بررسی مطبوعات چاپ کابل 15 دلو 1398

" رای مردم برای سیاستگران متقلب ارزش ندارد" ، " همه برای حفظ نظام تلاش کنند " و " تصمیم سرنوشت ساز " ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی ماندگار در سر مقاله ای تحت عنوان رای مردم برای سیاستگران متقلب ارزش ندارد  چنین نوشته است:

با گذشت هر روز، عمر حکومت کنونی ـ که تا امروز به شکل غیرقانونی ادامه ‌یافته ـ به پایانِ خود نزدیک می‌شود؛ اما ناکاره‌گی‌هایِ سرانِ این حکومت به‌خصوص عدم تعهدشان به وعده‌هایی که در انتخابات به مردم داده‌ بودند، به عنوان یک دردِ بزرگ سرِ جایش باقی‌ست و عقده‌‌یی شده‌ است در دل‌های مردمی که به آن وعده‌ها دل بسته بودند. مردم ولایت غور، از جملۀ همین مردم اند که اعتراض‎شان را چندی پیش به نمایش گذاشتند و حداقل دولت را وادار کردند تا در برابر مظاهرۀ آن‌ها واکنش نشان بدهد.

ماندگار می افزاید :

مسلماً رایِ مردم برای سیاست‌گرانِ متقلب، ارزش ندارد و بر همین مبنا وعده‌های انتخاباتی الزامیت پیدا نمی‌کنند و سیاست‌مداران حتا مسوولیت‌های قانونیِ خود را زیر پا می‌گذارند. در چنین جامعه‌ ای، باید مردم خود به رای و نقش سیاسی‌ِ خود در جامعه احترام بگذارند و زمانی که می‌بینند نظام سیاسی توسط متقلبان مصادره شده، می‌باید با به‌راه انداختن اعتراضات و مطالباتِ بزرگ و دوام‌دار زمینۀ روی کار آمدنِ سیاست‌مدارانِ صادق و اصلاحات بنیـادی را فراهم آورند.

و همه برای حفظ نظام تلاش کنند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

سفیر خلیل‌زاد، نماینده‌ی ایالات متحده برای پایان جنگ افغانستان، ‌خواستار تشکیل هیأت مذاکره‌کننده‌ی جمهوری اسلامی افغانستان شده است. او خواستار آن است که هیأت مذاکره‌کننده‌ی جمهوری اسلامی افغانستان باید تشکیل شود و منتظر باشد تا وقت گفت‌وگو با گروه طالبان فرا برسد. به نظر می‌رسد که امریکا و طالبان هنوز روی موضوع کاهش خشونت و آتش‌بس به توافق نرسیده‌اند، ولی تلاش‌هایی در جریان است تا طالبان و امریکا به توافق برسند. بیش از همه طالبان و پاکستان این بار عجله دارند.مذاکره‌ی اصلی وقتی آغاز می‌شود که هیأت جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان روی در روی هم قرار بگیرند و روی آینده‌ی سیاسی کشور گفت‌وگو کنند.

هشت صبح می افزاید:

هیأت‌هایی که برای گفت‌وگوهای جدی ایجاد می‌شوند، شمار اعضای آن‌ها کم است، با آن هم باید حکومت تلاش کند که اعتماد سیاسیون را به دست بیاورد. سیاسیون هم باید واقعیت‌های کشور و افکار طالبان را در نظر بگیرند و کاری نکنند که مخالف مصالح کشور باشد. مخالفت سیاسی با اشرف‌ غنی و رقابت با او برای به دست آوردن قدرت سیاسی، یک حرف است و مصالح کشور و نظام یک چیز دیگر. نباید رقابت برای به دست آوردن قدرت و مخالفت سیاسی چنان بی‌حد و مرز شود که یک عده برای کنار زدن حریف سیاسی خود دست اتحاد به طالبان بدهند. شواهد نشان‌دهنده‌ی آن است که طالبان برای این‌که بخشی از یک نظم کثرت‌گرا و انتخابی شوند، ‌مذاکره نمی‌کنند؛ آنان برای بیعت گرفتن مذاکره می‌کنند. وقتی مسأله این است، نباید هیچ نیرویی ذوق‌زده شود. همه باید در موضوع مذاکره با گروه طالبان متحد باشند. 

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی اطلاعات روز که در سر مقاله ای تحت عنوان تصمیم سرنوشت ساز  چنین نوشته است:

کمیسیون شکایات انتخاباتی گفته است که در همین روزها تصمیم خود را در مورد شکایت‌های دسته‌های انتخاباتی همگانی می‌کند. هنوز معلوم نیست که تصمیم کمیسیون شکایات چه خواهد بود، اما یک چیز روشن است که تنها برخورد قانونی با اعتراض‌ها و شکایت‌ها سرنوشت این انتخابات را روشن می‌کند. اگر مبنای کار کمیسیون شکایات قانون و طرزالعمل‌های انتخاباتی باشد، کسی نمی‌تواند با آن مخالفت کند. اما اگر میکانیزم رسیدگی به شکایت‌ها مبهم باشد، گره انتخابات کورتر خواهد شد و نتیجه‌ی نهایی مورد پذیرش همه قرار نخواهد گرفت.

در پایان نویسنده می افزاید :

در شرایطی که گمانه‌ها این بود که به‌دلیل شرایط مبهم سیاسی و ناامنی‌ها مردم در انتخابات اشتراک نخواهند کرد، مردم به پای صندوق‌های رای‌دهی رفتند. بنابراین، باید سرنوشت انتخابات را آرای مردم تعیین کنند. اکنون این مسئولیت به دوش کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی است که آرای پاک و ناپاک را تشخیص دهد. این کار با مسئولیت‌پذیری، احترام به قانون و بی‌طرفی ممکن است.