اعمال محدودیت های گسترده طالبان برای زنان در افغانستان از مصادیق خشونت علیه زنان است
رئیس انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده (حامی) در جمهوری اسلامی ایران تاکید کرد: اعمال محدودیت های گسترده طالبان برای زنان در افغانستان از مصادیق خشونت علیه زنان است.
فاطمه اشرفی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری با اشاره به گزارش اخیر ریچارد بنت گزارشگر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد که در آن از تبعیض گسترده علیه زنان و دختران در افغانستان توسط طالبان انتقاد کرده و گفته طی حدود 21 ماه اخیر ده ها فرمان صادر شده که زنان و دختران را از آموزش، کار و شرکت در زندگی اجتماعی و سیاسی محروم کرده، گفت: محدودیت هایی که برای دسترسی زنان و دختران به آموزش، کار، حضور اجتماعی و حتی دریافت خدمات درمانی اعمال شده، خشونت سازمان یافته ای است که از طرف حکومت طالبان علیه زنان در افغانستان اعمال می شود.
وی افزود: از زمان روی کار آمدن طالبان در افغانستان اجرای قوانین محدود کننده و سختگیرانه برای زنان که بیشتر آن ها حتی با شرع و دین مقدس اسلام مغایرت دارد کاملا آشکار است و طالبان از طرح و اجرای آن ها ابایی ندارند.
به گفته این فعال حقوق زنان خلاف تصور برخی که گمان می کردند دیدگاه های طالبان نسبت به گذشته تغییر کرده، نظام فکری و چارچوب های اعتقادی طالبان حداقل در رابطه با مساله زنان هیچ تفاوتی نکرده و محدودیت ها این بار حتی ساختارمندتر است تا زنان افغان را از چارچوب ها و مبانی هویتی، سیاسی و اجتماعی خود دور کنند، پس گزارش اخیرا شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مورد تائید است.
اشرفی عنوان کرد: بخشی از شرایط نامناسب اقتصادی در افغانستان به خاطر سلب حق زنان برای دسترسی به کار است، مشکلات اقتصادی هم که به خانواده ها تحمیل می شود قطعا می تواند در بروز خشونت های خانوادگی و افسردگی های ناشی از آن تاثیرگذار باشد.
وی در مورد رد آمار طالبان از سوی گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد کاهش موارد خودکشی در افغانستان از زمان روی کار آمدن طالبان هم گفت: محدودیت ها علیه زنان در کنار مشکلات اقتصادی که برای خانواده ها ایجاد شده باعث افسردگی های فردی و جمعی شده و این افسردگی ها در صورتی که امکان بازیابی هویتی و فردی وجود نداشته باشد و راهی برای رفع و درمان آن نباشد طبعا باعث افزایش موارد خودکشی ها در داخل خانواده ها می شود.
رئیس انجمن حامی همچنان خاطرنشان کرد: افزایش افسردگی های فردی حتی در میان مردان افغانستانی هم که در داخل کشورشان هستند و شغل، جایگاه اجتماعی و جایگاه سیاسی خود را از دست داده اند و با شرایط نابسامان اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند، قابل مشاهده است. اگرچه آمار مشخصی از موارد خودکشی مردان در افغانستان وجود ندارد اما با توجه به فشارهایی که حتی بر مردان وارد می شود نگرانی های جدی در این خصوص وجود دارد.
این کارشناس اجتماعی ایرانی گفت: طالبان مسایل شرعی را از دلایل ایجاد محدودیت ها بر زنان اعلام می کنند در حالی که چنین شیوه ای با سیره پیامبر گرامی اسلام (ص) مغایرت دارد به همین خاطر به نظر می رسد طالبان وابستگی جدی به گروه های بنیادگرایی دارند که بخشی از سرمایه اجتماعی آن ها توسل به سنت های اجتماعی و قبیله ای است، سنت هایی که بخشی از آن ها در پهنه سرزمینی پاکستان هم وجود دارد که مساله زن را با اتکا به مسایل اسلامی اما بیشتر با توسل به اندیشه های سنتی مطرح می کنند و برای زنان هیچ سهم و حقی قائل نیستند.
اشرفی در رابطه با نقش جامعه بین المللی در فشار بر طالبان برای کاهش محدودیت ها علیه زنان هم گفت: اینکه جامعه جهانی تاکنون طالبان را به رسمیت نشناخته و از چرخه تعاملات بین المللی دور نگه داشته می توانداقدام موثری باشد اما با وجود تمام فشارها شاهد عقب نشینی طالبان از مواضع شان نیستیم.
وی اضافه کرد: در عین حال گمانه زنی هایی هم وجود دارد مبنی بر اینکه طالبان از مساله زنان و حقوق بشر به عنوان ابزاری برای فشار بر مجامع بین المللی به خاطر به رسمیت شناخته شدن خود استفاده می کنند.
