شعله های آتش کینه

21 اگوست، روز به آتش کشیدن مسجدالاقصی توسط صهیونیست ها است. مسجدی که قدمت آن به سال های پیش از میلاد مسیح(ع) بر می گردد و نزد همه ادیان الهی، از قداست ویژه ای برخوردار است. این روز بنا به درخواست جمهوری اسلامی ایران، از سوی سازمان کنفرانس اسلامی به عنوان "روز جهانی مسجد" نامگذاری شد، تا زمینه ای برای تکریم، تجلیل و اکرام مساجد گردد.

     ساعت هفت صبح پنج‌ شنبه 21 آگوست 1967 میلادی آتش کینه و حسد در مسجدالاقصی شعله ور گشت. ستون های آتش و دود تا ارتفاع ده ها متر به آسمان برخاست. جنایتکاران اسرائیلی به مسجد الاقصی، یورش برده، و آن را به آتش کشیدند. در این آتش سوزی پایه‌های اصلی‌ که گنبد مسجد بر آن‌ها قرار داشت، آتش گرفتند و سقف مسجد فرو ریخت. تزیینات آن از بین رفت و بخش‌هایی از گنبد چوبی داخل مسجد، محراب، دیوار قبله، سنگ‌های مرمر بکار رفته در درون مسجد، پنجره از جنس گچ و شیشه های رنگین، فرش‌ها، سوره اسراء که در بالای محراب کاشیکاری و طلاکاری شده بود، از بین رفتند. همچنین منبر قدیمی این مسجد با قدمتی حدود هشتصد سال، طعمه حریق شد. این منبرِ خاص و بی نظیر، با تزئیناتی از عاج و صدف، همان منبری است که «سلطان صلاح‌الدین یوسف ‌بن ایوب» پس از آزادی بیت المقدس در سال 1187 میلادی به مسجد الأقصی آورد.

   با پخش خبر آتش سوزی مسجد، مردم از تمامی شهر و حتی شهرها و روستاهای مجاور به سوی آن سرازیر شدند، اما نخستین دسته‌های جمعیت وقتی به مسجد رسیدند، متوجه شدند سربازان اشغالگر صهیونیست، درهای مسجد را بسته‌ اند و آتش تمام مسجد را در بر گرفته است. جالب اینکه برخی از نیروهای صهیونیستی که تحت عنوان اطفای حریق به حیاط مسجد وارد می شدند، کاری برای خاموش کردن آن نمی کردند. تلمبه‌هایی که هر روز با آن از چاه، آب می‌کشیدند، همه از کار افتاده بودند. پس از مدتی آتش‌ نشانی‌های شهرداری‌های شهرهای الخلیل و بیت لحم و جنین و رام‌ الله و بیره و طولکرم خود را به مسجد الاقصی رسانیدند، اما رئیس آتش‌ نشانی شهرداری بیت المقدس که صهیونیست بود، مانع ورود آتش‌ نشان‌هایِ عرب به مسجد می‌ شد، تا اینکه رئیس آتش‌ نشانی الخلیل با نادیده گرفتن او، موفق به اطفای حریق مسجدالأقصی گردید.

    رژیم غاصب اسراییل، ابتدا علت آتش سوزی را اتصال سیم های برق و مشکل الکتریکی اعلام کرد، اما هیچ کس این دروغ را باور نکرد. لذا روز بعد از واقعه، «دنیس مایکل روهان» را به عنوان یک غیر یهودی و گردشگر استرالیایی عامل آتش سوزی معرفی نمود. در دادگاه، روهان به اقدام خود مبنی بر ارتکاب جرم اعتراف نمود. اما دادگاه او را بیمار روانی اعلام کرد و برای درمان بیشتر، در کنار خانواده اش، به استرالیا تبعید شد.

البته همه می دانستند که آتش سوزی مسجدالأقصی، توطئه ای برنامه ریزی شده توسط رژیم صهیونیستی است. قطع آب، تأخیر در راه اندازی موتورهای پمپ آب و جلوگیری از ورود گروههای آتش نشانان مسلمان از دیگر شهرهای فلسطینی، مؤید این مطلب بود.‏ امام موسی صدر، از رهبران جامعه مقاومت لبنان، در مصاحبه ای که با روزنامه بیروتی الجریده در پی به آتش کشیده شدن مسجدالأقصی انجام داد، گفت: «مسئول ‌این آتش سوزی، اسرائیل ‌است. هر قدر حکومت ‌اسرائیل ‌در پوشاندن ‌یا کتمان‌ حقیقت ‌تلاش ‌کند، عاقبت ‌تمام ‌مسئولیت‌های ‌ناشی از این ‌عمل‌ متوجه آن است. دلیل‌ ما آن ‌است ‌که ‌مدت ‌زمان طولانی ‌است ‌که‌ ‌در جراید و مجلات ‌درباره ‌احیای ‌معبد سلیمان ‌(به جای مسجدالاقصی) سخن‌ گفته می‌شود و احیای این معبد احساسات نژادپرستانه‌ای را تقویت می‌ کند که به ‌نام ‌دین ‌مطرح ‌می‌ کنند. کمتر از دو سال ‌پیش ‌مجله ‌تایم ‌مقاله ‌مفصلی ‌منتشر کرده‌ بود و نویسنده ‌مقاله‌ این پرسش را مطرح کرده بود که ‌تغییر مسجدالأقصی‌ به ‌معبد سلیمان ‌چگونه‌ امکان‌پذیر است ‌و البته ‌نویسنده ‌خود در پاسخ ‌این ‌پرسش‌ گفته ‌بود که‌ شاید بتوان ‌با به ‌آتش‌ کشیدن‌ مسجدالأقصی ‌این ‌مهم ‌را امکان‌پذیر ساخت. این ‌مقاله‌ هم اکنون نیز موجود است. ضمن اینکه ما با تأ‌خیر و سستی‌ در اطفای ‌حریق نیز روبرو هستیم. در هر دولت ‌عقب‌ مانده‌ای ‌امروزه‌ سازمان آتش‌ نشانی و مأموران ‌می‌توانند در عرض چند دقیقه‌ خود را به‌ محل‌ حریق ‌برسانند!»

شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز با توجه به خسارت گسترده به مسجدالأقصی، نتوانست مقاومت کند، و قطعنامه ای صادر کرد مبنی بر اینکه : هرگونه اقدام تخریبی در مکانهای مقدس و مذهبی شهر بیت المقدس که صلح و امنیت این شهر را به مخاطره بیندازد، ممنوع است. این قطعنامه همچنین دولت غاصب اسراییل را، به دلیل نقض قوانین بین المللی محکوم کرد. به دنبال این آتش سوزی و اعتراضات گسترده مسلمانان جهان، کمتر از یک ماه، یعنی در ماه سپتامبر 1967، سازمان کنفرانس اسلامی شکل گرفت و اعلام موجودیت کرد. سال ها بعد به پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران و تصویب اعضای سازمان کنفرانس اسلامی ، روز 21 آگوست به نام «روز جهانی مسجد» نامگذاری شد.

 این نامگذاری تنها یادبود حادثه به آتش کشیدن مسجدالاقصی نیست، بلکه بهانه ای برای توجه به کاربری بسیار مسجد در همه دوران ها است. از اولین مسجد که پیامبر خدا (ص) در مدینه برپا کرد، تا به امروز، کانون تمام فعالیت های دینی به مسجد ختم می شود. یعنی هیچ فعالیت و عملی را نمی‌توان پیدا کرد که در آمیختگی و ارتباط با دین باشد، ولی به مسجد مرتبط نباشد. هر جا که مسلمانی باشد، مسجد نیز وجود دارد. در میان معابد و اماکن مذهبی ادیانِ زنده دنیا، مسجد عبادتگاهی است که از نظر شکل، محتوا و عملکرد ظاهر و باطن، نماد وحدت و انسجام در آن بخوبی نمایان است. سمت و سوی همه مساجد رو به سوی کعبه، اولین خانه خداپرستی و توحید است. این هماهنگی در همسویی قبله، خود از مهمترین دلایل حفظ وحدت در بین مسلمانان است. وحدتی که در سه تا پنج نوبت در روز با ندای «الله اکبر» و حضور مسلمانان در مسجد جهت اقامه نماز، بر آن تأکید می‌ شود. چرا که این وحدت و همبستگی بین مسلمانان، بلندگویی برای رساندن دیگر آموزه های انسانی و متعالی اسلام به گوش انسان های سرگشته و حیران قرن 21 است. البته کسانی که مسجد الاقصی را در سال 1967 به آتش کشیدند، تحمل شنیدن صدای آسمانی اذان ، دیدن وحدت و همدلی مسلمانان را نداشته و ندارند. از همین رو امروزه کینه و دشمنی آنان بیش از گذشته نمایان شده است. آنان که با رشد و گسترش سریع اسلام درجهان، خصوصاً در اروپا مواجه هستند، دشمنی خود را علاوه بر بمباران و به آتش کشیدن مساجد، محدود نکرده اند. در غرب و جامعه اروپا با ایجاد موجِ اسلام هراسی، مراکز اسلامی و مساجد با تهدید و حملات پراکنده روبرو می شوند. به عنوان نمونه کشور آلمان در شش ماه نخست سال 2015، دستکم شاهد 23 بار حمله به مساجد و مراکز اسلامی بود. در برخی دیگر از کشورها اجازه ساخت مسجد از مسلمانان سلب می شود و حتی طرح امنیتی برای کنترل شدید مساجد و ایجاد محدودیت برای امامان مساجد، تنظیم گردید. البته همه این ها، تنها یک طرف ماجرا است. در سوی دیگر، حکومتی به ظاهر اسلامی مانند حکومت آل سعود، که خود سازنده مساجد زیبا و مجلل است (البته آن هم برای کمرنگ کردن وجهه دینی و مردمی این مکان مقدس) از بمباران مساجد در یمن همراه نمازگزاران که در آن مشغول به نماز هستند، ابایی ندارد، همچنانکه در تخریب مساجد بحرین جدیت تمام داشته است. نیروهای آل سعود و آل خلیفه تاکنون 25بیش از مسجد را در بحرین به صورت کامل تخریب و به 253 مسجد آسیب جدی وارد کرده اند.

همراه با این دو جریان تخریبی، غرب با همراهی همین متحدان خود در خاورمیانه، در اقدامی برنامه ریزی شده و غیر انسانی، جریان های تروریستی و انحرافی متفاوتی را بوجود آورده اند، تا به اصل و اساسِ اسلام ضربه بزنند. گروه داعش از همین نوع گروه ها است، که به گونه ای بسیار دقیق، هدفمند و حساب شده، با هدف بدنام کردن آئین انسانِ سازِ اسلام و کم کردن جذابیت آن برای انسان های حقیقت جو، ایجاد شده است. این همان حقیقتی است که خانم هیلاری کلینتون، نامزد حزب دموکرات برای ریاست جمهوری آینده امریکا، در دفتر خاطراتش به آن توجه داده و در اسناد و مدارک ادوارد اسنودن، کارمند سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، بدان اشاره شده است. بنابراین گروه تکفیری داعش علیرغم اینکه خود را به ظاهر پیرو شریعت اسلام معرفی کرده، اما در واقع دست پرورده نظام سلطه بوده و برای تخریب اسلام از هیچ جنایتی دریغ نکرده وهمچون سردمداران صهیونیستی اش، برای رسیدن به هدف، مساجد زیادی را به آتش کشیده است. 

اما سخن آخر اینکه: گرچه امروز نیز، مساجد بسیاری در معرض آتش سوزی قرار دارند، اما با تخریب مساجد، مسلمان متحدتر از گذشته مساجد جدیدی خواهند ساخت و تزلزلی در اسلام حقیقی ایجاد نخواهد شد.