مطبوعات کابل 31 حمل: چرا طالبان در رفتن به نشست ترکیه تعلل می کنند؟
-
مطبوعات کابل 31 حمل: چرا طالبان در رفتن به نشست ترکیه تعلل می کنند؟
"چرا طالبان در رفتن به نشست ترکیه تعلل می کنند" ، " در جنگ همه خواهند باخت" و " جهان با دادن افغانستان به طالبان در پی امن کردن منطقه است"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.
چرا طالبان در رفتن به نشست ترکیه تعلل می کنند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :
گروه طالبان در واکنش به تأخیر چند ماه خروج نیروهای بینالمللی گفته است تا زمانی که نیروهای خارجی بهطور کامل از افغانستان خارج نشوند، در هیچ نشستی که در مورد آیندهی سیاسی افغانستان تصمیم گرفته شود، شرکت نخواهند کرد.
وزارت خارجه ترکیه این نشست را در ۲۴ همین ماه برنامهریزی کرده است. بر پایهی این برنامهریزی تا کمتر از چهار روز دیگر، همه طرفها باید در استانبول باشند. اما هنوز طالبان تغییر موضع نداده و گفتهاند در این نشست شرکت نمیکنند. هرچند این نشست قرار بود در ۱۶ آپریل برگزار شود که به تأخیر افتاد
. هنوز هم برگزاری این نشست در تاریخ ۲۴ آپریل / 4 ثورقطعی نیست و در ابهام قرار دارد.
اطلاعات روز می افزاید:
طالبان باید از فرصت نشست استانبول برای رسیدن به یک راه حل سیاسی و راهی برای پایان منازعهی جاری و خشونتبار با حسن نیت استفاده کنند. طالبان باید این واقعیت را بپذیرند که رویای فتح جز یک اشتباه محاسباتی، چیزی دیگری نیست، زیرا غلبهی نظامی بر نظام قانون اساسی ممکن نیست و دوام رویکرد نظامی، جز ریختهشدن خونهای بیشتر، طولانیشدن کارنامهی جنایات این گروه، سیاهروزی بیشتر شهروندان افغانستان نتیجهای در پی نخواهد داشت. نه شهروندان افغانستان و نه دنیا یک بار دیگر رویکارآمدن نظام طالبانی را برنمیتابد. حتا پاکستان که در حمایت از طالبان سنگ تمام گذاشته، از تسلط طالبان بر افغانستان و برقراری نظام طالبانی حمایت نمیکند.
و در جنگ همه خواهند باخت عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:
با اعلام خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، نگرانیها از تشدید جنگ افزایش یافته است. این نگرانی با توجه به پیشینه عدم جدیت طالبان در مذاکرات صلح، واقعبینانه به نظر میرسد. چیزی که روشن است، این است که در جنگ در گام اول طرفهای درگیر و در گام دوم مردم افغانستان بازندهاند.
پیامد آغاز یک جنگ بیهوده دیگر، تلفات انسانی در صف جنگجویان طالبان، نیروهای امنیتی افغانستان و افراد ملکی است. منطق بنیادین مذاکرات دوحه این بود که طرفهای جنگ در افغانستان به این نتیجه رسیدهاند که در جنگ هیچکس پیروز نخواهد شد. این را طالبان نیز گفته بودند و دولت افغانستان نیز بار بار اعلام کرده است که این جنگ برنده ندارد و باید مذاکرات صلح به نتیجهای که مورد نظر مردم افغانستان است، برسد
هشت صبح می افزاید:
عقلانیت سیاسی، خواست و مصالح مردم و واقعبینی سیاسی حکم میکند که سناریوی جنگ از برنامههای طرفهای جنگ باید کنار گذاشته شود. هم دولت افغانستان به عنوان دولت مسوول در نزد مردم و جامعه جهانی و هم گروه طالبان باید براساس آموزههای دینی و مصالح مردم افغانستان بر صلح تأکید و خواستهایشان را روی میز مذاکرات مطرح کنند.
با درنظرگرفتن تجربه تاریخی و پیامد شکست مذاکرات صلح در دهه هشتاد در جینوا و در دهه نود با رهبری بنین سیوان، باید این فرصت برای صلح و پایان جنگ ویرانگر نگریسته شود و همه تلاشها باید در مسیر حفظ گفتوگوها و پرهیز از رفتن به جنگ سمتوسو یابد. صلح خیر است و پایان جنگ آرمان دیرینه مردم ما است، باید کسی برطبل جنگ نکوبد و برای رسیدن به صلح از هیچ تلاشی دریغ نشود.
و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی صبح کابل که در سرمقاله ای تحت عنوان جهان با دادن افغانستان به طالبان در پی امن کردن منطقه است چنین نوشته است :
پاکستان برای امنسازی منطقه و ورود انرژی کشورهای متصل به روسیه و راضی نگهداشتن قدرتهای جهانی و منطقهای، نیاز دارد که به فرزندان خودش (طالبان) رشوه بپردازد و این باعث شده است که دولت افغانستان، همچنان پاکستان را متجاوز و همکار تروریزم بداند.صلح در افغانستان دیگر مسئلهای نیست که در دست پاکستان باشد؛ اما پاکستان یکی از کشورهای تاثیرگذار در این روند است و با تغییر اقلیم اقتصادی، از صلح افغانستان سود فراوانی به جیب بزند.
در پایان صبح کابل می افزاید:
صلح افغانستان بیشتر به وضعیت اقتصادی جهان و تغییراتی جهانی بر میگردد و پاکستان نیز مجبور به تندادن به آن است. آنچه رییسجمهور غنی به آن اشاره دارد، برای پایداری خودش است که بیفایده به نظر میرسد. رییسجمهور افغانستان باید تلاش کند که افغانستان در برابر طالبانیشدن ایستادگی کند و حکومت جدید، ارزشهای دموکراتیک را بپذیرد؛ در غیر این صورت، افغانستان مجبور است تا به خواست جهان، به پذیرش هر نظامی که سود اقتصادی آنها را تأمین کند، تن بدهد.