منشور آسمانی: قرآن از نگاه قرآن (16)

در این برنامه ویژگی وحیانی بودن قرآن مورد بررسی قرار گرفته است.

قرآن در باره «وحی» می گوید: «و هیچ بشری را یارای آن نباشد که خدا با او سخن گوید مگر به وحی (و الهام خدا) یا از پس پرده غیب عالم (و حجاب ملکوت جهان) یا رسولی (از فرشتگان عالم بالا) فرستد تا به امر خدا هر چه او خواهد وحی کند، که او خدای بلند مرتبه حکیم است..» (شوری، 51)

بی شک، شناخت ماهیت وحی برای ما که با جهان محسوسات سروکار داریم قابل درک نیست. و درست است که انبیاء در ظاهر با ما اشتراک دارند ولی دریافت وحی امتیازی است که اختصاص به آنان دارد . لذا هرکسی شایستگی دریافت وحی را ندارد وخداوند بهترین های هر عصر و زمانی را برای دریافت وحی برمی گزیند، آنان که معصوم و مصون از هر گونه خطا و لغزش وگناهی هستند. درست به همین دلیل است که برخلاف مناصب دنیوی که انسانها افراد را انتخاب می کنند و به آنها رأی می دهند، خدا انبیاء و ائمه معصومین را بطور مستقیم انتخاب می کند. این گزینش و انتصاب الهی بدان دلیل است که هیچ کس در جهان هستی، همانند خداوند نسبت به انسانها شناخت ندارد . شناخت انسانها در بسیاری از موارد و گاهی اکثر موارد با خطا و اشتباه مواجه می شود ولی در مورد شناخت الهی هرگز خطایی صورت نمی گیرد و قابل تصورهم نیست به همین جهت قرآن در بخشی از آیه 124 سوره انعام می فرماید: " خداوند ( از همه ) داناتر و آگاه تر است که رسالت (پیامبران) خود را در کجا قرار دهد"

یکی از مصادیق بارز وحی، کتب آسمانی الهی است مانند؛ صحف ابراهیم، زبور داود، الواح حضرت موسی، انجیل عیسی و قرآن مجید که جامع و تصدیق کننده کتب انبیاء گذشته است. بنابراین برخلاف تصور غلط مغرضان، کتب آسمانی ساخته و پرداخته پیامبران الهی نبوده بلکه ماهیتی صددرصد ملکوتی دارند. در این میان قرآن تنها کتابی است که با تضمین الهی از تحریف مصون مانده است.  درمورد ماهیت ملکوتی قرآن خدا به پیامبر(ص) می فرماید:"و تو (ای رسول ما) آیات قرآن (عظیم) از جانب خدایی حکیم و دانا (به وحی) بر تو القا می‌شود.". (نمل/ 6)

 یکی از دلایل دیگری که خاستگاه وحیاتی بودن قرآن را اثبات می کند و نشان می دهد که پیامبر در آن هیچ گونه نقشی نداشته است این است که گاهی رسول خدا به دلیل شناختی که از نزول دفعی و یکباره قرآن در ذهن داشت به هنگام نزول تدریجی قرآن پیش از آن که کلام فرشته وحی به پایان برسد زبان به تلاوت آیه می گشود تا آن که از سوی خدا این فرمان صادر شد که: "پس بلند مرتبه است خدایی که فرمانروای برحق ( درجهان آفرینش) است و در تلاوت آیات قرآن پیش از «اتمام وحی» به سویت شتاب و عجله نشان مده و بگو پروردگارا بر علم من فزونی بخش " طه / 114/      

گروهی از معاندان برای آن که اذهان عمومی را مخدوش کنند دست به جوسازی ها و توطئه های رنگارنگ زدند و سعی کردند این گونه وانمود کنند که قرآن ماهیت وحیاتی ندارد و پیامبر به دروغ ادعا می کند قرآن به او وحی شده است. خدای بزرگ برای آن که خیال مخالفان را ازاین ذهنیت های ساختگی و تلاشهای شیطانی باز دارد قاطعانه فرمود: قرآن به حقیقت (وحی خدا و) کلام رسول بزرگواری است.و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید، و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مى‏ گیرید،[پیام] فرودآمده‏ اى است از جانب پروردگار جهانیان" ( الحاقه / 43-40)

آیا باز هم کسی می تواند در خاستگاه و حیاتی بودن قرآن شک کند ؟ آیا سخنانی صریح تر وگویا تر از این کلام الهی میتواند اصالت قرآن را اثبات نماید ؟ البته می دانیم کسانی که به تعبیر قرآن دریچه فهمشان بسته و چشم حقیقت بین وگوش حق شنو ندارند باز هم برطبل مخالفت با قرآن می کوبند. مراسم قرآن سوزی بر پا می دارند و حقایق زندگی ساز و پیام های حیات آفرین آن را نادیده می گیرند و پیروان راستین قرآن و اسلام ناب محمدی (ص ) را به خاک و خون می کشند. به جرم آن که رنگ و بوی مسلمانی دارند و مدافع حریم کتاب آسمانی قرآن هستند.