بررسی روزنامه های چاپ کابل 3 اسد 1397
اسد 03, 1397 10:30 Asia/Kabul
"انتخابات و حق شرکت شهروندان افغانستان"، " انتخابات یا انتصابات؟" و "در مهار بحران در کشور همه مسؤولیت دارند!" عناوین سرمقاله برخی روزنامه های امروز چاپ کابل است.
روزنامه 8صبح به موضوع "انتخابات و حق شرکت شهروندان افغانستان" به این پروسه ملی مکث نموده و با بیان این که 6میلیون مهاجر از شرکت در انتخابات باز می‌مانند و بخش بزرگی از نیروهای امنیتی، زندانیان و بیماران ثبت نام نشده‌اند می نگارد.
مسئولان کمیسیون مستقل انتخابات می‌گویند، این کمیسیون هیچ برنامه‌ای برای ثبت نام مهاجران در بیرون از کشور ندارد و به همین دلیل حدود ۶ میلیون مهاجر افغان که در خارج از کشور به سر می‌برند، نمی‌توانند در انتخابات شرکت کنند.
این در حالی است که ماده‌ی پنجم قانون انتخابات در مورد حق شرکت افراد پیش‌بینی کرده که «کوچی‌ها، مهاجرین، کارکنان نمایندگی‌های سیاسی مقیم خارج در کشور، منسوبین نظامی و محبوسین واجد شرایط، حق دارند در صورت امکان در مراکز رای‌دهی جداگانه‌ای که از طرف کمیسیون ایجاد می‌شود، در انتخابات شرکت کنند.»
با توجه به این ماده‌ی قانون، مسئولان کمیسیون انتخابات می‌گویند، این کمیسیون ظرفیت تخنیکی و بودجه‌ی لازم را برای ثبت نام مهاجران خارج از کشور در اختیار ندارد و به همین دلیل آنها از شرکت در انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی پیش رو محروم خواهند شد.
اما کمیسیون مستقل انتخابات می گوید که مهاجران ساکن در کشورهای ایران و پاکستان در صورتی که مایل به شرکت در انتخابات می‌بودند، می‌توانستند جهت ثبت نام به ولایت‌های مرزی سفر کنند و در انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی پیشرو شرکت ورزند.
اما به دلیل به سر رسیدن زمان ثبت نام، اکنون فرصت تمام شده و مهاجران ساکن در کشورهای پاکستان و ایران نیز از شرکت در انتخابات پیشرو محروم خواهند شد.
این در حالی است که به نویسنده مطلب تاکید می کند که باشندگان کشور آماده می‌شوند تا در کمتر از سه ماه دیگر، پای صندوق‌های رای بروند و در انتخاب نمایندگان‌شان برای مجلس و شوراهای ولسوالی‌ها سهم بگیرند.
در این میان، اما جای تعداد زیادی از شهروندان کشور خالی است. میلیون‌ها افغان مهاجر بنا به هر دلیلی، سال‌های کم یا زیادی می‌شود در خارج از افغانستان زندگی می‌کنند و دولت و کمیسیون مستقل انتخابات کشور، نتوانسته‌اند زمینه‌ای سهم‌گیری این مهاجران را در انتخابات فراهم کنند.
واما روزنامه ماندگار در سرمقاله خود زیر عنوان " انتخابات یا انتصابات؟"می نگارد:
در شرایطی که مردم اعتمادشان را نسبت به انتخابات از دست داده‌اند و دولت را در برگزاری این انتخابات با انتخابات شوراهای ولسوالی‌ها ناتوان می‌دانند، کمیسیون انتخابات گفته است که تا ده روز دیگر تاریخ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری را اعلام می‌کند.
پیش‌تر ریاست‌جمهوری از کمیسیون انتخابات خواسته بود که باید تاریخ برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری را مشخص کنند.
اینکه چه زمانی را کمیسیون برای برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در نظر می‌گیرد، اما مهم این است بدانیم به راستی ممکن است که یک انتخابات شفاف و بدون تقلب در مدیریت سیاسی آقای غنی که برامدن از یک انتخابات تقلبی هست، برگزار شود.
نویسنده ماندگار مدعی است که کمیسیون انتخابات صرفاً در نظر دارد که انتخابات را برگزار کند؛ اما انتخاباتی مملو از کاستی و نادرستی و یک انتخابات کاملاً غیرشفاف که در آن امکانِ تزویر و تقلب بیشتر از گذشته وجود دارد. نحوۀ ارقامی که از ثبت نام کننده‌گان داده شود، نشان می‌‍دهد ذهن تقلبی بر مغز مدیران سیاسی کشور شکل گرفته است..
ماندگار برای این که مردم احساس کنند که می‌توانند شاهد یک انتخاباتِ سالم و شفاف باشند پیشنهاد می کند باید نخست ارادۀ سیاسی برای برگزاری آن به میان بیاید، حال آن‌که هنوز چنین اراده‌ای به نظر نمی‌رسد.
در پایان سرمقاله نویس روزنامه ماندگار تاکید می کند که افغانستان هیچ راهی جز برگزاری انتخابات برای رسیدن به ثبات و پیشرفت ندارد اما انتخاباتی که در نهایتِ با سلامت و شفافیت برگزار شود و ابداً ابزاری در دستِ سیاست‌گرانِ بر سرِ اقتدار نباشد.
واما روزنامه آرمان ملی مسایل امنیتی را مهم دیده زیر عنوان "در مهار بحران در کشور همه مسؤولیت دارند!"می نویسد:
بحران امنیتی و سیاسی در کشور همه مردم افغانستان را نگران ساخته است، حملات هراس افکنان با گذشت هر روز گسترش می‌یابد و ابعاد تازه به خود می‌گیرد.
برخی از آگاهان به این باور اند که طالبان با حمله به پاسگاه‌های نظامی، نیروهای امنیتی را به قتل می‌رسانند وتجهیزات نظامی را تاراج و نیروهای شان را تقویت می‌کنند.
این دست بالای طالبان در جنگ با نیروهای امنیتی کشور سبب شده که آنها به فراخوان صلح و مذاکره چندان تمایل نشان ندهند و فکر می‌کنند دور یا نزدیک از راه‌های نظامی و جنگ پیروز می‌شوند.
از سوی دیگر گذشته از تهدیدهای هراس افکنان، بالا رفتن جرایم جنایی، از جمله قتل و دزدی‌ها و آدم‌ربایی‌ها در روز روشن، مشکلاتی است که باید نهادهای امنیتی به آن رسیده‌گی کنند که متأسفانه آن‌گونه که لازم است به آن توجه نشده است.
در یک روز چند موتر از جاده‌های شهر کابل به سرقت می‌رود و یا دزدان مسلح در عرض راه قرار می‌گیرند، راننده را با زور پایین کرده و موتر وی را با خود می‌برند و در صورت مقاومت راننده را به قتل می‌رسانند.
به همین گونه ازدحام در جاده‌ها وانسداد راه‌ها هنگام عبور عالی جنابان! از جاده‌های عمومی و فرعی، شهروندان کشور را جداً به زحمت انداخته و مردم تنها به دشنام دادن به رهبران حکومت این دردشان را تسکین می‌دهند.
تمام این عوامل سبب شده که مردم نسبت به رهبران حکومت بی باور شوند و از آینده شان نگران باشند.
اختلافات سیاسی میان حکومت و جریان‌ها و گروه‌های سیاسی از چالش‌های دیگری است که با گذشت هر روز بالا می‌گیرد.
حکومت، رهبران احزاب سیاسی را تهدید و ملامت می‌کند و رهبران سیاسی، رییس جمهور غنی را متهم به انحصار قدرت و یکه‌تازی و خلاف‌ورزی‌ها می‌نمایند و فهمیده نمی‌شود که انجام این اختلافات شدید چه خواهد شد و کشور را به کجا خواهد برد.
با توجه به این ملاحظات نویسنده آرمان ملی پیشنهاد می کند باید همه‌ی نهادها و کسانی که می‌توانند در سرنوشت کشور نقشی بازی کنند از منافع شخصی و سلیقه ای خود بگذرند و منافع مردم وعلیای کشور را در نظر گیرند و نگذارند افغانستان باردگر به پرتگاه نزدیک شود و دار و ندار ما نابود گردد.