در سوگ بانوی عالمین

در سالروز شهادت بانوی ملکوتی و نیک سرشت عالم، حضرت فاطمه (س) قرار داریم. شهادت جان سوز سرچشمه کوثر ولایت، آفتاب بلند آسمان عصمت و راه بان مرزهای فضیلت و عفت، بر شما شنوندگان عزیز تسلیت باد.

چند ماهی بیشتر از رحلت پیامبر اسلام (ص) نگذشته بود. اندوه دوری از پدر، آرام و قرار را از فاطمه (س) ربوده و حوادث پس از رحلت پیامبر نیز روح او را آزرده می ساخت. روزهای فقدان پیامبر (ص)، با اندوه فاطمه (س) سپری شد و او اینک در بستر بیماری، آخرین دقایق زندگی را می گذراند. تنها یک چیز فاطمه (س) را تسکین می داد و آن وعده پیامبر (ص) بود که هنگام رحلت به او فرمود : دخترم پس از من، تو اولین کسی هستی که به من خواهی پیوست .» فاطمه (س) در آخرین شب، پدر را در خواب دید که به او می گوید: «پیش من بیا که سخت مشتاق دیدار توام. او هم در جواب گفت: به خدا که من مشتاق ترم برای دیدار تو.» و پدر در همان خواب به فاطمه (س) بشارت داد که : «تو امشب نزد من خواهی بود.»

فاطمه در آخرین لحظات زندگی علی (ع) را صدا کرد، و در حالی که امیرمومنان اشک می ریختند، حضرت فاطمه زهرا (س) رو به علی (ع) کرد و فرمود: پسر عمو! لحظاتی بیش از زندگی من نمانده، چند وصیت دارم. علی (ع) فرمود: هر چه دوست داری سفارش کن. آنگاه علی از جا برخاست و روبروی فاطمه (ع) نشست. فاطمه(س) گفت: «تو هرگز از من دروغ و خیانت ندیده ای و از لحظه ای که زندگی را با من آغاز کرده ای با تو مخالفتی نکرده ام. علی(ع) فرمود: پناه بر خدا، تو آگاه تری به خدا، تو بهتر، متقی تر و بزرگوارتر و خداترس تر از این هستی که من نسبت به تو ایرادی داشته باشم. دوری تو بر من بسیار سنگین است؛ ..از دست دادن تو مصیبتی است که از آن فاجعه آمیزتر، دردناکتر و غم انگیزتر نیست. به خدا قسم این مصیبتی است که توان عزاداریم بر آن نمانده و هیچ چیز جای آن را پر نخواهد کرد. سپس هر دو شروع کردند به گریه؛ علی سر فاطمه را به سینه چسباند و گفت: هر چه می خواهی سفارش کن. عمل خواهم کرد و دستور تو را بر خود مقدم خواهم داشت…فاطمه گفت: «آنانی که در حق من ستم روا داشتند و حقم را پایمال کردند، بر جنازه ام حضور نیابند. آنان، دشمنان من و دشمنان رسول خدا هستند. آنان بر جنازه ام نماز نگزارند. زمانی که چشمها به خواب رفتند، شبانه مرا دفن کن.»

شب سایه خود را بر شهر مدینه گسترانده بود، آسمان گرفته بود و ماتم در همه جا پاشیده بود. علی (ع) آرام نداشت و بچه ها، تاب و قرار. علی (ع) موکب فاطمه زهرا سلام الله علیها را به آخرین خانه دنیا می برد، فاطمه زهرا(س) که از جفای روزگار زخم ها و داغ ها دیده بود و در هجران پدر غریبانه زیسته بود، حال با پهلویی شکسته، خانه را به امید آغوش بهشتی پدر ترک می گفت، علی (ع)، پاره تن پیامبر، کوثر خاتم الانبیاء، مادر امامان معصوم، عصاره عصمت، آیینه پاکی ها، زلال کوثر و همسر خود را در حالی که غم عالم به خانه دل اش هجوم آورده بود به خاک می سپرد.آری فاطمه (س)، آن برترین بانوی اسلام و سیده زنان عالم، آن گوهر تابناک در منظومه و رشته نسل پیامبر (ص)، آن مهربان ترین فرشته خاکی به شهادت رسیده بود. این فقدان بزرگ را بر همه دوستداران کرامت و آزادگی و بر علاقمندان اهل بیت رسول خدا (ص) تسلیت می گوییم. 

حضرت فاطمه (س) دختر پیامبر اکرم (ص) بود که پدر او را فرشته ای در صورت انسان می خواند و می فرمود: « اى فاطمه (س) خدا تو را برگزید و مطهرت گردانید و تو را بر زنان جهان برترى داد و گزینش و انتخاب کرد.» آری فاطمه دختر رسول خدا بود، که پدر درباره اش  فرمود: «آن کس که فاطمه(س) را دوست دارد، در بهشت همنشین من است و آنکس که با او بغض ورزد، جایگاه او آتش است...». هرگاه فاطمه بر پدر وارد می شد، پدر تمام قد در مقابلش می ایستاد، او را می بوسید و دست او را می گرفت و در جایگاه خویش می نشاند، چون از سفر باز می گشت، «گلویش را می بوسید و می فرمود از او بوی بهشت به مشام می رسد.» پدر همیشه آخرین خداحافظی اش با فاطمه بود و وقتی باز می گشت اولین دیدارش نیز با او بود. اگر از رسول خدا می پرسیدند: « چه کسی را بیشتر دوست داری؟ می فرمود: دخترم فاطمه را. »و اینهمه از آن رو بود که فاطمه مظهر کمال انسانی و بانویی رشد یافته در مکتب ادب و دیانت بود. 

فضائل و امتیازات حضرت زهرا (س) تنها به علت انتساب ایشان به پیامبر اسلام (ص) نیست. آنچه ایشان را شایسته احترام و تکریم ساخته، ملکات والای روحی و اخلاقی است. فاطمه زهرا علیها السلام، بانویی است که در سنین کم و در عمر کوتاه به مقامات معنوی و علمی و معرفتی و به مرتبه ‏ای رسید که برابر مرتبه انبیاء و اولیاءالهی ست. او  فجر درخشانی است که از پرتو وجودش خورشید امامت و ولایت درخشیده است. فاطمه سرور همه زنان عالم است. 

همه پیشوایان الهی برای این مادر بزرگوار خود تکریم و تجلیلی خاص قائل بودند که برای کمتر کسی این همه احترام و عظمت  را از آن بزرگواران می‏ شود دید. آیت الله خامنه ای در وصف مقامات این بانوی بزرگ اسلام  بیان می کنند: « اسلام فاطمه علیها السلام را، آن عنصر برجسته و ممتاز ملکوتی را به عنوان نمونه و اسوه زنان معرفی می‏کند. آن زندگی ظاهری او، جهاد او، مبارزه او، دانش او، سخنوری او، فداکاری او، شوهرداری او، مادری او، همسری او، مهاجرت او و حضور او در همه میدانهای سیاسی و نظامی و انقلابی و برجستگی همه جانبه او که مردهای بزرگ را در مقابل او به خضوع وادار می‏کرد.این هم مقام معنوی و رکوع و سجود و محراب عبادت و دعا و صحیفه و تضرّع و ذات ملکوتی و درخشندگی عنصر معنوی و همپایه و هموزن و همسنگ امیرالمؤمنین و پیامبر بودن اوست. زن، این است. الگوی زنی که اسلام میخواهد بسازد، این است.»

ایشان می افزاید: « اصولاً درک نادرست از شخصیت زن که میراث نامبارک فرهنگهای غیر اسلامی دخیل در اندیشه مسلمانان است، باعث شده است که آن حضرت تنها از زاویه دختری برای پیامبر صلی الله علیه و آله و مادری برای ائمه علیهم السلام مطرح شود و آن شایستگی ها و گزینش الهی که در شکل ‏گیری زندگی و شخصیت آن حضرت نقش برجسته داشته و زندگی و صفات فاطمه زهرا علیها السلام را به عنوان اسوه‏ ای برای همه زنان و همه انسانها ـ به ویژه زنان ـ مطرح می‏ سازد، مجهول بماند. حضرت زهرا علیها السلام برتر از همه زنان برگزیده و سرور زنان از آغاز تاریخ بشر تا پایان است.»

زیباترین نقش حضرت فاطمه در کانون خانواده متجلی است. او به عنوان یک انسان مدیر و مسئول، در خانواده نقش ایفا می کند .حضرت فاطمه (س) خانواده ای را ساماندهی می کند که چون تابلویی درخشان در همه تاریخ می درخشد و الهام بخش است. در خانواده فاطمه (س) اثری از نشانه های جاهلی، تعصب و خود خواهی دیده نمی شود. حضرت فاطمه سر تا پا عشق و ارادت به همسرش علی است. دختر گرامی رسول خدا (ص) فرزندان خود را با حس احترام و محبت پرورش می دهد. او آنها را پسرم، نور چشم من و میوه دل من می خواند. در روابط این خانواده با یکدیگر، تکریم  تواضع و ادب خاصی به چشم می خورد.

تجلی عبادت و روح عبادت در سیره حضرت فاطمه(س) موج میزد به گونه ای که عبادت  ایشان زبانزد عام و خاص، دوست دشمن بوده است. امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود: در دنیا کسی عابدتر از مادرم فاطمه(س) نبود؛ آن قدر به عبادت می ایستاد تا پاهایش ورم می کرد. ایشان همچنین نقل فرموده اند: «مادرم فاطمه(س) را دیدم شب جمعه در محراب خود به عبادت برخاسته است و تا نمایان شدن سپیده صبح در عبادت و رکوع و سجود می بود، و می شنیدم که برای مؤمنین و مؤمنات دعا می فرمود و آنان را نام می برد و برایشان دعا می کرد، و برای خود هیچ دعا نمی کرد، به او گفتم: مادر! چرا همان طور که برای دیگران دعا می فرمایی برای خودت دعا نمی کنی؟ فرمود: پسرم، ابتدا همسایه سپس خانه خود.»

همین طور ابن عمره از پدرش نقل می کند که گفت: از امام صادق(ع) پرسیدم: چرا فاطمه(س) زهرا نامیده شد؟ فرمود: برای آن که وقتی فاطمه زهرا(س) در محراب عبادت می ایستاد، نورش برای اهل آسمان می درخشید، همان طوری که نور ستارگان برای اهل زمین می درخشد.»

باردیگر شهادت حضرت زهرا(س) را به شما شنوندگان عزیز تسلیت می گوییم و برنامه را با بخشی از زیارتنامه ایشان به پایان می بریم: « سلام بر تو ای دختر رسول خدا،... سلام بر تو ای سرور زنان عالمیان، سلام بر تو ای همسر ولیّ خدا و بهترین خلق خدا بعد از پیامبرش، سلام بر تو ای مادر حسن و حسین علیهماالسلام، ... سلام بر تو ای صدّیقه شهیده،... سلام بر تو ای با فضیلتِ پاک، سلام بر تو ای حوریه اِنسی،... خدا و فرشتگانش را گواه می‏گیرم که دوستِ دوستداران تو و دشمن دشمنان توام.»