مطبوعات کابل 29 ثور: پشت به صلح و رو به جنگ

" پشت به صلح و رو به جنگ"، "نقش مشورتی برای شورای عالی دولت کافی نیست" و" از جمعه اڅک تاداوود لغمانی" مهمترین عناوین سرمقاله های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی اطلاعات روز در سرمقاله ای تحت عنوان پشت به صلح و رو به جنگ چنین نوشته است:

پس از آتش‌ بس سه‌روزه، این روزها جنگ به‌ شدت در چهارسوی افغانستان از سر گرفته شده است. گروه طالبان برنامه‌ی سقوط همزمان چند ولایت را در دستور کار خود قرار داده است. به‌عنوان نمونه شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند پس از آتش‌ بس سه‌روزه از چهار جهت در معرض حمله طالبان قرار دارد. صدها خانواده در پی این جنگ آواره شده‌اند. در بغلان نیز طالبان تمام همت جنگی‌ شان را برای سقوط این ولایت به‌کار بسته‌اند. تقریبا بدون استثنا جنگ در تمام ولایت‌ها میان نیروهای امنیتی افغانستان با طالبان گرم است. درگیری بین دو طرف بسیار شدید و خونین است.

اطلاعات روز می افزاید:

بازگشت به میز گفت‌وگو و ترک جنگ تنها راه است. در این جنگ هیچ گروهی برنده نیست. تنها قبرستان‌ها فراخ‌ تر می‌ شود. انتظار شهروندان این است که دولت و طالبان به‌ جای کوبیدن بر طبل جنگ، روی احیای روند صلح تمرکز کنند. تشدید جنگ از طرف طالبان در زمانی که یکی از جدی‌ترین روند‌های سیاسی و دیپلماتیک برای پایان‌بخشیدن به منازعه‌ی کشور در طول چهار دهه‌ی گذشته روی میز قرار دارد، تنها معنای جنگ‌طلبی و دهن‌کجی به عطش صلح خواهی مردم افغانستان را می‌رساند. دیگر بازی با رویکرد به میخ جنگ، به نعل صلح کهنه شده و حاصل این بازی فقط جنگ، آوارگی و خون‌ریزی است.

و نقش مشورتی برای شورای عالی دولت کافی نیست عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین  آمده است :

تلاش‌ها برای تشکیل «شورای عالی دولت» وارد مراحل پایانی خود شده است. این تلاش‌ها به دنبال فشارهای مقامات امریکایی و توافق غنی و عبدالله برای تشکیل آن آغاز شده بود. فهرست کسانی که نامزد عضویت در این شورا هستند تاکنون نهایی نشده است. این تنها نقطه جنجالی کار است که گفت‌وگوها برای رفع آن در جریان است.شورای عالی دولت برپایه توافق‌نامه سیاسی ۲۸ ثور ۱۳۹۹ تشکیل می‌شود. طبق این توافق‌نامه، هدف از تشکیل شورای عالی دولت، ایجاد «اجماع سیاسی» است. کارویژه آن دادن مشورت به رییس جمهور در امور مربوط به «مسایل مهم ملی» است. در توافق‌نامه مذکور آمده است که اعضای شورای عالی دولت از میان «رهبران سیاسی» و «شخصیت‌های ملی» تعیین می‌شوند. این رهبران و شخصیت‌ها اما مشخص نشده‌‌اند. به هر ترتیب، در گزینش اعضای شورای عالی دولت، توافق دو طرف امضاکننده توافق‌نامه شرط است.

هشت صبح می افزاید :

به اقتضای شرایط موجود و وضعیت ویژه حکومت کنونی، بهتر است که شورای عالی دولت به صورت بی‌عیب‌ونقص تشکیل شود. این شورا هم‌چنان باید یگانه مرجع باصلاحیت در تصمیم‌گیری‌های بزرگ ملی باشد و بازی جنگ و صلح را از دست تنها دو تیم شریک در قدرت بیرون کند. متأسفانه کارنامه ارگ و سپیدار در جریان یک‌سال گذشته در بحث جنگ و صلح زیاد قابل دفاع نیست. سران این دو نهاد به دلیل تضاد منافع و ذایقه سیاسی متفاوت، پیوسته در کشمکش با یک‌دیگر بوده‌ و نتوانسته‌اند به وفاق برسند. به همین دلیل است که نقشه‌های صلح ارگ و سپیدار متفاوت است و آینده مطلوب آن‌ ها نیز یکسان نیست.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان از جمعه اڅک تاداوود لغمانی چنین نوشته است: 

سی سال قبل رییس‌ جمهور نجیب‌الله، یکی از افراد مورد اعتماد خود یعنی جنرال جمعه اڅک را به‌حیث رییس تنظمیه یا قوماندان نظامی شمال تعیین کرد.این انتصاب بیشتر به دلایل قومی مورد مخالفت و نارضایتی جنرال عبدالرشید دوستم قرار گرفت که ملیشه‌های او از حامیان قدرت‌مند دولت به حساب می‌آمدند. ظاهرا داکتر نجیب‌الله به جنرال دوستم اعتماد کامل نداشت و از قدرت روز افزون او ناراضی بود.انتصاب جمعه اڅک سرانجام باعث اختلافات و کشمکش‌هایی شد که در نهایت به سقوط شمال و اتحاد جنرال دوستم و بخشی از پرچمی‌ها با شورای نظار منجر گشت.

در پایان راه مدنیت می افزاید:

با وجود اینکه از لحاظ نارضایتی وعلت کشمکش انتصاب داود لغمانی با نصب جمعه اڅک شباهت دارد، اما چینش مهره‌ها و شرایط روزگار، با وضعیت سال ۱۳۷۰ و سقوط داکتر نجیب‌الله لااقل برای فعلا، مشابه نیست.با وجود این، در شرایط حساس کنونی که دولت از هر طرف در برابر مخالفان مسلح زیر فشار است و انتحار و انفجار و ناامنی و راه‌گیری افکار عمومی را به شدت از دولت ناامید و ناراضی کرده است، به مصلحت دولت و رییس دولت نیست که هر روزه با خلق ماجراهای غیر ضروری، وضعیت را بحرانی‌تر کند و قسمت اعظم حامیان دولت را که اوزبیکان پیرو مارشال دوستم باشند، ناراضی و ناراحت بسازد.