Pars Today

"پیشنهاد جنجالی طالبان برای نشست استانبول" ، "مبارزه با فساد مستلزم نگاه صادقانه است" و "پروسه ی استانبول و نفس تازه ی توسعه در منطقه"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

پیشنهاد جنجالی طالبان برای نشست استانبول عنوان سر مقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

گروه طالبان در یک اقدام تازه با برگزاری نشست استانبول در ماه اپریل مخالفت کرده است. این گروه پیشنهاد داده است که نشست استانبول پس از ماه رمضان برگزار شود. قبلاً توافق نسبی به میان آمده بود که این نشست در پانزدهم اپریل/26حمل برگزار شود. گروه طالبان از طرف‌های اصلی مذاکرات صلح افغانستان است. رضایت این گروه درباره زمان و مکان مذاکرات شرط است. بنابراین، پیش‌بینی می‌شود که برگزاری نشست استانبول برای بعد از ماه رمضان و سه روز عید فطر موکول خواهد شد. مگر آن‌که همه طرف‌ها به برگزاری این نشست پیش از ماه رمضان رضایت بدهند. این گزینه اما فعلاً عملی به نظر نمی‌رسد.

هشت صبح می افزاید :

گروه طالبان در انتخاب زمان برگزاری نشست استانبول زیرکانه عمل کرده است. طبق پیشنهاد این گروه، زمان مناسب برای برگزاری این نشست روزهای نیمه دوم ماه می است. در این روزها، طبق توافق‌نامه دوحه، نیروهای خارجی باید افغانستان را ترک کرده باشند. پیشنهاد گروه طالبان برای موکول کردن نشست استانبول به روزهای پس از ماه رمضان در واقع تلاشی برای آزمایش صداقت و تعهد امریکا در چارچوب توافق‌نامه دوحه است. این گروه با پیشنهاد تغییر زمان نشست می‌خواهد نسبت به این مسأله که «نیروهای خارجی در اول ماه می افغانستان را ترک می‌کنند یا نه»، به پاسخ روشن برسد. اگر پاسخ مثبت بود، شرکت طالبان در نشست استانبول قطعی می‌شود. اگر نیروهای خارجی در اول می افغانستان را ترک نکردند، در این صورت، نماینده‌گان طالبان به رسم اعتراض از شرکت در نشست استانبول خودداری خواهند کرد. اگر شرکت هم بکنند، با طرح و زبان و ادبیات متفاوت پشت میز قرار خواهند گرفت. از این رو، گروه طالبان فعلاً مترصد است که ببیند امریکا در اول ماه می چه می‌کند و این گروه متناسب با آن چه تصمیمی را باید اختیار کند.

و مبارزه با فساد مستلزم نگاه صادقانه است عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

به‌تازگی رییس‌جمهور غنی گفته است که نیمی از عواید کشور دزدی می‌شود. اعتراف به واقعیت که سال‌هاست افغانستان را در جایگاه فاسدترین کشور جهان نشانده است. بدون شک برای رییس‌جمهور این اعتراف به همان میزان که تلخ است، گویای نگاه غیرصادقانه‌ی رییس‌جمهور در زمینه‌ی مبارزه با فساد است. حکومت تحت رهبری رییس‌جمهور غنی در طول این سال‌ها غیر از شعارهای دهن‌پرکن، در عمل برای مبارزه با فساد کار جدی نکرده است. در نتیجه‌ی این سیاست دوگانه، فساد به بخشی از وضعیت حاکم و قدرت‌مندتر از قانون بدل شده است. ارزیابی نهادهای ناظر بیرونی و داخلی از وضعیت مبارزه با فساد در افغانستان ناامیدکننده و مؤید این ادعا است که تحت زعامت آقای غنی مسأله‌ی مبارزه با فساد تنها روی کاغذ بوده است.

اطلاعات روز می افزاید:

مبارزه با فساد نیازمند فضای آزادی بیان، اجتماع و حق نظارت عمومی است. همین ‌حالا برای رسانه‌های افغانستان دسترسی به معلومات از گمرک‌های افغانستان یا سایر چشمه‌های عایداتی به‌سان گذشتن از هفت خوان رستم است. دسترسی آزادانه به اطلاعات و نظارت عمومی شهروندان اگر وجود نداشته باشد، حکومت اگر درصدد کشف حقایق باشد، باز هم اسیر افراد و نهادهایی است که برای پیشبرد منافع شخصی و گروهی خود تمام توان خود را برای پنهان‌کردن حقایق به‌کار می‌گیرند و برای فسادِ بیشتر حاشیه امن‌تری می‌سازند؛ زیرا فساد همواره با نظارت عمومی رابطه معکوس دارد.

و به سراغ روزنامه ی صبح کابل می رویم که در سر مقاله ای تحت عنوان پروسه ی استانبول و نفس تازه ی توسعه در منطقه چنین نوشته است:

در نوامبر سال ۲۰۱۱، نشست قلب آسیا -پروسه‎ استانبول- با اصول‌نامه‌ی شش‌ماده‌‌ای توسط وزارت‌های خارجه کشورهای عضو این سازمان طرح شد. این نشست دارای ۱۲ عضو است و شانزده کشور دیگر، به‌شمول سازمان ملل‌متحد از آن حمایت می‌کند. هدف از ایجاد پروسه‌ی استانبول مبارزه با مواد مخدر و تروریزم، اعتمادسازی منطقه‌ای، مبارزه با حوادث طبیعی، سرمایه‌گذاری‌‍‌ها در راستای زیرساخت‌های منطقه‌، رشد آموزش‌و‌پرورش و راه‌های مواصلاتی بود.

در پایان صبح کابل می افزاید: 

آن‌چه اروپا پس از جنگ جهانی دوم انجام داد، گردهم‌آمدن اکثریت کشورهای اروپا در قالب یک اتحادیه بود. اکنون کشورهای آسیایی می‌تواند با شبیه‌سازی از اتحادیه اروپا، در آسیا به موفقیت بزرگ منطقه‌ای دست یابند که این موفقیت به راحتی تنش‌های منطقه‌ای را از میان برچیده و منطقه را امن‌تر و مرفه‌تر از پیش خواهد کرد.با این حال، نشست قلب آسیا که از سال ۲۰۱۱ به این سو برگزار می‌شود، اهداف آن بیشتر روی کاغذ مانده و راه عملی‌ای برای انجام تعهدات آن سنجیده نشده است.