Pars Today

"فضای مبهم سیاسی و انتخابات پادر هوا"،"تنگناهای حکومت و چالش اعتماد عمومی " و "طرح بزرگ آشتی با برگشت به عقب" عناوین سرمقالات روزنامه های امروز چاپ کابل است.

فضای مبهم سیاسی و انتخابات پادر هوا عنوان سرمقاله ی روزنامهی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

شور و هیجان‌های انتخابات ریاست‌ جمهوری تازه در حالِ اوج گرفتن است که آوازه‌هایی از هر سو شنیده می‌شود که گویا تا به نتیجه رسیدنِ روند صلح با طالبان، انتخابات ریاست‌جمهوری باید به تعویق بیـفتد. این آوازه‌ها همه به نحوی با سفرِ آقای خلیل‌زاد نمایندۀ ویژۀ امریکا در روند صلح به کابل ارتباط می‌رساند.
تعویقِ انتخابات آن‌هم با قید «نهایی شدن روند صلح»، به نوعی منجمدساختنِ فضای گرمِ شکل‌گیریِ تیم‌های انتخاباتی و یارگیری‌های متعاقبِ آن است که اولاً از نهایتِ ابهـام در فضای سیاسیِ کشور خبر می‌دهد و ثانیاً از کم‌ارزشیِ انتخابات در دموکراسیِ افغانی حکایت می‌کنـد.

ماندگار می افزاید:

فرضاً اگر مردم و جریان‌های سیاسی تعویق در انتخابات ریاست‌جمهوری را بپذیرند، آیا نتیجۀ گفت‌وگوهای صلح، تقویتِ دموکراسی و برگزاریِ هرچه شفاف‌ترِ انتخابات خواهد بود و یا هم این‌که این احتمال وجود دارد که غایت و نهایتِ برنامۀ صلح این باشد که طالبان قدرت سیاسی و ادارات دولتی را به‌دست گیرند و انتخابات را به عنوان یک سازوکارِ غیراسلامی کنار بزنند و به جای آن، روشِ بیعت را احیا سازند؟

  روزنامه ی افغانستان ما در سرمقاله ای تحت عنوان "تنگناهای حکومت و چالش اعتماد عمومی " چنین نوشته است :

حملات تهاجمی طالبان بر ولسوالی های ارزگان خاص، جاغوری و مالستان در روزهای گذشته پیامدهای منفی ناگواری برای مردم محل داشت. ده ها نفر شهید و ده ها نفر دیگر زخمی و صدها خانواده از محل سکونت خویش بیجا شدند. نفس مصایب وارده بر مردمان مناطق یادشده و آوارگی خانواده ها در شرایط سرد خزانی، بحرانی است که هم اکنون ادارات محلی ولایات غزنی، ارزگان و ولایت های همجوار با آن ها مواجه هستند. 
گسترش قلمرو جنگ و رخدادهای امنیتی بخشی دیگر از چالش هایی هستند که فراروی حکومت و نهادهای امنیتی کشور دهن باز کرده اند.

نویسنده می افزاید :

تنگناهای اصلی و چالش های اساسی زمانی رخ می نمایند که دشمن علاوه بر این که با پشتوانه های قوی بین المللی بر گسترش جنگ فیزیکی دست می زند، به جنگ روانی نیز می پردازد. در طی سال های گذشته افغانستان به همان میزان که از جنگ مستقیم و رو در روی گروه های مزدور و افراطی آسیب دیده است، از جنگ روانی و دامن زدن دشمن به نفاق های قومی نیز ضربه های سختی دیده است.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که درسرمقاله ای تحت عنوان "طرح بزرگ آشتی با برگشت به عقب" چنین نوشته است :

بر مبنای گزارش وال‌استریت ژورنال زلمی خلیل‌زاد نماینده‌ی ویژه‌‌ی امریکا برای پایان جنگ افغانستان طرحی را آماده کرده است که بر اساس آن باید انتخابات ریاستجمهوری افغانستان به تعویق بیافتد و نشستی شبیه نشست بن در سال ۲۰۰۱،  ترتیب شود و همه نیروهای سیاسی به شمول طالبان در آن دعوت شوند و این نشست رویتشکیل یک اداره‌ی انتقالی که در آن همه نیروها به شمول طالبان سهم داشته باشند، ‌ به توافق برسد. بر مبنای این طرح این اداره‌ی انتقالی باید زمینه را برای به میانآمدن نظام نو و قانون اساسی جدید فراهم کند. این مصداق آن چیزی است که به آن برگشت به گذشته و شروع مجدد   از نقطه‌ی صفری می‌گویند. برگشت به نقطه‌یصفر نوعی گسست به میان می‌آورد و اصل تداوم را صدمه می‌زند.

در پایان هشت صبح می افزاید :

 تجربه نشان داده است که تصمیم‌گیری مقام‌های امریکایی در مورد افغانستان، ‌به دلایل سیاسی و انتخاباتی که مصرف داخلی دارد، ‌برای مردم افغانستان و مجموع جامعه‌یجهانی فاجعه‌بار است. آقای خلیل‌زاد منتقد سرسخت سیاست‌های اوباما در افغانستان بود. آقای خلیل‌زاد پیوسته می‌گفت که دینامیک سیاست داخلی امریکا سبب شدهاست که آقای اوباما برای خروج نیروهای رزمی ناتو از افغانستان تاریخ تعیین کند، ‌نه واقعیت‌های افغانستان. امروز که شخص آقای خلیل‌زاد ماموریت دارند باید متوجه ایننکته‌ی ظریف باشند. نباید همه چیز فدای نیازهای انتخاباتی برخی از سیاست‌مداران امریکایی شود.