وضع محدودیت های آموزشی بر زنان افغانستان مصداق نقض حقوق بشر است
فعال حقوق زنان در افغانستان گفت: وضع محدودیت های آموزشی بر زنان افغانستان مصداق نقض حقوق بشر است و آسیب های جدی به بخش های مختلف جامعه وارد می کند.
زکیه یوسفی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در هرات عنوان کرد: بر اساس احکام اسلامی آموختن علم بر هر زن و مرد مسلمان فرض است و از آنجایی که اسلام زن را تکریم کرده و جایگاه ویژه ای برایش قائل است محدودیت های آموزشی برای زنان و دختران مغایر تعلیمات دین مبین اسلام هم می باشد و محرومیت زنان و دختران از حق تعلیم و تحصیل حتی اگر برای مدت کوتاهی باشد آنان را از مسیر پیشرفت بازمی دارد.
وی افزود: وضع محدودیت های حکومت طالبان بر تعلیم و تحصیل دختران و زنان در افغانستان و به خصوص بسته شدن مراکز آموزشی صحی به روی آنان پیامدهای بسیار منفی برای جامعه افغانستان خواهد داشت و باعث نگرانی در مورد حذف زنان از زندگی اجتماعی و کاری شده است.
به گفته این کارشناس افغانستانی مسدود شدن دروازه های مراکز آموزشی صحی برای زنان و دختران آن هم در شرایطی که آنان در تمام نقاط افغانستان با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند و این کشور با کمبود نیروهای حرفه ای در این بخش روبرو است، افغانستان را با کمبود شدید کارمندان صحی زن مواجه می کند.
یوسفی بیان کرد: چنین محدودیت ها نقض حقوق بشر است، باعث افزایش بیکاری و فقر، افزایش مرگ و میر زنان به علت نبود شرایط درمانی می شود، تاثیرات منفی روی روحیه بیماران و خانواده های آنان دارد و سبب افزایش ازدواج های زودهنگام و اجباری، کاهش فرصت های شغلی برای زنان و دختران، افزایش آسیب های اجتماعی و بیماری های روانی، مهاجرت و کاهش انگیزه ها برای آموزش می شود.
وی تاکید کرد: تحصیل زنان یک امر ضروری است و حضور زنان و دختران در مراکز آموزشی صحی نیاز مبرم جامعه می باشد، در حال حاضر زنان افغانستان در یک جامعه کاملا سنتی زندگی می کنند و این موضوع خود مانع تحصیل بسیاری از آنان شده ضمن اینکه کاهش زنان و دختران تحصیلکرده با اعمال محدودیت ها، نگرانی های شدیدی ایجاد کرده است. این محدودیت ها نه تنها حقوق زنان و دختران را نقض کرده بلکه روی توسعه اقتصادی و اجتماعی افغانستان تاثیر منفی گذاشته است. وقتی آنان از آموزش منع شوند قادر نخواهند بود در فعالیت های اقتصادی هم سهیم شوند.
این کارشناس افغانستانی یاد آور شد: بسیاری از زنان در افغانستان حاضر نیستند خدمات بهداشتی و درمانی را در مراکز مربوطه از مردان دریافت کنند، خانواده های آن ها هم چنین نظری دارند و در صورت نیاز و اگر قرار باشد در این مراکز زنان حضور نداشته باشند مراجعه نمی کنند که خطر جانی برایشان خواهد داشت. در مسایل آموزشی هم شرایط چنین است و زنان و دختران به دنبال آن هستند که نزد استادان زن آموزش ببینند، خانواده ها هم بر این نکته تاکید دارند. بنابراین باید استادان و تحصیلکردگان زن در بخش های مختلف در افغانستان حضور داشته باشند تا از مشکلات در حوزه های مختلف جلکوگیری شود.
به گفته یوسفی در شرایط کنونی نیاز به تلاش های مشترک بین المللی و داخلی برای حمایت از حقوق زنان و دختران افغانستان است، فشارهای جهانی بر حکومت طالبان، برگزاری جلسات بین المللی با حضور نمایندگان کشورهای مختلف و حکومت طالبان، زمینه سازی گفت و گوهای فعالان حقوق زنان با رهبران حکومت طالبان و گوشزد کردن پیامدهای منفی اعمال محدویت ها بر زنان و دختران، دادخواهی و رساندن صدای زنان افغانستان به گوش جهانیان می تواند در این زمینه تاثیرگذار باشد.
وی اضافه کرد: در داخل افغانستان افراد بانفوذ جامعه، امامان جماعات، خبرنگاران و رسانه ها نقش برجسته ای در اطلاع رسانی، آگاهی دهی و در نهایت کاهش محدودیت ها بر زنان و دختران دارند.
