Pars Today

"مدیریت بحران کرونا با شعار نمی شود"،" شهروندان حق دارند درباره زندانیان رها شده بدانند" و "جامعه نابسامان و مدیریت ریشخند " عناوین مقالات برخی روزناه های چاپ امروز کابل است.

روزنامه اطلاعات روز در سرمقاله ای تحت عنوان "مدیریت بحران کرونا با شعار نمی شود" چنین نوشته است :

 آمار مبتلایان به کرونا در کشور( افغانستان) از مرز 500 نفر گذشته است. ویروس کرونا چیزی نمانده که تمام ولایت‌های افغانستان را فرا بگیرد. تا حالا مدیریت مبارزه با کرونا ضعیف بوده است.

برنامه‌ی قرنطین شماری از شهرها به‌شمول پایتخت درست اجرا نشده است. دلیل آن هم این بوده که حکومت نتوانست برنامه‌ی رسیدگی به افراد آسیب‌پذیر جامعه را عملی کند؛ نگرانی‌ای که از اول وجود داشت.

سازوکار حکومت زیر نام کمک به مردم هم چیزی شبیه به مسخره‌گرفتن مردم بوده تاکنون. توزیع گندم به پلاستیک دو کیلویی زیر نام کمک به افراد آسیب‌پذیر جامعه با هیج توجیهی نمی‌تواند نام کمک را به خود بگیرد. این کار خاک‌زدن به چشم مردم است. این نشان می‌دهد که حکومت میکانیزم واضح و موثر برای رسیدگی به افراد آسیب‌پذیر جامعه ندارد.

اطلاعات روز می افزاید : 

تدابیری که در افغانستان برای مبارزه با ویروس کرونا روی دست گرفته شده، پاسخ‌گوی نیازمندی‌ها نیست. حکومت افغانستان ضعیف، فقیر و آلوده به فساد است. با این حکومت وضعیت درست کنترل نمی‌شود. مسئولان ما نباید با شعار به مردم امیدواری بدهند. ممکن نیست که با شعار از شیوع بیش‌تر ویروس کرونا جلوگیری و به نیازمندان در وضعیت شکننده کمک کرد.

" شهروندان حق دارند درباره ی زندانیان رها شده بدانند" عنوان سر مقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

رهایی زندانیان طالب از سوی حکومت که زیر فشار خارجی و برای راه‌اندازی روند حل سیاسی جنگ صورت می‌گیرد، ‌امری قابل درک است، ‌اما حکومت باید حق شهروندان در دست‌رسی به معلومات را جدی بگیرد. بر مبنای قانون دست‌رسی به معلومات شهروندان باید درباره کسانی که از زندان‌ها آزاد می‌شود،‌ همه‌چیز را بدانند. مثلاً کسانی که از زندان‌ها آزاد می‌شوند، ‌باید هویت و شهرت‌شان نشر شود. باید نام عکس، پرونده‌ی جرمی و حکمی که زندانی آزاد شده از محکمه دریافت کرده است، نشر شود. این حق مشروع شهروندان است. هیچ مرجع حکومتی حق ندارد که شهروندان را از دانستن باز دارد. ولی تا کنون هیچ نهادی اقدام به انتشار فهرست زندانیان آزاد شده و پرونده‌های آنان نکرده است.

هشت صبح می افزاید: 

وقتی اسم، ‌شهرت و پرونده‌های جرمی زندانیان رها شده نشر شود،‌ شهروندان قادر می‌شوند که از حکومت و بلندپایه‌گان دولتی حساب بگیرند. حکومت اعلام کرده بود که طرف‌دار رهایی زندانیان بر مبنای یک روند معقول و حساب شده است. صلاحیت‌های رییس‌جمهور بر مبنای قانون هم در رهایی زندانیان امنیتی محدود است و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان هم ملاحظات مشروع در مورد رهایی زندانیان دارد. وقتی اسم، ‌شهرت و پرنده‌‌های جرمی زندانیان نشر شود، شهروندان قادر می‌شوند تشخیص دهند که آیا با رهایی این زندانیان قانون نقض شد است یا نه؟

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی صبح کابل که در مطلبی تحت عنوان "جامعه نابسامان و مدیریت ریشخند " چنین نوشته است:

همان گونه که زندگی، فیلم هندی نیست؛ به هزار دلیل تفاوت واقعیت‌ با شعار نیز از زمین تا آسمان است. این روزها از نظر مسؤولان، فقیری رو به مرگ در جامعه وجود ندارد، افرادی مؤظف، خانه‌ی هرچه گرسنه و فقیر را از گندم، آرد و مواد ارتزاقی پر کرده اند؛ اما وقتی از مردم می‌پرسی و کیسه‌های چند کیلویی گندم را در دست شان می‌بینی و کیفیت نخود و کمک‌های چند کیلویی حکومت را می‌بینی، اوضاع ۱۸۰درجه با باور مسؤولان تفاوت دارد.

در پایان صبح کابل می افزاید:

جامعه‌ ی افغانستان نیز به اندازه‌ی مدیریت کشور نابسامان و چالش‌زا است. فقر، بی‌سوادی، عدم امنیت غذایی، برده‌داری مدرن، ظلم، تعدی به حقوق دیگران، ارزش نداشتن انسان، قوم‌محور بودن تمام مناسبات اجتماعی و سیاست‌گذاری‌ها، قانون گریزی و بی‌عدالتی، جامعه‌ای‌ از هم گسسته و دور افتاده را شکل داده است که نمی‌تواند از مسؤولان بازخواست کند. مردمی که با شتر را با بارش تماشا می‌کنند؛ اما به دلیل وابستگی‌های تباری، خود را به کوری و کری می‌زنند