بررسی مطبوعات چاپ کابل 23 میزان 1399

"بحران جنگ ، روند صلح به کدام سو می رود" و " نیاز به تلاش های همه جانبه برای رفع بن بست در گفتگو های دوحه"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

بحران جنگ ، روند صلح به کدام سو می رود عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :

در آستانه‌ی مذاکرات جاری صلح  تدارک بزرگ‌ترین حمله طالبان این را می‌رساند که این گروه به‌جای تمرکز بر مذاکرات، می‌خواهد در میدان جنگ حکومت افغانستان را برای تحمیل خواسته‌های خود زیر فشار قرار دهد. تیم مذاکراتی طالبان در دوحه اصرار دارد که تنها فقه حنفی و موافقت‌نامه طالبان و امریکا در روند صلح مبنای حل اختلافات باشد. خواستی که از طرف تیم حکومت افغانستان رد شده است. به همین دلیل ظاهرا طالبان می‌خواهند این گره را در میدان جنگ باز کنند. دست‌زدن طالبان به بزرگ‌ترین حمله‌‌شان در یک سال گذشته، نقض توافق‌نامه واشنگتن-طالبان است، زیرا طالبان در این موافقت‌نامه متعهد شده‌اند که در بدل خروج نیروهای خارجی از افغانستان از انجام حملات بزرگ و تهاجمی و انتحاری در بزرگ‌شهرها خودداری می‌کنند. 

اطلاعات روز می افزاید :

گره کارها باید در میز مذاکره و در دوحه باز شود. کشاندن اختلاف‌ها در میدان جنگ فقط جنگ را بیشتر و فرصت صلح را در معرض خطر قرار می‌دهد. طالبان با تن‌ندادن به آتش‌بس و کاهش خشونت، مقصر اصلی این وضعیت و بن‌بست مذاکرات است. ارگ ریاست‌جمهوری اگرچه در ظاهر در روند مشارکت کرده، اما مواضع تلویحی تیم سیاسی رییس‌جمهور غنی، پیش‌شرط‌های انعطاف‌ناپذیرش و ایستادگی در برابر روند صلح در مقاطع مختلف شواهدی‌ست که نشان می‌دهد در موضع جنگ قرار دارد و به آمادگی‌ برای شدت‌گرفتن جنگ اذعان دارد. جنگ‌طلبی طالبان و بازی با کارت خشونت در مذاکرات صلح اشتباه محاسباتی است که ناخواسته برای این رویکرد رییس‌جمهور غنی بهانه‌ی مشروع می‌دهد. به‌طور واضح پیامد خشونت‌طلبی طالبان و موضع جنگی حکومت افغانستان برچیده‌شدن بساط صلح است.

و نیاز به تلاش های همه جانبه برای رفع بن بست در گفتگو های دوحه عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :

بن‌بست‌ها جدی به نظر می‌رسند هرچند هر دو طرف مذاکره‌کننده در ظاهر امر طرف‌دار به انجام رسیدن مذاکرات صلح‌اند، اما برکسی پوشیده نیست که این مذاکرات با شروع مرحله‌ ی اصلی مذاکرات پیچیده‌تر نیز خواهد شد.بدون شک با شروع بحث روی آجندا، مسایل اساسی مذاکرات و اولویت‌های طرف‌های گفت‌وگوکننده روشن خواهد شد.تا جایی که به نظر می‌رسد، میان طرف‌ها تا این‌جای گفت‌وگوها فاصله‌های زیادی وجود دارد. بخشی از این فاصله‌ها، خصلت  طبیعی منازعه‌ی جاری افغانستان است و بخشی دیگر ناشی از سخت‌گیری طرف‌ها و عدم همکاری برای تسهیل روند و نزدیک شدن به نقاط مشترک است.

هشت صبح می افزاید:

این گفت‌وگوها که باید از مسایل تخنیکی آغاز می‌شد، از همین آغاز وارد بحث‌های اختلاف‌برانگیز شده است. بحث سند مرجع مذاکرات و بحث اصول فقهی مبنای مذاکرات اخیراً اختلاف‌های شدیدی را در دو طرف گفت‌وگو برانگیخته است.

آن‌چه مسلم است، این است که این مذاکرات بدون طرف‌های سوم تسهیل‌کننده با جنجال‌های فراوانی رو‌به‌رو خواهد شد.نیاز است تا در وسط هردو تیم گفت‌وگوکننده طرف سوم با‌صلاحیت و مورد اعتماد طرف‌های مذاکره‌کننده وجود داشته باشد تا در صورت بروز چنین اختلافاتی، برای حل این مشکلات میانجی‌گری کند و از سوی دیگر ملامت و سلامت این روند نیز روشن شود.بدون طرف سوم تسهیل‌کننده و میانجی و در نبود هم‌آهنگی این مذاکرات با کشورهای تاثیرگذار در این روند، پیش‌رفت در گفت‌وگوها بعید به نظر می‌رسد.

کشورهای مهمی که تا اکنون به نحوی در این روند نقش داشته‌اند، باید این روند را از نزدیک نظارت کنند و بدون جهت‌گیری و حمایت از یکی از طرف‌ها در موارد اختلافی وارد عمل شوند و به پیش‌رفت روند کمک کنند.