انقلاب اسلامی، ۴۰ سال مجاهدت فرهنگی، تمدن سازی و امت اسلامی
حضرت امام مفهوم دولتهاي ملي،روانكاوي نوگرايي، بازسازي توسعه و گفتمان دموكراسي غرب را رد كردند و براي يك حكومت و نظام فراتر از دولتهاي ملي كه جهان شمولي امت اسلامي را در بردارد و هويت اسلامي را بالاتر از ساير هويتهاي انساني قرار مي دهد، كوشش كردند
بستر سياسي و اقتصادي جهان در قرن بيستم و روابط بين الملل در يكصد سال اخير با دو پديده مهم آميخته و در عين حال دگرگون شده است. اول پديده واحدهايي به نام دولتهاي ملي يا نظام معروف به ملت ـ دولت است كه بر اساس حاكميت ملي و حقوق بين الملل غرب با مرزهاي ويژه سياسي بنا شده و دومي پديده مدرنيته يا نوگرايي غربي است كه ساختارهاي سياسي و اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي جوامع را به سوي يك تمدن صنعتي و فراصنعتي سكولار يعني جدا از دين و معنويات هدايت كرده است. اين دو پديده، اساسي ترين عوامل تغيير در سطح جهاني در قرون بيستم و بدون ترديد زيرساختهاي نظام يا نظامهاي حاكم بر دنياي امروز مي باشد.انقلاب اسلامي ايران به رهبري حضرت امام و انديشه هاي سياسي او نقطه مقابل اين دو پديده بودند. در واقع حضرت امام بر عليه اين دو پديده قيام كردند. علاوه بر اين، اهداف و آمال انقلاب اسلامي ايران، آن طور كه حضرت امام تبيين فرمودند، فراتر از اين دو پديده و در حقيقت در فراسوي مفهوماتي مانند دولتهاي ملي، نوگرايي و توسعه بود.
