سازمان ملل و ندادن کرسی به حکومت طالبان

سازمان ملل با نادیده گرفتن درخواست حکومت طالبان، کرسی افغانستان در این سازمان را مجددا به « نصیر احمد فایق» واگذار کرد.

در حالی که دولت طالبان سهیل شاهین را برای تصدی نمایندگی این دولت  و افغانستان معرفی کرده بود سازمان ملل با رد آن، فایق را مجددا برای کسب کرسی افغانستان ابقا کرد. طالبان در حالی خواهان کرسی افغانستان در سازمان ملل است که به رغم درخواست‌ جامعه بین المللی، طالبان  هنوز تمایلی برای تشکیل دولت فراگیر در افغانستان نشان نمی دهد و همچنان بر انحصار گرایی در قدرت تاکید دارد.

از اینرو از دیدگاه سازمان ملل، طالبان به عنوان یک دولت ملی و فراگیر صلاحیت کسب کرسی افغانستان در سازمان ملل را ندارد.

سید عیسی حسینی مزاری کارشناس مسایل سیاسی در افغانستان در این باره می گوید:"طالبان هنوز هیچ یک از شرایط لازم برای حاکمیت ملی در افغانستان را ایجاد نکرده است.مهمترین این شرایط، تشکیل دولت فراگیر با حضور همه اقوام و گروهها و جریانهای سباسی است که طالبان هیچ کدام را به رسمیت نمی شناسد"

افغانستان ،کشوری متکثر قومی و مذهبی و سیاسی است که هر کدام خواهان سهم مناسبی از قدرت و حاکمیت هستند. اما طالبان که در بیش از دو دهه گذشته تجربه ناموفق حکمرانی انحصاری در افغانستان را دارد همچنان بر طبل انحصارگرایی می گوبد به گونه ای که سران اقوام و رهبران سباسی در خارج از افغانستان به شکل متواری هستند و طالبان نیز هیچ تصمیمی برای برگزاری انتخابات و مشارکت دادن همه جریانهای سیاسی و قومی در حاکمیت از خود نشان نمی دهد.

موضوعی که همچنان‌با مخالفت جامعه جهانی روبرو است. اخیرا نیز روسبه از طالبان خواست با تشکیل دولت فراگیر برای ایجاد امنیت پایدار در افغانستان تلاش کند.

غلام حسین ناصری کارشناس مسایل سیاسی در افغانستان در این باره می گوید:"طالبان برای شناسایی بین المللی باید به الزامات یک دولت ملی و فراگیر پایبند باشد که مهمترین ان در عرصه سیاسی، تشکیل احزاب و برگزاری انتخابات در سطوح مختلف است. این در حالی است که طالبان هیچ اعتقادی به اجرای چنین الزاماتی ندارد و همچنان بر انحصارگرایی در قدرت تاکید دارد که تجربه ای شکست خورده برای طالبان است "

در هر حال، رد درخواست طالبان برای کسب کرسی افغانستان در سازمان ملل ،مخالفت آشکار با نوع حکمرانی این گروه در افغانستان است و نشان می دهد که طالبان نتوانسته است نظر جهانی را برای شناسایی بین المللی این گروه جلب نماید.این بدان معنا است که طالبان با گذشت بیش از یک سال از حاکمیت مجدد در طالبان نه تنها حقوق شهروندی مردم افغانستان بخصوص زنان و دختران را حتی در بخش آموزش تامین نکرده است بلکه بخش عمده ای از جریانها و گروههای سیاسی خارج از حاکمیت قرار دارند و به شکل مخالفان در کشورهای مختلف پراکنده هستند.

از این‌رو مخالفت سازمان ملل با واگذاری کرسی افغانستان در سازمان ملل به طالبان باید هشداری جدی به این گروه تلقی شود که با بازنگری در رفتار حکمرانیش نظر جامعه جهانی را جلب و شرایط را برای شناسایی بین المللی فراهم کند. در غیر این صورت طالبان نمی تواند موقعیت بین المللی برای خود کسب نماید. وضعیتی که مردم افغانستان را نیز دچار چالش جدی می کند.این موضوع در گزارش سازمان های بین المللی در مورد کاهش کمکهای جهانی به مردم افغانستان کاملا مشهود است.