گزارش خبری؛ دیدگاه ها در مورد سالروز خروج نیروهای شوروی از افغانستان
سالروز شکست نیروهای شوروی سابق و خروج آخرین سرباز اتحاد جماهیر وقت از افغانستان برای بسیاری از مردم افغانستان یادآور خاطرات تلخ‌وشیرینی‌است.
این روز برای مردم افغانستان تداعی‌گر پایان اشغال، تجاوز، قتل و کشتار افغانستانی‌ها به دست نیروهای شوروی است.
از بیست‌وششم دلو مردم این سرزمین به عنوان روزی تجلیل می‌کنند که قربانی‌های آنان در راه رسیدن به آزادی و سربلندی در جهان به ثمر رسید.
اما پس از گذشت فقط چند سال و آغاز نبردهای داخلی وحشت، انفجار، زد وخوردهای مسلحانه و کابوس بحران ناامنی در افغانستان مردم این سرزمین را دوباره بی‌خانمان ساخت.
مردم این کشور خوب بخاطر دارند که لشکر تا دندان مسلح شوری پس از 10 سال اشغال افغانستان در چنین روزی کشور را ترک کردند.
ارتشی که ادعا می‌شد به کمک و همیاری مردم افغانستان آمده پس از اینکه این کشور را به آواری از خاک مبدل کرد و ملیون‌ها کشته، معلول و آواره برجای گذاشت مجبور شد این خاک را ترک کند.
این خروج ارتش شوروی از افغانستان، زمینه‌ساز پیروزی گروه‌های مجاهدین بود.
پس از 4 سال حکومتی که با حمایت شوروی در افغانستان وجود داشت نیز سقوط کرد و جایش را گروه‌های گرفتند که بیشتر از 14 سال با کمترین امکانات نظامی در برابر قوی‌ترین نیروی نظامی دنیا ایستاده‌گی کرده بودند.
«اشرف سادات» فعال مدنی در هرات عقیده دارد آنچه که از نابسامانی‌ها امروز در افغانستان وجود دارد بار مسئولیت آن بر دوش کسانی‌است که به دلایل مختلف و بر سر رسیدن به قدرت در افغانستان جنگ‌های داخلی را دامن زدند.
برخی از مجاهدان آن زمان که شاهد بیرون شدن ارتش شوروی سابق از افغانستان و سپس استقرار دولت مجاهدین بودند از آن روزها هم دل خوشی دارند و هم دلی پر.
«غلام محمد مصون» یکی از فرماندهان مجاهدین در هرات باور دارد که ندانم کاری و به فکر رسیدن به قدرت در بین برخی حلقات مجاهدین در قدم اول باعث ایجاد اختلاف در بین آنان و پس از آن نبردهای چندین ساله که باعث بسیاری از نابسامانی‌های دیروز و امروز شد.
این فرمانده سابق جهادی گفت: اگر روز خروج نیروهای شوروی از افغانستان را گرامی می‌دارند برای یادبود آن شمار از کسانی‌است که جان‌هایشان را فدای آزادی کشور و باورهایشان کردند.
وی انتقاد گونه گفت: بسیاری از افراد تاثیرگذار آن زمان و خانواده‌هایشان اکنون دست نیاز به این‌سو آن‌سو دراز می‌کنند درحالیکه شماری از حلقات آن دوره در رفاه و آسایش به سر میبرند.
با همه‌ی این‌ها این اتفاق دیدگاه وجود دارد که انگیزه‌ی بالایی برای پایان اشغال کشور و ختم جنگ وجود داشت، ولی آنچه که این روزها در کشور رخ می‌دهد نسل قدیم و جدید را وامی‌دارد تا از آن زمان دیدگاه خرده‌گیرانه‌ای داشته باشند و باور کنند که شاید این تجربه‌های اندوخته شده روزی به کار آید.
گزارش همکارمان محمدی در رابطه با همین موضوع است.