بررسی مطبوعات چاپ کابل 10 جوزا 1399

"آیا طالبان توان برقراری آتش بس دارند" ، " ملت واحد ،سگنالی به اسلام آباد" و " بی برنامگی حکومت در مهار بحران کرونا" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

آیا طالبان توان برقراری آتش بس دارند عنوان سر مقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

بعد از عید، آتش‌بس اعلام نشده‌ای از سوی حکومت و طالبان شکل گرفت. هر چند این آتش‌بس به صورت رسمی، رسانه‌ای نشد اما دو طرف به شکل ضمنی پذیرفتند که طی یک هفته آینده علیه مواضع یک‌دیگر حمله نکنند. با این وصف، دیروز در پی حمله‌ی طالبان به پاسگاه نیروهای سرحدی در ولسوالی دندپتان ولایت پکتیا ۱۴ تن از این نیروها کشته شدند. روز سه‌شنبه نیز آنان یک سرباز دولتی را در ولایت بدخشان کشتند. حتا مواردی از کشته شدن افراد ملکی و نظامی در روزهای عید نیز به ۸صبح رسیده است. مثلا در روز نخست عید،‌ طالبان یک سرباز دولتی را در مسیر هرات – فراه از موتر پیاده ساخته و او را کشتند. در حالی که شورای امنیت ملی کشور می‌گوید آتش‌بس روزهای عید با طالبان همچنان ادامه دارد، مرگ دست‌کم شانزده سرباز دولتی در دوران آتش‌بس نشان می‌دهد که طالبان احتمالا کنترل کافی بر افراد تحت امر خود ندارند.

هشت صبح می افزاید:

حقیقتا طرح مصالحه و تلاش‌های صلح به شکلی از اشکال به نفع طالبان تمام شده است چون گفتمان مصالحه،‌ آن‌ها را از شکل یک گروه تروریستی تقبیح شده در اذهان مردم به یک گروه قابل معامله تحول داده و از آن‌ها قباحت‌زدایی کرده است. این کار به خلق سیاسی مجدد طالبان کمک زیادی نموده است. طالبان باید از این فرصت پیش آمده، بهره ببرند. آن‌ها باید تسلط خود بر افراد تحت امر خود را بیشتر بسازند. آن‌ها باید بدانند که شیوه‌های مدیریتی در این ۲۰ سال تغییر یافته است.

و ملت واحد ،سگنالی به اسلام آباد عنوان سر مقاله ی روزنامه ی راه مدنیت است که در آن چنین آمده است:

مشاور امنیت ملی کشور، در روزهای عید فطر، دو اکلیل گل بر مقبرۀ دو چهرۀ مشهور سیاست افغانستان نهاد. ابتدا احمدشاه مسعود و روز بعد در شرق، بر مقبرۀ داکتر نجیب‌الله، آخرین رییس‌جمهور جنبش چپ افغانستان.

هر دوی این چهره‌ها را نسل جوان امروز به‌خاطر ضدیت با پاکستان دوست می‌دارند. ضدیت با پاکستان، راه ملی‌گرایی مدرنی است که با سردار داوود خان بنا نهاده شد. شاید به‌همین خاطر هم مسعود بعد از فتح کابل، با داکتر نجیب از در احترام و ادب وارد شد. حتا در هنگام بیرون شدن از شهر، اصرار داشت او را با خود ببرد.

داکتر محب در حساب تویتر خود نوشته است: ‏«من در روز‌های عید از آرامگاه دو شخصیت تاریخی کشور ما دیدن نمودم که در گذشته، خانوادهٔ من با آنان تفاوت دیدگاه داشتند. اما آوردن صلح واقعی متکی به تحمل، مدارا و عبور از طبقه‌بندی‌های از قبل تعیین شده است.»

راه مدنیت می افزاید:

شاید اولین تعبیر این باشد که در آستانۀ مواجهه با آمدن گروه طالبان، هر دو گروه راستی و چپی داخل نظام باید متحد گردند و به گفتمانی واحد تبدیل شوند.پیام بعدی این گل گذاشتن‌ها، عزم جدی دولت در مخالفت با گروه طالبان و به یاد آوردن زشتی‌های آنان است. درست در همین هفته، از سوی برخی منابع حکومتی بازسازی مقبرۀ عبدالعلی مزاری به بحث گذاشته شد؛ هر سه چهره‌یی که توسط گروه طالبان و تروریزم به قتل رسیده‌اند.

شاید پیام فرجامین هم، فرستادن سگنالی برای اسلام‌آباد باشد که : استقلال برای نظام جدید در افعانستان، تا سرحد مرگ ارزش دارد. بازسازی مقبرۀ داکتر نجیب، سخن نمادین و عمل سمبولیکی برای پاکستان است که غرور ملی در این مملکت حرف اول و آخر را می‌زند. یعنی از مزار تا پنجشیر و از قندهار تا ننگرهار، خطی از استواری و غرور ملی، نقشۀ افغانستان را به هم پیوند زده و زنده نگه خواهد داشت.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی اطلاعات روز که در سرمقاله ای تحت عنوان بی برنامگی حکومت در مهار بحران کرونا چنین نوشته است: 

در روزهای اول که کرونا در افغانستان شیوع کرد حکومت فورا محدودیت گشت‌وگذار و طرح قرنطینه را روی دست گرفت. اشرف غنی خود بارها در جلسات مربوط به کرونا حاضر شد. اما اکنون که کرونا وارد مرحله‌ی تازه‌ و خطرناک‌تری شده، بی‌اعتنایی نسبت این خطر در حکومت بسیار واضح است. درحالی‌که باید تلاش حکومت برای مهار این ‌بحران چندبرابر از قبل می‌بود. این وضعیت شائبه‌ی برخورد سیاسی حکومت با پدیده کرونا را  بیش‌تر می‌کند. بنابراین، نیاز است که حکومت در برابر بحران کرونا به سمت بی‌اعتنایی نرود.

در پایان اطلاعات روز می افزاید:

وضعیت ایجاب می‌کند تلاش‌ها برای سروسامان‌دادن به مدیریت مبارزه با کرونا فراگیر‌تر شود. به‌نظر می‌رسد راهکاری کم‌هزینه‌تر از محدودیت گشت‌وگذار برای پیش‌گیری از شیوع کامل کرونا برای افغانستان وجود ندارد. سیاست‌ طرح فاصله فیزیکی باید با جدیت بیش‌تر ادامه یابد.