امام حسین (ع) ، نماد شجاعت و فداکاری در راه اسلام

امروز دوستداران اهل بیت در اقصی نقاط جهان، سالگرد میلاد پر برکت امام حسین (ع) را جشن می گیرند ، زیرا از زندگی ، اندیشه و قیام او ، درس هایی جاودانه آموخته اند. زندگی امام حسین ( ع ) آکنده از معرفت و کمال والای انسانی است . در این روز مبارک ، ضمن عرض تبریک سالگرد ولادت امام حسین (ع) به شما خوبان ، به برخی از ویژگی های ایشان خواهیم پرداخت .

در سومین روز از ماه شعبان سال چهارم هجرت، خانه علی (ع ) و فاطمه ( س ) غرق در نور و قلب پیامبر خدا (ص) آکنده از شور و شعف شد . این مولود ، حسین بود و او دیده به جهان گشود تا تداوم بخش راهی باشد که پیامبر آغاز کرده بود. در حدیثی قدسی آمده است که خداوند هنگام تولد حسین، خطاب به رسول خود فرمود: مبارک باد مولودی که صلوات و رحمت من بر اوست و مبارک باد بر شما و همه مسلمانان جهان فرا رسیدن این روز بزرگ، روزی که حسین زاده شد و با خود، آزادگی و عشق و جانبازی را به ارمغان آورد .
امروز دوستداران اهل بیت در اقصی نقاط جهان، سالگرد میلاد پر برکت حسین (ع) را جشن می گیرند، زیرا از زندگی، اندیشه و قیام او ، جاودانه ترین درس ها را آموخته اند / زندگی که آکنده از معرفت و کمال والای انسانی است. در این روز مبارک ، ضمن عرض تبریک سالگرد ولادت امام حسین (ع) به شما خوبان، به برخی از ویژگی های ایشان می پردازیم .

ارزش واقعی هر انسان به علم ، کمالات و فضایل و صفات اخلاقی اوست. افراد بشر از نظر فیزیکی  و داشته هایشان با هم تفاوتهائی دارند ولی این تفاوتها ، سبب برتری آنها بر یکدیگر نیست. آنچه، آنان را ممتاز می کند، علم و فضیلت و اخلاق نیک است و حسین ( ع ) همه این صفات را در حد کمال کسب کرد و در تاریخ بشر، یگانه شد.

امام حسین ) ع( یکـی از انسان های نمونه در تاریخ بشر است. فداکاری بی مانند، استقامت، حق پرستی، توکل، قـدرت اراده، شجاعت و پایداری او در واقعة جانسوز کربلا،  فقط بخشی از حقیقت وجود حسـین (ع( را آشکار کرده و همین اندک تجلی وجود او، دل ها را مجذوب خود ساخته است. حقیقت آن است که ظهور آن شجاعت و پایـداری از هـیچ کـس قابـل تحقـق نیست، مگر آنکه در موارد دیگر اخلاق نیز برجسته و ممتاز باشد. یعنی ایمان، معرفت ، یقین و توکل بایـد بـه حـد اعـلا در شخصـی وجود داشته باشد تا این گونه ، مَظهر آیات الهی شود .

انسان های نامدار در تاریخ کم نبوده اند که هر کدام از جهتی با عظمت بوده اند، یکی از نظر  شجاعت، یکی از لحاظ مردانگی، دیگری برای زهد و یکی برای از خودگذشـتگی و فـداکاری.  اما عظمت از هر جهت و در هر فضیلت انسانی، به گونه ای که سرچشمه عظمت و نمونه بزرگواری باشد، منحصر به شخص حسین )ع) است. فراموش نکنیم که بنی امیه بعد از شهادت حسین (ع) ، مدت شصت سال حسین )ع ( و پدربزرگوار ایشان حضرت علی بن ابیطالب ( ع ) را بـر فـراز منابر ، به جرم خروج بر حکومت وقت لعن می کردند. با این حال، حتی یک نفر از آنها  با تمام عیب جویی هاییشان، نتوانست درباره پارسـایی و پرهیزگـاری و دینداری ایشان جسارتی کنند و زبان شان کوتاه بود .

شیخ عبدالله علائلی، ادیب و فقیه لبنانی درباره شخصیت بزرگ و تاریخی امام حسین ( ع ) می گوید: "در آنچه از اخبار و تاریخ حسین ) ع) نزد ما است، درمی یابیم کـه حسـین ) ع( کمال مواظبت را در تأسی به جدش داشت و از همه جهات نمونه کامل پیامبر) ص ( بود .کسی که همه حالات و سکون و حرکت و فکر و تأملاتش، الهی بود. در جهـاد ، فداکارانه شمشیر می  زد و از خود گذشته بود و هیچ کار و تکلیفی، او را از وظیفـه و تکلیـف دیگـر بـاز نمی داشت."

ایمان به هدف برای همه مصلحان و رهبران بزرگ دینی ، عامل بسیار مهمی در پیشرفت است . رهبری که به اهداف خود ایمان دارد ، با اطمینان خاطر به سوی هدف پیش می رود ، سستی نمی کند و در هر حال از ایمانی که دارد ، نیرو می گیرد . چنانکه در آیه 2 سوره انفال آمده است:"  إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِیتْ عَلَیهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إِیماناً وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ یتَوَکَّلُونَ : مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود ، دلهایشان (از عظمت او) لرزان می  شود و هرگاه آیات خدا بر آنان تلاوت شود ، ایمانشان را مى‌افزاید و تنها بر پروردگارشان توکل مى‌کنند."  پیامبر خدا (ص) نیز با توجه به ایمان قاطع و یقینی که داشت ، چه در هنگام فتح و چه درزمان شکست ظاهری و تسلط کفار ، با اطمینان و قلبی آرام ، برنامه هایش را در جهت اهداف خود پیش می برد . امام حسین (ع) نیز در ایمان به هدف و مقصود خویش از قیام ، مانند جدّش بـود . امام ، مبارزه با نقشه های خائنانه بنی امیه و عدم بیعت با یزید را تنها راه برای نجات اسلام و مسلمانان می دانست . به همین دلیل صادقانه و قاطعانه ، مخالفت خود را با زمامداری یزید اعلام کرد. امام حسین(ع) نه فقط از اجداد و پدرش ، درس ایمان و ثبات در دین را آموخته بود ، بلکه بـا تحمـل مصایب دنیا ، خود به قله عرفان و معرفت الهی رسیده بود و چون کـوه هـای سـر بـه فلـک کشیده ، ثابت و استوار بود. او به مرتبه ای از عرفان و خداشناسی دست یافته بود کـه حادثـه ای بـا آن عظمت از مصایب را زیبا می دید . جالب اینکه خواهر مکرمه اش ، زینب کبری نیز آن زیبایی را دیده بود . آنجا که در جـواب عبیداﷲ بن زیاد، حاکم کوفه که از او پرسیده بود:" دیدی خدا با برادرت چه کرد؟" فرمود:" ما رأیت الا جمیلا : جز زیبایی چیزی ندیدم." از منظر این بزرگوران ، حادثه کربلا در عین اعمال زشت سپاه بنی امیه ، آنجا که شکوه و عظمت امام ( ع ) و اوج صبر او را در مقابل کوه مشکلات نشان می دهد ، بسیار زیباست.

شجاعت یکی از صفات شریف انسانی است . ملتی که افراد آن از شجاعت روحی و اخلاقی بی بهره باشد ، به راحتی تحت تسلط بیگانگان قرار می گیرد . درواقع بقای یک کشور و عزت و سر بلندی آن منوط به میزان بهره ای است که مردم آن از شجاعت داشته باشند. ابن ابی الحدید ، ادیب و فقیه اهل سنت درباره شجاعت اما حسین ( ع ) می گوید:" در شجاعت چه کسی مانند حسین بن علی(ع) است کـه در میـدان کـربلا گفتند: ما ندیدیم کسی را که انبوه مردم بر او حمله ور شده باشند و از بـرادران و اهـل و یـاران جـدا شده باشد اما شجاعانه ، مانند شیر رزمنده ، سواران را در هم می شکست ، چه گمـان مـی بـری بـه مردی که راضی به پستی نشد و دست در دست آن ها نگذارد تا شهید  شد."

خودباوری ، یکی از صفات برجسته انسان های موفق است . پیشوایان الهی ، همه به اوج این ویژگی رسیده بودند و امام حسین (ع) که پایه گذار قیام بزرگ عاشورا است ، این صفت را در حد کمال دارا بـود. اعتمـاد بـه نفس آن حضرت در حدی بود که مصلحت اندیشی های صاحب نظران و منتقـدان عـالم اسـلام ، ذره ای تصمیم و اراده او را متزلـزل نکـرد ، بلکه امام را دررسـیدن بـه مقصودش مصمم تـر ساخت . امام (ع) در روز عاشورا در حالی که با مرگ فاصله ای نداشت و جز تن دادن به خواست های دشمن، راهی برای گریز از مردن نمی دید ، در برابر لشکر عمربن سعد ایستاد و خطبه بلیغی ایـراد کرد و در بخشی از آن فرمود : "  نه  به خدا سوگند ، دست ذلت در دست آنان نمی گذارم و مانند بردگان ، راه گریز در پیش نمی گیرم." امام (ع) چنان در هدف و ایمانش ، ثابت قدم بود که حتی پیروزی بر دشمن نیز وی را از رسیدن به خواسته اش بازنمی داشت.

سخاوت و بخشش امام حسین (ع) همواره ضرب‌المثل بوده است . بسیاری از دانشمندان به این حقیقت اشاره کرده اند که در بخشش و کرم و سعه صدر ، هیچ کس به پـای امام حسن و امام حسین  نمی رسد . نقل شده است روزی  امام حسین (ع) در خانه مشغول نماز بود، یک بادیه نشین که از فقر به تنگ آمده بود ، وارد مدینه شد و به در خانه امام حسین (ع) آمد و در را زد و عرضه کرد : امروز کسی که امید به تو داشته باشد و حلقه در خانه تو را حرکت دهد ، نا امید نخواهد شد . تو سخاوتمند و معدن عطا و کرم هستی . پدرت کشنده فاسقان بود. امام حسین (ع) نماز خود را کوتاه کرد . خدمتکار خود  را صدا زدو به او فرمود: از مخارج زندگی ما چقدر نزد تو باقی مانده است ؟ خدمتکار گفت : دویست درهم باقی مانده که به من فرمودی آن را میان بستگانت تقسیم کنم . امام فرمود: آن را بیاور ، کسی که از آن ها سزاوارتر است آمده . خدمتکار رفت و پول را آورد، امام حسین (ع) آن را گفت و به مرد فقیر داد و در پاسخ فرمود: 
این پول را از من بگیر . از تو معذرت می خواهم و بدان که من با تو مهربانم و تورا دوست دارم ، اگر دست ما پر بود تو را همواره بهره مند می کردیم ، ولی دستمان خالی است . مرد بادیه نشین در حالیکه پول  را می گرفت ، به گریه افتاد. حضرت فرمود: گویا عطای ما را کم شمردی ؟ مرد بادیه نشین گفت : نه بلکه ، گریه ام برای آن است که دستی با این سخاوت ، چگونه رواست که زیر خاک برود؟ "

 مجددآ میلاد امام حسین (ع ) را به همه شما عزیزان تبریک می گوییم .