بررسی مطبوعات چاپ کابل 20حوت 1397

گزارش مکتوب بررسی مطبوعات

نشست دوحه و آمد و نیامدهای آن عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

دو هفته از مذاکرات نماینده‌گانِ امریکا در دوحۀ قطر می‌گذرد، اما هیچ خبرِ رسمی‌یی از این گفت‌وگوها به بیرون راه نیافته و هیچ‌یک از مردم افغانستان نمی‌دانند که چه معامله‌یی با سرنوشتِ آن‌ها در حالِ انعقاد است. آنچه از طرفِ امریکاییِ مذاکرات شنیده می‌شود، تماماً حرف‌های کلیشه و تکراری‌یی اند که بارها از رسانه‌ها به مردم ابلاغ شده و هیچ‌کدام نیز نتوانسته مذاکراتِ قطر را از ابهـام بیرون کند.

ماندگار می افزاید : 

 این‌که آقای خلیل‌زاد می‌گوید «ما به دنبال یک «توافق جامع صلح» هستیم که تضمین کند هراس‌افگنی در آیندۀ افغانستان جایگاهی ندارد»، آن‌قدر برای مردم افغانستان کُلی و مبهم می‌نماید که هرگز از آن نمی‌توانند حفظ دستاوردهای نسبیِ هفده‌سالِ اخیر نظیر دموکراسی و حقوق زنان را استخراج کنند. 

و آیا کسی در کابل چیزی ازمذاکرات قطر میداند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

چهارده روز از مذاکرات طالبان و امریکا در قطر سپری می‌شود ولی کسی در کابل در مورد آن چیزی نمی‌داند. حتماً خاکه‌ی یک توافق‌نامه‌ی احتمالی میان امریکا و طالبان تهیه شده است. ایالات متحده پژوهش‌کده‌های زیادی دارد که برای دستگاه‌های سیاست‌گذار طرح می‌دهند، اما یکی از این سندها در گفت‌وگوهای قطر به جانب طالبان تحویل داده شده است و مذاکره در مورد آن جریان دارد. سفر وزیر خارجه‌ی روسیه و وزیر خارجه‌ی ازبیکستان به دوحه پایتخت قطر که در هفته‌ی پیش صورت گرفت، نشان‌دهنده‌ی آن است که مذاکرات دوحه خیلی در مرحله‌ی جدی است. اما به نظر می‌رسد سندی که روی آن مذاکره جریان دارد، ‌به کابل نرسیده است. هیچ یک از بلندپایه‌گان دولت افغانستان در مورد آن چیزی نمی‌داند. آقای محمداشرف غنی مدعی است که او جهانیان را قانع ساخت تا با طالبان مستقیم گفت‌وگو کنند.

هشت صبح می افزاید :                

یک جنرال امریکایی هم در کنگره‌ی این کشور گفت که گفت‌وگوهای ایالات متحده با طالبان در قطر در هم‌آهنگی با محمداشرف غنی صورت می‌گیرد ولی تاکنون نیروهای سیاسی افغانستان و سران حکومت وحدت ملی چیزی در مورد توافق‌نامه‌ای که قرار است بین طالبان و امریکا روی آن تفاهم شود، چیزی نمی‌دانند. به نظر می‌رسد که ناروی، روسیه و کشورهای دیگر که در مذاکرات دوحه دخیل هستند، تا هنوز چیزی را با حکومت افغانستان و نیروهای سیاسی مطرح، در میان نگذاشته‌اند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی  که در سر مقاله ای تحت عنوان  حکومت از قاچاق آهن پاره های کهنه جلوگیری کند چنین نوشته است:

 افغانستان با وصف این که دارای معدن بزرگ آهن می باشد، اما هنوز امکانات فرصت استخراج و ذوب آهن را بدست نیاورده است.
چند سال پیش بود که قرار شد معدن آهن حاجی گک در بامیان برای ایجاد تأسیسات و کارخانه ی استخراج و ذوب آهن به یکی از کشور های خارجی سپرده شود ولی این کار با تأسف که تا هنوز امکان نیافته است.
با این همه شماری از کارخانه های ذوب آهن در این اواخر در داخل کشور ایجاد شد که این کارخانه جات از آهن های جمع آوری شده از سراسر کشور در تهیه و تولید انواع فرآورده ها از آهن بکار افتاد.
اما این صنعت نیز از سوی دولت تا هنوز حمایت نگردیده است.

در پایان آرمان ملی می افزاید : 

 همه روزه صد ها تن آهن پاره های جمع آوری شده از تعدادی از ولایت ها به گونه قاچاق به پاکستان فرستاده می شود.
بااین کار در گام نخست این کارخانه های تولیدی آهن از کار و فعالیت باز می مانند و از جانبی آهن های موجود در ولایت‌های کشور با قیمت بسیار نازل به بیرون از کشور قاچاق می گردد.