بررسی مطبوعات چاپ کابل 13 جوزا 1399
https://parstoday.ir/dari/radio/uncategorised-i110046
"بی سرنوشتی کابینه" ، "وزارت صحت عامه و نیاز به شهامت مسلکی" و "با روی دست گرفتن راهکارهای مناسب گردش ویروس کرونا در جامعه را به حداقل برسانیم" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.
(last modified 2025-07-22T07:17:18+00:00 )
جوزا 13, 1399 16:25 Asia/Kabul
  • بررسی مطبوعات چاپ کابل 13 جوزا 1399

"بی سرنوشتی کابینه" ، "وزارت صحت عامه و نیاز به شهامت مسلکی" و "با روی دست گرفتن راهکارهای مناسب گردش ویروس کرونا در جامعه را به حداقل برسانیم" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی اطلاعات روز در سرمقاله ای تحت عنوان بی سرنوشتی کابینه چنین نوشته است:

از پایان تنش‌های سیاسی در کشور مدت زیادی گذشته است. انتظار مردم افغانستان این بود که به‌زودی و پس از پایان تنش‌ها وضع حکومت‌داری به روال عادی برگردد. اما هنوز از تشکیل کابینه خبری نیست. حکومت در حال حاضر با سرپرست اداره می‌شود. این وضعیت حکومت‌داری را با چالش مواجه کرده است. در وضعیتی که افغانستان قرار دارد، ایجاب می‌کند هرچه زودتر کابینه جدید تشکیل و وضع نابسامان حکومت‌داری بهبود یابد. بحران سرپرستی که در تمام پنج سال حکومت وحدت ملی جریان داشت، به‌شدت روی وضعیت افغانستان تأثیرات منفی برجای گذاشت. مسئولیت‌گریزی و خوش‌خدمتی به تیم‌ها اولویت اصلی سرپرست‌ها بود.

اطلاعات روز می افزاید:

نباید وضعیت ناکام حکومت‌داری پنج سال گذشته دوباره تکرار شود. باید هرچه زودتر سرنوشت کابینه جدید روشن و روال عادی حکومت‌داری برقرار شود. همزمان تشکیل کابینه باید براساس شایسته‌سالاری باشد و برخورد مصلحتی با کابینه تکرار دور باطل است. میکانیزم زیربنای معرفی کابینه و تقسیم قدرت روشن است که باید به نیروهای سیاسی براساس توافق‌نامه سیاسی سهم داده شود، اما نیروها مسئولیت اخلاقی دارند که چهره‌های شایسته و متخصص را برای وزارت‌خانه‌ها به مجلس معرفی کنند. هنوز زود است که قضاوت شود که وضعیت از چه قرار است، اما ترس از تجربه برخورد مصلحتی با تشکیل کابینه وجود دارد. دور از انتظار نیست که در عمل جای شایسته‌سالاری و تأمین عدالت در گماشتن افراد را وابستگی‌های قومی، گروهی، سمتی و میزان وفاداری افراد به تیم‌های معرفی‌کننده، بگیرد.

 

و وزارت صحت عامه و نیاز به شهامت مسلکی عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین امده است:

در شرایطی که تمام جهان با این بیماری مدهش دست و گریبان است شخصی که هیچ گونه آموزش پزشکی ندیده است، مدعی است که داروی درمان این بیماری را کشف کرده است. شماری از مردم ساده نیز که علایم این بیماری‌ها را داشته‌اند از سر ترس و استیصال، به محل درمان این شخص هجوم برده‌اند و با زیر پا گذاشتن معیارهای فاصله‌گیری اجتماعی در حال پخش و نشر این ویروس‌اند.

هشت صبح می افزاید:

سوالی که پیش می‌آید این است، وزارت صحت عامه که مسوولیت حفظ جان مردم را در چنین شرایطی بر دوش دارد، چرا باید درباره داروی ساخت دست یک شخص غیرمتخصص درباره یک ویروس پیچیده و خطرناک با تردید برخورد کند؟ از آن‌جایی که تاکنون هیچ درمان قطعی‌ برای این ویروس وجود ندارد و سازمان صحی جهان درباره هرگونه اقدام تجربی و ناسنجیده حتا در بیمارستان‌های تخصصی هشدار داده است، چرا باید وزارت صحت یک کشور در اعلامیه‌های رسمی‌اش درباره تصادفی بودن و خطرناک بودن چنین تجربه‌های شخصی‌ای تردید کند و به مردم بگوید که این وزارت این دارو را بررسی خواهد کرد. در چنین شرایطی از وزارت صحت کشور انتظار می‌رود تا با تکیه بر معیارهای دانش پزشکی با چنین افراد خودسر برخورد قاطع کند و دکان چنین افرادی را در زودترین فرصت ممکن ببندد تا باعث گسترش بیش‌تر این بیماری و ترویج خرافه و خودسری در یکی از علمی‌ترین ساحات زنده‌گی بشر نگردند.

 

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی انیس که در سرمقاله ای تحت عنوان با روی دست گرفتن راهکارهای مناسب گردش ویروس کرونا در جامعه را به حد اقل برسانیم چنین نوشته است:

مسئولان در وزارت صحت عامه گفته اند که حدود دو هفته پیش از عید سعید فطر، وضعیت تحت کنترول بود، اما حجم وسیع مراجعه بیماران در حال حاضر، مدیریت برای آنها را دشوار ساخته است، به عقیده وحید مجروح معین عرضه خدمات صحی وزارت صحت عامه، دامنه ویروس کرونا در این کشور با گذشت هر روز گسترده تر می شود و شمار مبتلایان نیز رو به افزایش است.

انیس می افزاید:

 نباید امید را از دست داد، زیرا هنوز فرصت ها باقی است و وزارت صحت عامه می تواند با تغییر راهکار های مناسب و کاپی تجربه کشورهای مؤفق در امر مبارزه با ویروس کرونا در عرصه تداوی و یاهم در راستای رعایت قرنطین تدابیر ویژه‌ای را روی دست گیرد تا از مبتلا شدن افراد بیشتر به این ویروس و بحرانی شدن آن، جلوگیری شود، زیرا بزرگترین کشورهایی که بیشترین مرگ و میر، همچنان مبتلایان را در خود داشتند، این معضل را به حد اقل رسانیده اند.