حقوق آنهاست و متاسفانه هیچگونه تغییر رویکردی نیز در نگاه طالبان به این موضوع دیده نمی شود.

وی افزود: همه این مسایل پیرامون حقوق زنان به فلسفه، تفکر و ایدئولوژی طالبان برمی گردد.

خانم اشرفی با تکرار این موضوع که طالبان امروز هیچ تفاوتی با طالبان دیروز ندارند، تصریح کرد: بینش طالبان نسبت به بسیاری از مسایل بدیهی انسانی دقیقا همان چیزی است که قبلا بوده و آنچه تغییر کرده ادبیات کلامی آنهاست که در دفاع از اندیشه ها و فلسفه اعتقادی خودشان مطرح می کنند.

وی عنوان کرد: مساله زنان یکی از مسایل بنیادینی است که طالبان از ابتدا تکلیف خود را با آن روشن کردند، مساله زنان یکی از خط قرمزهایی است که بعید به نظر می رسد طالبان به راحتی و در یک فاصله زمانی اندک بخواهد نسبت به آن تغییری ایجاد کند.

رییس انجمن حامی گفت: محرومیت از تحصیل دختران در داخل افغانستان در مغایرت با مفاهیم دینی و توصیه های قرآنی و منش اصحاب دین است اما علیرغم همه اینها طالبان ممانعت جدی برای دسترسی زنان و دختران به مساله آموزش ایجاد کرده است.

وی در ادامه گفت: نکته دوم که نباید از آن غافل شویم اینست که این فقط دختران نیستند که از تحصیل محروم شدند، بلکه به نوعی برای پسران نیز محدودیت هایی برای دسترسی به آموزش فراهم شده است.

خانم اشرفی گفت: یکی از این محرومیت ها شرایطی است که با ظهور طالبان ایجاد شده و موجب فرار و مهاجرت دسته جمعی افغانها از سرزمین مادری شان به بقیه کشورها منجمله همسایگان افغانستان شده که آثار آن را در مدارس و دانشگاهها در سطوح مختلف آموزشی می بینیم.

وی با اشاره به فرار بسیاری از کادرهای آموزشی افغانستان منجمله اساتید و معلمان، یادآور شد: خیلی از ظرفیت های آموزشی مثل معلمان و اساتید دانشگاهها، در حال حاضر خارج از افغانستان هستند و متاسفانه افرادی جایگزین آنها شده اند که فاقد استاندارهای حداقلی آموزشی هستند.

فاطمه اشرفی با بیان اینکه بسیاری از مضامین آموزشی در داخل افغانستان تغییر یافته، گفت: طالبان هیچگونه رویکرد مثبتی با مضامین آموزشی که در داخل افغانستان وجود داشته، ندارد و در مسیر تغییر نظام آموزشی به نظامی از جنس مدارس دینی که در مناطق تحت تسلط طالبان پاکستانی وجود داشت، هستند. مدارس دینی طالبانی هیچ سنخیتی با نظام مدرن آموزشی و علمی ندارد و صرفا برای آموزش مضامین خاص و تعریف شده خودشان کار می کند.

رییس انجمن حامی با ابراز نگرانی از تحصیل کودکان در مدارس شبه دینی طالبان گفت: این موضوع خطر دیگری است که نه تنها دختران، بلکه پسران را نیز تهدید می کند و زمینه مهاجرتهای بیشتر را فراهم می کند. در چنین شرایطی بسیاری از خانواده ها علاقه ای به اینکه فرزندانشان در نظام آموزشی طالبانی تحصیل کنند، ندارند.

فاطمه اشرفی گفت: تهدیدهایی که وجود دارد زمینه ای برای محرومیتهای بیشتر کودکان دختر و پسر ایجاد می کند و رشد گام به گامی که افغانستان در مسیر توسعه شروع کرده بود نه تنها متوقف شده، بلکه شاهد پسرفت و تنزل آن هستیم.

وی در ارتباط با پیامدهای منع تحصیل دختران در آینده افغانستان، ابراز کرد: محرومیت دختران از تحصیل بدین معناست که نیمی از جمعیت افغانستان از دسترسی به حقوق طبیعی شان منع شده اند؛ آنهم نیمی که زمینه ساز رشد فردی نسل آینده هستند. فرزند سالم در دامان مادر سالم رشد و پرورش می یابد و وقتی دختران از آموزش محروم باشند، نسل آینده افغانستان در خطر خواهد بود، چرا که دختران امروز مادران فردا هستند و قطعا مادران بیسواد نمی توانند نسلی فرهیخته و آگاه را تربیت کنند.

اشرفی با بیان اینکه آموزش طبیعی ترین و بدیهی ترین حق هر انسانی است، گفت: نه تنها در نظام امروزی، بلکه در تفکر اعتقادی و اسلامی ما هم از صدر اسلام تا کنون همیشه یکی از جدی ترین مدافعان دسترسی دختران به آموزش، علمای اسلام بوده اند.

رییس انجمن حامی با اشاره به پنج سال حاکمیت طالبان در گذشته، یادآور شد: وقتی به آمار سالهای حاکمیت طالبان(در دوره قبلی) نگاه می کنیم می بینیم پنج شش سالی که زنان از آموزش محروم بودند، به تنهایی زمینه آسیبهای روحی، روانی و فیزیکی بسیاری را برای زنان ایجاد کرد.

وی در ادامه گفت: این مساله نرخ بیسوادی در زنان، ازدواجهای اجباری، کودک همسری و سایر آسیبهای اجتماعی را نیز بشدت افزایش داد و ما با یک نسلی روبرو شدیم که جزء قربانیانی هستند که هیچ زمانی نتوانستند به متوسط حیات اجتماعی خودشان برسند.

خانم اشرفی با انتقاد از سکوت مجامع بین المللی در قبال زنان افغانستان، تصریح کرد: من جدا منتقد مجامع بین المللی و بخصوص نهادهای زیر نظر سازمان ملل هستم، چرا که آنها غیر از سخنرانیهای عمومی و برخی ملاقاتهای فرمایشی با طالبان، هیچ اقدام عملی و موثری برای بهبود یا تغییر وضعیت زنان افغانستان انجام نداده اند.

وی در پایان گفت: به نظر می رسد که نظام بین المللی علاقمندی خود را از افغانستان و مردم آن و همچنین مهاجرین افغانستان در کشورهای همسایه برداشته و یا کم کرده و به نوعی مساله افغانستان را به دلیل پیچیدگی ها و چالش هایش رها کرده اند.