روز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت زهرا (س)

امروز فاطمه ای که حبیبه خدا، عصاره خوبی ها و نگین تحیّر برانگیز خلقت است، با مردی آسمانی و الهی، مردی از تبار نور، مردی از دیار بهشت، علی مرتضی، وصی رسول خدا پیوند ازدواج می بندد

لحظه‌ی پر شکوه یک پیوند آسمانی، اینک از راه رسیده است. دو رهرو جوان می خواهند بر اساس خواست و رضای خداوند، دست در دست هم، راه زندگی را به سوی هدف والای آن سیر کنند. این میثاق عمیق و مهم از آن روست که  طبع و غریزه، «زوج» می خواهد، روان پر تلاطم، «همسر» می طلبد و روح بی قرار، بدون «او» احساس نقصان و کمبود می کند. خداوند هر یک را بدون دیگری نمی‌پسندد. از همین رو ، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله «ازدواج» را سنت خویش و راه رسیدن به رضای الهی و صیانت بخشیدن به نیمی از دین معرفی می‌کند.

امروز فاطمه ای که حبیبه خدا، عصاره خوبی ها و نگین تحیّر برانگیز خلقت است، با مردی آسمانی و الهی، مردی از تبار نور، مردی از دیار بهشت، علی مرتضی، وصی رسول خدا پیوند ازدواج می بندد. عرشیان هلهله گویان، عالم را نورافشان می کنند. سلام و درود از آسمان می بارد و طَبَق طَبَق تحفه از عرش فرو می بارد. مبارک باد این جشن آسمانی بر همه آسمانیان. اولین روز از ماه ذی الحجه، سالروز پیوندی آسمانی است که دیگر هیچ گاه مانند آن در تاریخ تکرار نشد. علی علیه السلام ، پیشوای پارسایان با فاطمه علیهاالسلام، برترین بانوی جهان پیمان عشق بست و خدا، والاترین فرستاده خویش را بر این پیمان گواه گرفت. برکت این ازدواج، عمری به گستردگی آفتاب دارد؛ هم چنان که یاد و نام آن در تاریخ برای همیشه ماندگار گردید. اول ذیحجه، روزی مبارک برای همه نوگامانی است که دل به زندگی فاطمی علیهاالسلام داده اند تا شادی خود را با خاطره همیشه روشن آن روز مبارک، پیوند زنند.

حضرت علی بن ابیطالب (علیه السلام) روایت می کنند: پیغمبر اکرم صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه وَ سَلَّم به من فرمود:یا علی! گروهی از مردان قریش راجع به فاطمه ی زهراء سلام الله علیها مرا مورد عتاب قرار دادند و گفتند: ما خواستگار فاطمه بودیم و تو نپذیرفتی، اکنون او را به علی بن ابیطالب دادی. من گفتم: به خدا قسم، من فاطمه را از شما رد نکردم و او را تزویج ننمودم، بلکه خدا خواستگاری شما را نپذیرفت و فاطمه را برای علی تزویج کرد؛ زیرا جبرئیل بر من نازل شد و گفت،خدای تعالی می فرماید:اگر من علی را خلق نمی کردم از حضرت آدم به بعد شوهری که شایسته ی فاطمه باشد در روی زمین نبود.

ازدواج، سنتی الهی و ارزشمند است که مایه آرامش و اطمینان فرد، تحکیم بنیان خانواده و ثبات و پایداری و امنیت اجتماع می گردد. اسلام بر این منش نیکو و این نهاد اجتماعی کوچک، امّا پراهمیّت چندان تأکید فرموده که گاه آن را تا حد وجوب رسانده است. شیوه ها و حدودی که  برای امر مهم و حساس ازدواج به تفصیل بیان شده، راهی به سوی استحکام و  رسیدن آن به فرجامی نیک و سعادت مندانه است. بنابراین، زندگی موفق، در پناه ازدواجی موفق، و ازدواج موفق، در گرو عمل به دستورات روشنگرانه اسلام است. تأمل در زندگی موفق‌ترین انسان‌هایی که کره خاکی به خود دیده، ما را به روش‏هایی کارآمد و الگوبرداری صحیح از آنان برای نیل به اهداف متعالی سوق می‏دهد. 

از توصیه‌های مهم دین اسلام  تشکیل خانواده است. حکمت‌ها و مصلحت‌های نهفته در ازدواج تا آنجاست که ده‌ها آیه و صدها روایت درباره اهمیت و فضیلت ازدواج، توصیه‌های اخلاقی به زن و مرد در سه مرحله پیش از عقد، هنگام عقد و پس از عقد ، بازگویی وظایف متقابلِ هر کدام از زوجین در برابر یکدیگر،و... به دست ما رسیده است. معصومان علیهم السلام آشکارا پیروان مجّردِ خود را به ازدواج فراخواندند؛  در حدیثی از امیرمؤمنان علیه السلام می‌خوانیم: «تَزَوَّجُوا فَإِنَّ رسولَ الله صلی الله علیه و آله قال: مَنْ أَحَبَّ أنْ یَتَّبِعَ سُنَّتی فَإِنَّ مِنْ سُنَّتی التَّزْویج؛ ازدواج کنید؛ زیرا رسول خدا علیه السلام فرمود: هرکه دوست دارد از سنت من پیروی کند، پس بداند که یکی از سنت‌های من ازدواج است»

آرامش، گم‌شده همه انسان‌هاست و هر انسانی به نوعی در تکاپوهای روزمره خود به دنبال آرامش است . آرامش عواملی دارد که بدون تحقق این عوامل، به دست نخواهد آمد. قرآن کریم از ازدواج با عنوان یکی از عوامل آرامش یاد کرده، در این باره می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا؛ اوست آن‌کس که شما را از نفس واحدی آفرید، و جفت وی را از آن پدید آورد تا بدان آرام گیرد» (اعراف: 189)

قرآن کریم در آیه دیگری در این باره می‌فرماید: «وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ و از نشانه‌های او اینکه [نوع] خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدان آرام گیرید و میان‌تان دوستی و رحمت نهاد. آری، در این [نعمت] برای مردمی که می‌اندیشند، قطعاً نشانه‌هایی است» (روم: 21).

ازدواج، تأثیر فراوانی در رهانیدن شخص از بی‌هدفی، بی‌انگیزگی و افسردگی دارد. با ازدواج و شکل‌گیری احساس مسئولیت در شخص، رفتارها و تکاپوهای هر کدام از زوجین، جهت‌دار و هدف‌دار می‌شود و هر دو از آن پس، ساعت‌ها کنار یکدیگر می‌نشینند و از آرزوها و هدف‌ها می‌گویند و درباره چگونگی رسیدن به آنها برنامه‌ریزی می‌کنند. بسیاری ازهدف‌های مادی و معنوی‌ای که زوجین پیش از ازدواج ، هرگز بدان فکر نکرده بودند، یکی پس از دیگری به برکت دلگرمی آن دو به یکدیگر ،رخ می‌نماید، و بی‌انگیزگی و بی‌هدفی‌ها رخت برمی‌بندد. بدیهی است هرگاه زندگی انسان هدفمند و با انگیزه‌هایی شیرین همراه شود، زمینه و مجالی برای افسردگی و روان‌رنجوری باقی نخواهد ماند.

آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب اسلامی ایران می فرمایند:« فرصت ازدواج و آرام گرفتن در یک مجموعه‌ی خانواده، یکی از فرصتهای مهم زندگی است. برای زن و مرد – هر دو – این یک وسیله‌ی ارامش و آسایش روحی و وسیله‌ی دلگرم شدن به تداوم فعالیت زندگی است. وسیله‌ی تسلّی، وسیله‌ی پیدا کردن یک غمخوارِ نزدیک که برای انسان در طول زندگی لازم است قطع نظر از نیازهای طبیعی انسان که نیازهای غریزی و جنسی می باشد، مسأله‌ی تولید نسل و داشتن فرزند هم خود از دلخوشیهای بزرگ زندگی است.  پس می‌بینید از هر دو طرف که انسان نگاه می‌کند، ازدواج یک امر مبارک و یک پدیده‌ی بسیار مفید است. البته مهمترین فایده‌ی ازدواج، همان تشکیل خانواده است و بقیه‌ی مسائل، فرعی و درجه‌ی دو و یا پشتوانه‌ی این مسئله است؛ مثل تولید نسل یا ارضای غرایز بشری، اینها همه درجه دو است، درجه‌ی اول همان تشکیل خانواده است.»

اول ذیحجه، زندگی مشترک علی علیه السلام و فاطمه زهرا علیهاالسلام در خانه ای ساده اما پر از نور و مهر آغاز شد. یاد خدا چلچراغ خانه آنها بود و غیر از رضایت حضرت حق ،خواسته دیگری آنها را به خود مشغول نکرد. زهرا علیهاالسلام رازدار علی علیه السلام بود و علی علیه السلام پناهگاه فاطمه علیهاالسلام ؛ تا آنجا که حضرتش با نگاهی به زندگی خویش فرمود: «هیچ گاه فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند. او را به هیچ کاری مجبور نکردم و او نیز مرا آزرده خاطر نساخت. در هیچ امری، قدمی برخلاف میل باطنی من برنداشت و هرگاه به چهره اش نگاه می کردم، تمام غصه هایم برطرف می شد و دردهایم را فراموش می کردم». آن حضرت در جایی دیگر می فرماید: «به خدا قسم هرگز کاری نکردم که فاطمه خمشگین شود؛ اونیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد».

زندگی عاشقانه و خداجویانه علی و فاطمه الگوی چگونه زیستن، صفا و یکرنگی ، همراهی و همدمی برای نسلهایی است که دغدغه تحکیم و پایداری خانواده را دارند.