مطبوعات کابل 22 جوزا: واگذاری مناطق به طالبان مشکوک است

"واکنش دیرهنگام‌ و‌موضع منفعل"،" واگذاری مناطق به طالبان مشکوک است" و " آمریکا و بن بست کنترل تروریزم در افغانستان "، مهمترین عناوین سرمقاله های امروز چاپ کابل است.

واکنش دیرهنگام‌ و‌موضع منفعل عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

دو روز پیش مکه پایتخت دینی جهان اسلام میزبان نشست دوجانبه‌ی عالمان دین افغانستان و پاکستان در مورد صلح افغانستان بود. در کنفرانس مکه که در نوع خود بی‌پیشینه بود از طرف‌های منازعه خواسته شد از راه مذاکره به توافق برسند. این نشست با حضور علمای دینی از افغانستان، پاکستان و عربستان برگزار شده بود. علمای دینی جنگ افغانستان را نامشروع و خواهان آتش‌بس سراسری در افغانستان شدند. عالمان دین دو کشور در یک اعلامیه‌ی مشترک، حمایت کامل‌شان را از روند صلح افغانستان اعلام کرده و در عین حال ابراز امیدواری کرده‌اند که دو طرف منازعه از راه مذاکره به یک نقطه‌ی مشترک و قابل قبول خواهند رسید.

اطلاعات روز می افزاید:

عالمان دینی در افغانستان و پاکستان در طول نزدیک دو دهه جنگ در افغانستان هرگز به‌عنوان منادیان صلح نقش بازی نکردند. طالبان زیر نام جهاد در افغانستان در نزدیک به دو دهه‌ی گذشته مرتکب جنایت‌های زیادی شده‌اند. اما علمای دینی در طول این سال‌ها حاضر نشدند که فتوای تحریم جنگ در افغانستان بدهند. در عمل نیز علمای دینی نتوانستند روایت طالبان از جنگ برای قدرت در افغانستان را زیر نام جهاد مخدوش و مورد مناقشه قرار دهند. طالبان بسیار به آسانی با روایت جهاد و مبارزه علیه اشغال سربازگیری کردند و به جنگ خانمان سوزشان ردای دین پوشاندند. حتی در برهه‌هایی از زمان برخی از علمای دین پیدا و پنهان با روایت طالبان هم‌صدا شدند. این هم‌صدایی هنوز شنیده می‌شود. از طرف دیگر، این هم‌صدایی کار را برای طالبان بسیار ساده کرد. دست‌کم طالبان توانستند بسیار راحت از میان جامعه‌ی دینی افغانستان سربازگیری کنند و به حیات نظامی و جنگی‌شان ادامه دهند.موضع مشترک علمای دینی افغانستان و پاکستان در مکه یک واکنش بسیار دیرهنگام است. جنگ افغانستان باید بسیار وقت پیش نامشروع خوانده می‌شد.

و واگذاری مناطق به طالبان مشکوک است عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

 بخشی از عقب‌نشینی‌های نیروهای دولتی ممکن تاکتیکی و به هدف جلوگیری از تلفات غیرنظامیان و ارتش و نیروهای پولیس صورت گرفته باشد، اما چنان‌ که حسام شمس، والی بادغیس، مدعی شده است، «توطیه‌های خائنانه» نیز دستی در واگذاری مناطق به طالبان دارد. در برخی از مناطق حتی گزارش شده است که نیروهای دولتی بدون درگیری شدید از مراکز ولسوالی‌ها پا بیرون کشیده‌اند. در جاهایی نیز اتفاق افتاده است که نیروهای دولتی پس از مدت‌ها محاصره، مجبور به عقب‌نشینی شده‌اند که تاکتیکی بودن آن را نفی می‌کند. در برخی ساحات نیز اتفاق افتاده که جمعی برای تسهیل تسلیمی مراکز عمده نظامی به طالبان در نقش «موی‌سفید» ظاهر شده‌اند و به این ترتیب مراکز عمده بدون دردسر به طالبان واگذار شده است. با توجه به این‌که عقب‌نشینی از برخی مراکز نظامی و ولسوالی‌ها شاید یک ترفند جنگی باشد، اما با توجه به ساز‌و‌سرنای بلند «فتح» از سوی طالبان در بحبوحه آغاز دور سوم مذاکرات، باید دقت بیش‌تر در این مورد صورت بگیرد.

هشت صبح می افزاید:

دولت افغانستان همان‌گونه که مکلف است آرامش روانی و فزیکی را برای مردم فراهم کند، در آستانه خروج نیروهای بین‌المللی و نیز پس از آن نیاز دارد تا به جهان ثابت کند که به حیث یک دولت بر سر اقتدار توان دفاع و مقابله با گروه‌‌های برانداز نظیر طالبان را دارد و قابل اتکا برای جهان است. یک باور قاطع این است که صلح افغانستان از میدان‌های نبرد می‌گذرد و جناحی که در میدان جنگ دست بالا دارد، در میز مذاکره نیز قدرت اقناع طرف مقابل و تحمیل خواسته‌هایش را خواهد داشت. از این نظر دولت و نهادهای امنیتی باید هزینه‌های سقوط ولسوالی‌ها را بلند ببرند و به موازات مدیریت میدان‌های جنگ و تقویت مواضع دفاعی خود، در برابر جنگ وسیع روانی و تبلیغاتی طالبان نیز سپر اندازند.

و به سراغ روزنامه ی صبح کابل می رویم که در سرمقاله ای تحت عنوان امریکا و بن بست کنترل تروریزم در افغانستان چنین نوشته است:

امریکا، به دنبال چند گزینه بود که بتواند با استفاده از این گزینه‌ها، امکان نظارت مستقیم بر تروریزم در افغانستان را داشته باشد. اولین تلاش امریکا، ایجاد پایگاه در کشورهای آسیای میانه –ازبکستان و تاجیکستان- بود که به دلیل همکاری نظامی این دو کشور با روسیه، تلاش امریکا به بن‌ بست خورد.تلاش دیگر امریکا، ایجاد پایگاه در پاکستان بود که طبق گزارش‌های محلی، خبر از ایجاد پایگاه نظامی در نقطه‌ی مرزی افغانستان-پاکستان نشر شد.گزینه‌ی دیگر امریکا، موجودیت نیروهای ترکیه در افغانستان بود که ظاهرا با مخالفت طالبان، این گزینه نیز به بن‌بست خورده است.

در پایان صبح کابل می افزاید:

به تازگی، سهیل شاهین، یکی از سخن‌گویان طالبان، در گفت‌وگو با رویترز، گفته است به اساس توافق‌نامه‌ی دوحه، نیروهای ترکیه نیز باید افغانستان را ترک کنند. امریکا، خوش‌بین به این بود که موجودیت نیروهای نظامی ترکیه برای امنیت میدان هوایی کابل، از یک سو، به دلیل این که ترکیه کشور اسلامی است، حساسیت ایجاد نمی‌کند و از سوی دیگر، امریکا می‌تواند به اساس اطلاعات استخباراتی نیروهای ترکی مستقر در افغانستان، اهداف تروریستی در افغانستان را شناسایی و مورد حمله‌ی هوایی قرار دهد. طالبان، گفته اند که نیروهای ترکیه، بخشی از نیروهای ناتو در افغانستان است و باید تا «۱۱ سپتمبر»، هم‌راه با نیروهای دیگر ناتو، افغانستان را ترک کند. اگر به این خواسته‌ی طالبان تمکین شود، گزینه‌ی سوم امریکا نیز در افغانستان به بن‌بست خورده است.