مذاکرات بی نتیجه طالبان و پاکستان برای پایان درگیری‌های مرزی
-
مذاکرات بی نتیجه طالبان و پاکستان برای پایان درگیری‌های مرزی
مذاکرات هیئت طالبان با طرف پاکستانی برای پایان دادن به درگیری‌ها در منطقه مرزی «دند پتان» ولایت پکتیا در شرق افغانستان بدون نتیجه پایان یافت .
به گزارش رادیو دری و به گفته یکی از بزرگان قومی منطقه (پاکستانی) اختلافات همچنان ادامه دارد و ممکن است درگیری های مرزی نیز ادامه یابد.
مردم محلی منطقۀ "کُرم اجنسی" پاکستان ادعا می کنند که پس از نصب سیم خاردار در امتداد خط مرزی موسوم به "دیورند"، صدها هکتار زمین شان در طرف افغانستان مانده است، اما مقامات طالبان این ادعا را رد می‌کنند.
حکومت پاکستان با هدف آنچه برقراری امنیت خوانده بود، در سال ۲۰۱۷ نصب سیم خاردار را در امتداد "خط دیورند" آغاز کرد، اقدامی که با مخالفت حکومت پیشین افغانستان همراه شده بود. ب
یش از یکصد سال از تعیین "خط دیورند" به عنوان خط فرضی از سوی استعمار وقت انگلیس می گذرد، از دیدگاه محافل سیاسی و امنیتی در افغانستان، این بدان معنا است که مدت زمان "خط دیورند" سپری شده و دولت پاکستان بایستی با تعیین مرز جدید مناطقی افغانستان را آزاد کند. به همین دلیل دولت پاکستان در سال های اخیر با ادعای مقابله با عبور تروریست ها اقدام به ایجاد حصار در "خط فرضی دیورند" کرد که با واکنش تند طالبان مواجه و به درگیری میان نیروهای طالبان و پاکستان منجر شد.
"امین فرجاد" کارشناس مسایل سیاسی در این باره می گوید :
«چنانچه پاکستان از خط فرضی دیورند عقب نشینی کند، باید بخش زیادی از جغرافیای خود را به افغانستان واگذار کند که قطعا چنین کاری نمی کند. به همین دلیل از دیدگاه محافل افغان، پاکستان درصدد است با حصار کشی در دیورند آنرا به عنوان مرز بین المللی مطرح کند».
واقعیت این است که "خط فرضی دیورند" به مساله ای ملی در افغانستان تبدیل شده است به گونه ای که نه تنها هیچ یک از دولت های افغان در طول یکصد سال اخیر آن را به عنوان مرز بین المللی نپذیرفته اند بلکه طالبان در دو دهه گذشنه نیز حاضر به پذیرش آن نشد. این در حالی است که در دوره اول حاکمیت طالبان در افغانستان وابستگی آن به دولت پاکستان بیشتر بود. با این حال حاضر به پذیرش خواسته دولت اسلام اباد برای تایید "خط فرضی دیورند" به عنوان مرز بین المللی میان افغانستان و پاکستان نشد.
اکنون نیز طالبان از زمانی که مجددا به حاکمیت در افغانستان باز گشته است، همواره مخالفت خود را با حصار کشی پاکستان در امتداد دیورند اعلام کرده و خواهان برچیدن آن شده است. این وضعیت باعث شده است تا در طول یک سال اخیر، چندین بار نیروهای مرزبانی دو طرف درگیر شوند. با توجه به درهم تنیدگی اقوام دو سوی "خط دیورند"، همواره تردد آنها در دو سوی "دیورند" آزاد بوده است اما به نظر می رسد پاکستان با حصار کشی در تردد اقوام دو سوی "دیورند" نیز اختلال ایجاد کرده که با مخالفت اقوام افغان مواجه شده است.
در هر حال، طالبان اگر چه گفته می شود، همچنان تحت حمایت پاکستان قرار دارد اما در عمل نشان داده است که حاضر به مصالحه در مورد یک مساله ملی نیست که نام طالبان را در تاریخ تحولات افغانستان بد نام کند.
علاوه بر این طالبان با مخالفت با هر گونه ادعای پاکستان در مورد "دیورند" ، می کوشد موضع ضد پاکستانی اتخاذ کند و نشان دهد که در مورد مسایل ملی حاضر به مصالحه نیست. به همین دلیل تیم گفتگو کننده طالبان با طرف پاکستانی مطابق با خواسته مردم افغانستان به خصوص اقوام مرزنشین عمل کرده است. این بدان معنا است که از دیدگاه طرف افغان این طرف پاکستانی است که باید به خواسته های مردم افغانستان در مورد "خط دیورند" تن دهد. چرا که ادعای منابع محلی در مورد ماندن بخشی از زمین اقوام طرف پاکستان در آن سوی حصار کشی دولت این کشور در "دیورند" یعنی در خاک افغانستان را نوعی فرار به جلو و حرکتی منفعت طلبانه ارزیابی می کنند.
