مطبوعات کابل 28 جدی: بودجه ی 1400 ، گروگان اختلاف دو قوا

"بودجه ی 1400 ، گروگان اختلاف دو قوا" ، " حکومت باید پیشنهادات قانونی مجلس را بپذیرد" و" صلح در حاشیه جنگ در متن" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است

بودجه ی 1400 ، گروگان اختلاف دو قوا عنوان سرمقاله ی روزنامه ی راه مدنیت است که در آن چنین آمده است :

سند بودجه ملی سال ۱۴۰۰ خورشیدی، برای بار دوم و در شرایطی از سوی اعضای مجلس نمایندگان رد شد که سال مالی جدید آغاز شده و بنا به ضرورت‌های موجود، طی مراحل مسائل مالی نیازمند تسریع بیش‌تر است.

این سند پس از تعدیل موارد قابل ملاحظه نمایندگان، توسط حکومت برای تصویب به این قوه ارایه شده بود که از سوی اعضای مجلس، دچار اشکال‌های جدی و ناعادلانه خوانده شد. عمده‌ترین موارد قابل نقد از سوی مجلس، عدم توازن بودجه انکشافی به تناسب ولایت‌ها و معاش‌ کارکنان حکومتی بوده‌ است. برخی از عوامل حکومتی اما با رد این انتقادها، مشکلات ارایه شده را سلیقه ای و دلیل آن را فشار اعضای مجلس برای پذیرش خواسته‌های جناحی و در برخی موارد هم شخصی می‌دانند.

راه مدنیت می افزاید :

بهتر آن است تا هردو قوه با تمرکز به منافع ملی با درنظرداشت وضعیت موجود، نقطه‌ پایانی بر اختلاف‌ها برسر بودجه ملی بگذارند. زیرا شرایط کنونی، ایجاب می‌کند تا تمامی قوا با حفظ انسجام بر مبنای قانون، نگذارند زلزله‌های موجود برخاسته از فشارهای سیاسی، بدنه‌ نظام جمهوری را ضعیف‌ به نمایش بگذارند. این موضوع همان چیزی است که مردم هم از نمایندگان‌شان در مجلس و هم از زعیم ملی به عنوان کسی که با رای‌شان، زمام امور را به او سپرده اند، انتظار دارند.

و حکومت باید پیشنهادات قانونی مجلس را بپذیرد عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که د رآن چنین امده است :

رد دوباره طرح بودجه ملی سال مالی ۱۴۰۰ برای حکومت دو پیام واضح دارد. پیام نخست آن است که اگر این طرح مطابق پیشنهادات مجلس نماینده‌گان تعدیل و اصلاح نشود، تصویب و اجرایی نخواهد شد. پیام دوم آن است که حکومت اگر بخواهد جایگاه حقوقی مجلس نماینده‌گان را نادیده بگیرد، از سوی این نهاد زمین‌گیر خواهد شد. یکی از ابزارهایی که مجلس نماینده‌گان برای انجام این کار در اختیار دارد، خودداری از تصویب طرح بودجه ملی است. هرگاه مجلس نماینده‌گان بخواهد این طرح را در آینده نیز تأیید نکند، دست حکومت در مصرف بودجه بسته خواهد شد. از این‌رو، حکومت، انتخابی جز تعامل مثبت با این نهاد ندارد و باید پیشنهادات معقول و اصولی مجلس را بپذیرد.

هشت صبح می افزاید :

یک‌سان‌سازی معاشات کارکنان دولت، پیشنهاد معقولی است که حکومت باید آن را بپذیرد. با یک‌سان‌سازی معاشات، ضمن آن‌که عدالت در حقوق و امتیازات کارکنان دولتی تأمین می‌شود، از بروز فساد دست‌کم در دو سطح جلوگیری خواهد شد. در سطح اول، کسی که داوطلب یک بست دولتی با معاش و امتیازات بلند است، مجبور نخواهد شد برای اشغال آن بست به مأموران استخدام پول و رشوت بدهد و یا در برابر آن‌ها از تهدید و زور کار بگیرد. در سطح دوم، کسی که با معاش و امتیازات کم کار می‌کند، مجبور نخواهد شد که به رشوت‌خواری روی بیاورد و با پول حاصل از آن روزگار بگذراند. توزیع معاش و امتیازات یک‌سان به کارکنان دولت باعث رشد و حفظ زنده‌گی این کارکنان در یک سطح و جلوگیری از دو قطبی‌شدن جامعه به دلیل درآمد ناشی از کار آن‌ها در دولت خواهد شد. این‌ها از فایده‌های این پیشنهاد است که در صورت اجرای آن به دست خواهد آمد. لذا مقاومت در برابر آن به سود نیست و منطقی هم به نظر نمی‌رسد.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی اطلاعات روز که در سرمقاله ای تحت عنوان صلح در حاشیه جنگ در متن چنین نوشته است :

در روزهای که شهروندان افغانستان منتظرند خبری امیدوارکننده‌‌ از دوحه بشنوند، میدان جنگ در افغانستان گرم است و خبرهای ناامیدکننده‌ سرخط رسانه‌هاست. دو شب پیش ۱۲ نیروی خیزش مردمی در غوریان هرات کشته شدند. صبح دیروز دو نیروی دولتی در کابل در اثر انفجار ماین مقناطیسی کشته شدند. همچنان صبح دیروز حمله‌ی انتحاری بزرگی در ولسوالی دامان ولایت قندهار رخ داد. براساس گزارش‌های رسمی در حال حاضر جنگ در دست‌کم ۲۰ ولایت افغانستان ادامه دارد که هم از غیرنظامیان و از نظامیان قربانی می‌گیرد. دولت افغانستان و طالبان هر روز آمار کشته‌های دو طرف را به رخ یکدیگر می‌کشند. برخلاف معمول در سال‌های گذشته در فصل سرما میدان جنگ در افغانستان نسبتا خاموش می‌شد، نهایتا جنگ‌های پراکنده‌ میان جنگ‌جویان طالبان و نیروهای امنیتی افغانستان رخ می‌داد، اما امسال نه‌تنها از شدت جنگ کاسته نشده که آتش میدان جنگ شعله‌ورتر شده است. این وضعیت همزمان با مذاکرات صلح ناامیدکننده و دور از انتظار است.

در پایان اطلاعات روز می افزاید :

امریکا براساس توافق خود در حال بیرون‌شدن از افغانستان است. به‌تازگی شمار نیروهای امریکایی در افغانستان به ۲۵۰۰ نفر کاهش یافته است. در چنین شرایطی اگر برای پیشرفت مذاکرات دوحه اراده‌ای وجود دارد، در قدم اول طالبان و در گام بعدی حکومت افغانستان باید از رویکرد جنگ‌طلبانه‌شان عبور کنند. حاصل جنگ سیاه‌روزی بیشتر مردم افغانستان است. نه طالبان می‌توانند از راه جنگ قدرت را در افغانستان به‌دست آورند و نه اشرف غنی می‌تواند در این وضعیت حکومت‌داری کند.