آیت الله العظمی محسنی رحمةالله علیه از نوادر زمان ما بود
آیت الله سید محمود هاشمی ارزگانی از علمای برجسته حوزه و دانشگاه گفت: حضرت آیت الله العظمی محسنی رحمةالله علیه از نوادر زمان ما بود
آیت الله سید محمود هاشمی ارزگانی از علمای برجسته حوزه و دانشگاه گفت: حضرت آیت الله العظمی محسنی رحمةالله علیه از نوادر زمان ما بود.
این عالم برجسته افغان در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری ضایعه المناک و تاسف بار ارتحال عالم مجاهد، فقیه زمان، آگاه و درخت پرثمر علم و عمل و عرفان حضرت آیت الله محسنی (ره) را به همه مسلمانان بویژه حوزات علمیه، مراجع عظام و رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه ای حفظه الله تعالی و امت شهید پرور، مجاهد و سرافراز افغانستان و خانواده ایشان تسلیت گفت و ایشان را از نوادر زمان دانست.
وی تصریح کرد: در هر زمان و دوره ای شخصیت هایی می توانند متناسب با تفکرات، انتظارات، اندیشه ها و پرسش های آن زمان، نادر و خاص باشند و کسی که در دنیای امروز و زمان ما که پشته بلندی از تجارب، اندیشه ها و میراث های گذشتگان وجود دارد، جزء نوادر قرار می گیرد، جایگاهش می تواند بسیار رفیع تر حتی نسبت به بزرگانی باشد که در دوره های گذشته جزء نوادر به شمار می رفتند.
به گفته این استاد حوزه و دانشگاه، آیت الله محسنی (ره) رئیس شورای علمای شیعه افغانستان از کسانی بود که از سه ابزار قلم، بیان و عمل استفاده کرد و در هر سه عرصه به خوبی درخشید، روزگار تلمذ ایشان در افغانستان، پاکستان و عراق به سرعت سپری شد و نشان داد که یک طلبه و دانش پژوه دینی اگر تصمیم بگیرد می تواند از فرصت های عمر خود به خوبی استفاده کند.
هاشمی ارزگانی یادآور شد که آیت الله محسنی (ره) در قندهار جایی که مذهب تشیع درخشش چندانی در آن نداشت و از پایگاه قابل توجهی برخوردار نبود به دنیا آمد و از آنجا برخاست و در کمترین زمان ممکن به مدارج علمی رسید و لحظه ای را هم از کوشش، تلاش و استفاده بهینه از عمر غفلت نورزید.
این پژوهشگر علوم دینی اظهار کرد: هوشمندی و زیرکی از خصوصیات آیت الله محسنی (ره) بود که بسیار دقیق مسایل را درک و حلاجی می کرد چه در موضوعات علمی و چه در مسایل سیاسی و اجتماعی و نیز از شجاعت و جسارت علمی برخوردار بود و به تعبیری پروای دینی علی رغم بی پروایی علمی داشت.
هاشمی ارزگانی عنوان کرد که آیت الله محسنی (ره) تلاش می کرد داشته های علمی و فکری را در محک آزمون و تجربه گذاشته و بازخوانی کند و اگر به نظر ایشان در جایی نقص و کاستی وجود داشت با جسارت و شجاعت تمام آن را بیان می کرد و هرگز آن را ناهمسو با پروای دینی و تقوی اسلامی و مذهبی خود نمی دید.
وی اضافه کرد: ایشان پشتکار زیادی در مسایل داشت و در جلسات دینی، سیاسی و هم اندیشی همواره قلم بدست بود و اگر نکته ای به ذهنش می رسید بلافاصله یادداشت می کرد تا در زمان مناسب از آن استفاده کند.
