چرا پولند به طناب پوسیده ی آمریکا آویزان است؟

امروز از پولند و بازی در پازل آمریکا می نویسم . علت هم بی ربط به تکاپوهای این روزهای این کشور اروپایی نیست . قبل از همه باید شناختی اجمالی از این کشور داشته باشیم

. کشوری که در قلب اروپا جا گرفته و در دهه ی 60 قرن 20 از سیطره ی کمونیست خارج و خود را طی سالهای 2000 و 2004 به ناتو و اتحادیه اروپا الحاق کرد . همین کشور سی و هفت هشت میلیونی در راستای بازی در پازل آمریکا از سال 2002 یک پای ثابت اشغال افغانستان و اعزام نیرو شد طوری که در مقطعی حتی 2000 نیرویی که در افغانستان داشت را قناعت بخش نمی دانست و همواره دم از ارسال سرباز بیشتر به افغانستان می زد . آنها اکثرا  در غزنی مستقر بودند و قریب به ده نیروی خود را در افغانستان از دست دادند و داعیه ی آموزش نیروهای افغانستان همواره شاه بیت چرایی حضورشان در این کشور بود .

پولندیها در عراقی هم که مورد تجاوز و اشغال آمریکا قرار گرفت مشارکت کرد و بیش از 2000  نیرو به این کشور فرستاد تا اثبات کند هر جا نقشه ای توسط آمریکا ترسیم شود سیاست پولند اقتضای همداستانی با آن را دارد .

وقتی هم که آمریکا شو ایجاد ائتلاف ضد داعش در عراق و سوریه را راه انداخت باز هم رسانه ها موضعگیریهای رئیس جمهور پولند را نشر دادند که می گفت ما در ائتلاف به اصطلاح ضد داعشی آمریکا مشارکت می کنیم . حالا هم که شوهای ایران هراسی و تخاصم آمریکای ترامپی  به ایستگاه ایران رسیده می بینیم که پایتخت پولند مکانی برای اجرای این شو شده است . جریان شو ضد ایرانی کاخ سفید همان چیزی است که وزیر خارجه ی آمریکا پمپئو توئیت می کند و می نویسد ؛ قصد برگزاری یک کنفرانس دو روزه ای را دارد که در آن بر روی راههای مقابله با آنچه نفوذ ایران و سیاستهای منطقه ای آن می خواند تبادل نظر کند . مکان آن را هم پولند و زمانش را هم اواخر بهمن جاری اعلام کرده است .

پایه ی ثابت این شوهای زشت آمریکایی تا کنون سران صهیوینست و بعضا ارتجاع واداده ی عربی و گروههای تروریست ضد ایرانی همچون منافقین بوده اند . چرا که هر وقت آمریکا حرف از کنفرانس بین المللی درباره ی ایران  می زند دور میزی که عنوان  بین الملل بر آن می گذارد اغلب این سه  ضلع معلوم الحال می نشینند.

آمریکا آمریکاست و اصطلاحا نشان داده به هیچ صراطی مستقیم نیست و از آنها توقعی هم جز کید و دشمنی نمی رود که گفته اند " نیش عقرب نه از ره کین است    اقتضای طبیعتش این است" . اما روی سخن با پولندی هاست که شما چرا با هر ریسمانی که آمریکا دست می گیرد چشم بسته به چاه می روید. مگر قصه ی طنابهای پوسیده ی آنها را در عراق و سوریه و افغانستان نشنیده اید؟

بر اساس همین توقع دیپلماتیک است که وزیر خارجه ی ایران محمد جواب ظریف در توئیتی از باب یاد آوری به میزبان و شرکت کنندگان کنفرانس ضد ایرانی می نویسد: کسانی که در آخرین نمایش ضد ایرانی توسط آمریکا شرکت کرده بودند یا مرده اند یا بی آبرو شده اند یا به حاشیه رانده شده اند و ایران از همیشه قوی تر است.

 وزیر خارجه ایران در در این توئیتشان خطاب به پولند ادامه می دهند : «دولت پولند نمی تواند این شرمندگی را پاک کند: در حالی که ایران پولندی ها را در جنگ جهانی دوم نجات داد، این کشور اکنون میزبان سیرک مذبوحانه ضد ایرانی شده است.» جناب ظریف برای یادآوری و تذکر بیشتر عکس هایی را هم از کنفرانسی  در  پیام خود می گنجانند . عکسهایی که در آن  بیل کلینتون، رییس جمهور اسبق آمریکا را در کنار شیمون پرز، رییس معدوم رژیم صهیونیستی و حسنی مبارک، رییس جمهور ساقط شده مصر نشان می دهد. کسانی که امروز مصداق بارز ضرب المثل نغز فارسی شده اند که می گوید " نه از تاک نشان ماند و نه از تاکنشان"

همچنین ایران اسلامی در واکنش به میزبانی پولند از نشستی که صحنه گردان آن آمریکا و نام " آینده خاورمیانه " را یدک می کشد دیروز یکشنبه  «ویچخ اونلت» کاردار این کشور را به وزارت امور خارجه ایران احضار کرد تا «مراتب اعتراض رسمی جمهوری اسلامی ایران نسبت به اقدام طرف پولندی در همراهی با آمریکا برای برگزاری این کنفرانس را اعلام نماید و به طرف پولندی یادآور شود که این حرکت آمریکائیها یک حرکت خصمانه علیه جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود  و انتظار می‌رود که  ورشو خودش را از همراهی با این اقدام کنار بکشد ." هر چند در بیانیه ی وزارت خارجه ی پولند در واکنش به اقدام ایران در احضار کاردارش آمده است که پولند به عنوان یک عضو جامعه ی  بین‌الملل حق دارد در مورد موضوعات جهانی و منطقه‌ای بحث کند ولی یک نقطه ی گنگ وجود دارد که فرار رو به جلو محسوب می شود و آن نیت بانیان برگزاری این چنین نشستهایی است که نه برای گره گشایی بلکه برای گره اندازی و مشکل تراشی نشست برگزاری می کنند . میهمانان این چنین نشستهایی هم اکثرا افراد و نهادهای معلوم الحالی هستند که یکی از آنها صدراعظم رژیم صهیوینستی است . با این ترکیب و با این نیت از پولند می پرسیم آیا امیدوار است که با آتش کاخ سفید و دم صهیوینستی آبی گرم شود و مشکلی حل شود؟

این نیت آمریکائیهاست که با پوششهای دهن پر کن و کم محتوایی همچون " کنفرانس آینده ی خاورمیانه"  می خواهند با هزینه ی دیگران ماهی مراد بگیرند و پولند هم اگر منافعی ندارد پس چطور خودش را هزینه ی سیاستهای آمریکا می کند ؟

پاسخ هر چه باشد ولی قرائن گویای نگاه منفع طلبانه ای است که پولند از این میزبانی دارد منافعی که شاید در راس آن مواردی مثل آنچه سخنگوی شورای نگهبان ایران  کدخدایی عنوان کرده برای پولند بتوان متصور شد .

تصمیم پولند برای ایجاد پایگاه نظامی ناتو موسوم به دژ ترامپ

 ‏انعقاد قرارداد ۴.۷ میلیارد دلاری جهت خرید سامانه دفاعی پاتریوت

 ‏جایگزینی واردات گاز طبیعی مایع از  آمریکا به جای خرید گاز از روسیه در سال ۲۰۲۲.

اگر اینها را بتوان منافع پولند از میزبانی نشست ضد ایرانی کاخ سفید قلمداد کرد پس می توان گفت که بیانیه ی وزارت خارجه ی پولند فقط یک سرپوش گزاری دیپلماتیک بر عملی است که انجام می دهند .