نشست بین المللی کمک به افغانستان در کابل

 برگزاری سومین اجلاس کشورها و سازمانهای بین المللی کمک کننده به افغانستان در کابل پایتخت افغانستان نشان می دهد که جامعه جهانی همچنان به وضعیت این کشور توجه دارد .

 مهمترین هدف این  اجلاس که مقامات  40 کشور و سازمان های بین الملی حضور دارند تهیه و تنظیم تعهدات مالی برای کمک به روند بازسازی افغانستان براساس کنفرانس توکیو است .در این کنفرانس تصمیم بر آن شد که تا سال ۲۰۱۶ میلادی سالیانه چهار میلیارد دلار به افغانستان کمک مالی شود .

با این حال اتهام فساد مالی و اداری به دولت افغانستان همچنان از مهمترین مسایل مطرح  در این خصوص است و یکی از شرطهای کشورهای کمک کننده به افغانستان ،برخورد قاطع دولت این کشور با فساد مالی و اداری است. زیرا این کشورها ادعا می کنند که  کمکهای بین المللی در چرخه فساد مالی و اداری در افغانستان از بین می رود .از اینرو اجلاس  کابل در نظر دارد پیش از تصویب هر گونه تعهد مالی ،عملکرد دولت وحدت ملی افغانستان را در سه سال گذشته در خصوص مقابله با فساد اداری و مالی بررسی کند.زیرا محمد اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان بارها وعده مقابله با فساد اداری و مالی را داده است تا با جلب اعتماد مجامع بین المللی مانع از کاهش کمکهای انها شود .  

احمد بهزاد، کارشناس مسایل سیاسی در افغانستان 

"فساد گسترده‌ی اداری در افغانستان، پاسخگو نبودن حکومت در برابر نهادهای قانونی و تعهداتش در قبال جامعه جهانی باعث شده است که جامعه بین‌المللی کمک‌هایش را به افغانستان مشروط به انجام اصلاحات سازد."

با این حال بسیاری از محافل در افغانستان نحوه ارائه کمکهای بین المللی برای بازسازی این کشور را از عوامل مهم دامن زدن به فساد مالی و اداری در افغانستان می دانند و براین باورند کشورهای کمک کننده نیز باید مسئولیت خود را برای کمک به برنامه اصلاحات اقتصادی و مقابله با فساد مالی و اداری در افغانستان بپذیرند و صرفا دولت وحدت ملی این کشور را عامل این وضعیت ندانند.کشور و سازمانهای های کمک کننده  به افغانستان مستقیما با موسساتی که درروند بازسازی افغانستان مشارکت دارند ارتباط برقرار می کنند و این در حالی است که دولت کابل با اعتراض به ان خواهان ارائه کمکها از طریق دولت این کشور است .  

عزیز احمد فانوس،استاد دانشگاه کابل

"در هشتاد درصد  فساد در افغانستان ،موسسات خارجی و دولتهای کمک کننده سهیم هستند به نحوی که مستقیما برخی سفارتخانه های کشورهای بزرگ با موسساتی که دربازسازی افغانستان مشارک دارند در تماس بوده و پروتکل امضاء می کنند .در حالیکه دولت افغانستان از ان اطلاع  ندارد " 

محافل بین المللی با بهانه قراردادن فساد مالی و اداری در این کشور کمک های خود را به تاخیر انداخته یا به حالت تعلیق در می اورند .با این حال این سوال مهم مطرح است که افغانستان تاچه زمانی می خواهد به کمکهای خارجی وابسته باشد؟ که به عنوان اهرم فشاری ضد ان نیز استفاده می کنند.افغانستان از ظرفیتهای بسیاری همچون کشاورزی و دامداری برخوردار است که در صورت احیای انها علاوه بر تامین نیازهای داخلی می تواند درامد زایی نیز برای افغانستان داشته باشد .منتهی تحقق این هدف نیازمند برقراری امنیت  و ثبات پایدار است که با اتحاد ملی و زمین گذاشتن سلاح از سوی طالبان امکان   پذیر است .