بررسی مطبوعات چاپ کابل 30 حمل 1399
حمل 30, 1399 11:25 Asia/Kabul
"حکومت در تعطیلی مساجد جدی نیست"،" اوضاع کنونی را جدی بگیرید" و "غرق شدن بیشتر افغانستان در آشفتگی سیاسی" عناوین سرمقالات برخی نشریات امروز چاپ کابل است.
"حکومت در تعطیلی مساجد جدی نیست" عنوان سرمقاله روزنامه هشت صبح است که در آن چنین آمده است :
با وجودی که در تمام کشورها، مساجد، پرستش گاه‌ها و اماکن نیایش تعطیل است، حکومت موفق نشده است که در کابل مسجدها را تعطیل کند.
وزیر اوقاف و حج هر روز در تلویزیون‌ها ظاهر می‌شود و از مردم می‌خواهد به مسجد نروند، اما در عمل هیچ کاری برای تعطیلی مساجد نمی‌شود.
حکومت وضعیت قرنطینه را در کابل و دیگر کلان‌شهرهای کشور برای جلوگیری از گسترش شیوع ویروس کرونا به اجرا گذاشته است.
این اقدام بسیار ضروری است.
بدون سخت‌‌کردن قرنطینه، افغانستان هیچ راه دیگری ندارد.
نظام درمانی افغانستان به حدی نیست که بتواند شمار انبوهی از بیماران را بپذیرد.
دستگاه تنفس مصنوعی و دیگر وسایل مورد نیاز هم در اختیار شفاخانه‌های کشور نیست تا از آن، در درمان کسانی که به ویروس کرونا آلوده شده‌اند، استفاده شود.
هشت صبح می افزاید :
بهتر است که رییس‌جمهور، معاونان رییس‌جمهور، قاضی‌القضات و شورای عالمان دینی به صورت جدی دست به کار شوند و مساجد را تعطیل کنند.
رسماً باید اعلام شود که مساجد تعطیل است و کسی اجازه‌ی ورود ندارد تا زمانی که خطر ویروس کرونا دفع نشود، باید دانشگاه‌ها، مکتب‌ها، مسجدها و تمام محل‌های تجمّع تعطیل باشد.
حتا با مهار شدن نسبی ویروس کرونا هم بازگشایی محل‌های تجمع به گونه‌ی عادی امکان‌پذیر نیست. انسان‌ها راه دیگری ندارند غیر از این که تدابیر مبارزه با کرونا را به عادت بدل کنند.
" اوضاع کنونی را جدی بگیرید" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی انیس است که در آن چنین آمده است :
در کنار ده‌ها چالش و بحرانی که امروز مردم و حکومت را زمین‌گیر کرده؛ گسترش ویروس کرونا، تشدید جنگ از سوی طالبان، بن‌بست گفتگوهای صلح، فعالیت داعش، رهایی زندانیان طالب و تمکین نکردن طالبان به این روند، سرنوشت نا معلوم جنگ، بی‌علاقگی متحدان ستراتیژیک افغانستان و کسر یک میلیارد دالر کمک‌های ایالات متحده امریکا، فضای تنش آلود سیاسی، فقر و تنگ‌دستی روزافزون مردم و خطرناکتر از همه گسترش دامنه ویروس کووید ۱۹در کشور، از جمله مصیبت‌هایی است که خواب را از چشم مردم زجر کشیده و دردمند ما ربوده و مرگ تدریجی، بیماری روانی، اضطراب و دلهره را در جامعه تزریق کرده است که بدون شک فایق آمدن به این معضلات تلاش همگانی و راهکار مدون و جامع می‌طلبد
انیس می افزاید :
حالا که افغانستان از چند جهت در تیررس تهدیدهای مضاعف قرارگرفته، قطعاً نیاز به تدبیر و تعمق نگری رهبران سیاسی، مدیریت سالم و نظام‌مند، همچنان اجماع ملی پیرامون این مشکلات دارد که با خرد سیاسی، انعطاف و همدیگر پذیری بین سیاسیون و بزرگان کشور، می‌توان به آن فایق آمد، در غیر آن اگر به آشفتگی اوضاع کنونی توجه نکنیم و از پهلوی آن سطحی بگذریم،باید بدانیم که افغانستان به مسیری غیر قابل پیش بینی حرکت خواهد کرد که مدیریت آن کار دشواری خواهد بود
و "غرق شدن بیشتر افغانستان در آشفتگی سیاسی" عنوان مطلبی از روزنامه ی صبح کابل است که در آن چنین امده است :
طالبان از همان ابتدا، خواستار بیرون شدن نیروهای امریکایی از وطن شان شده بوده اند و به نظر می‌آید که حتا اگر به رسمیت شناخته شدن شان به قیمت تشکیل ائتلافی با نیروهای امنیت ملی افغانستان و یک دولت مرکزی در کابل باشد، آن را می‌پذیرند.
ظاهرا این ائتلاف دولتی پایه‌های لرزانی دارد و پس از آن که طالبان، گفت‌وگو با دولت افغانستان را بی‌ثمر خواندند، خواستار گفت‌وگوهای مستقیم با ایالات متحده شده اند.
در میان این همه دلیل، یکی از آن می‌تواند این باشد که دولت افغانستان تمایلی به آزادسازی زندانیان ارشد گروه طالبان در تبادل دو طرفه نداشته است.
هر دو طرف به دشمنی‌های شان ادامه می‌دهند و توافق‌نامه ماه فوریه را نقض می‌کنند. با وجود آن که بخش کوچکی از زندانیان آزاد شده اند؛ اما زمان ضر‌ب‌العجل‌ها نیز تمام گذشته است.
در پایان صبح کابل می افزاید :
خروج کامل از افغانستان، آشکارترین پیام به جامعه‌ی بین‌المللی است که می‌گوید، اسرائیل و امریکا تصمیم گرفته اند در مقابله با ایران، تاکتیک‌های شان را تغییر دهند.
پیشرفت های توپخانه موشکی ایران در سال‌های اخیر و همچنین تمایل روسیه به عمل به عنوان موزانه‌‌ای برای قدرت هوایی امریکا، به طور چشم‌گیری، قدرت را در منطقه، متوازن کرده و برای فعلا، منجر به شکست برنامه‌های اسرائیل شده است.
تنها زمان ثابت می‌کند که ایالات متحده چقدر به این خروج و همچنان امکانِ وجود ملت افغانستان به عنوان یک واحد سیاسی مقتدر، تعهد دارد.
