بررسی مطبوعات چاپ کابل 17 دلو 1397

چهره های سیاسی در نشست مسکو باید مغلوب بازی های نظامیان پاکستانی و نماینده گان شان یعنی طالبان نشوند و فریب رفتارهای آشتی جویانه طالبان را نخورند و از دقت کار بگیرند و آینده کشور و مردم شان را به معامله نگیرند.

روزنامه ی آرمان ملی در سرمقاله ای تحت عنوان آیا افغانستان دوباره در سیاهی فرو خواهد رفت چنین نوشته است : 

نیروهای امنیتی در برابر طالبان می جنگند و خوب هم می جنگند، اما بدبختانه تمویل نهادهای امنیتی از سوی امریکا صورت می گیرد و اگر این کشور به هر دلیلی مساعدت هایش را قطع کند مشکل است که نیروهای امنیتی ما در برابر طالبان ایستاده گی نمایند و این درحالی است که پاکستان و شیخ های عرب طالبان را میلیون ها دالر کمک می کنند و اگر کمک های شان ادامه پیدا کند، طالبان همه را به یک چوب خواهند راند و همه قدرت را با زور خواهند گرفت وآنگاه تصفیه حساب و انتقام گیری آنها آغاز خواهد شد و افغانستان در سیاهی دوباره فرو خواهد رفت.
آرمان ملی می افزاید:

چهره های سیاسی در نشست مسکو باید مغلوب بازی های نظامیان پاکستانی و نماینده گان شان یعنی طالبان نشوند و فریب رفتارهای آشتی جویانه طالبان را نخورند و از دقت کار بگیرند و آینده کشور و مردم شان را به معامله نگیرند.
صلح یک ضرورت است و باید همه از آن استقبال کنند، اما اگر در نتیجه مذاکرات، امارت اسلامی دوباره جان بگیرد و رهبران حکومت و چهره های سیاسی فریب این توطئه را بخورند افغانستان سال‌ها در اشغال پاکستان قرار خواهد گرفت.

و دولت بخشی از روند مذاکره باشد  عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است: 

جنگ وقتی در افغانستان به پایان می‌رسد که طالبان با دولت افغانستان وارد مذاکره شوند. موضع رسمی بسیاری از کشورهای اطراف افغانستان و قدرت‌های بزرگ نیز همین است. به نقل از وزیر خارجه‌ی روسیه نیز گزارش شده است که پایان جنگ افغانستان از مسیر مذاکره‌ی دولت افغانستان با طالبان می‎گذرد. نشست طالبان با برخی از سیاست‌مداران و چهره‌های پرنفوذ به دور از حضور حکومت به عنوان نهاد مشروع جمهوری صورت گرفت ولی از سخنرانی‌های اشتراک کننده‌گان همین نشست هم پیدا بود که باید هرچه زودتر طالبان با حکومت افغانستان مذاکره کنند. 

هشت صبح می افزاید : 

تلاش‌های اخیری که برای مذاکره به راه افتاده است، ‌به گروه طالبان فرصت داده تا در قامت یک نیروی سیاسی خواست‌های خودش را مطرح کند. نماینده‌ی گروه طالبان در نشست کنونی و قبلی مسکو مخالفتش را با قانون اساسی موجود اعلام کرد و خواستار تعدیل آن شد. طالبان می‌توانند در مذاکره با حکومت افغانستان طرح تعدیل خودشان را روی میز مذاکره بگذارند. آنان می‌توانند طرح تعدیل خود را نشر کنند، تا در جامعه روی آن صحبت شود. اگر گروه طالبان نقشه‌ی راهی برای پایان جنگ دارد، آن را می‌توانند در روی میز مذاکره با حکومت افغانستان در میان بگذارد. احزاب سیاسی و چهره‌های پرنفوذ هم می‌توانند روی نقشه‌ی راه طالبان برای پایان جنگ و طرح تعدیل آنان برای قانون اساسی بحث و مذاکره کنند و بعد حکومت و احزاب سیاسی در مجموع تصمیم بگیرند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی ماندگار که در سرمقاله ای تحت عنوان چرا ابتلا به سرطان در افغانستان رو به افزایش است چنین نوشته است:

وزارت صحت عامه می‌گوید نزدیک به چهل‌هزار نفر در افغانستان به امراضِ سرطانی مبتلا هستند و صرفاً در سال ۲۰۱۸ پانزده‌هزار افغانستانی جان‌شان را در نتیجۀ ابتلا به سرطان از دست داده‌اند. مسلماً این آمار (چهل‌هزار مبتلا و پانزده‌هزار قربانی) به‌رغم وحشتناک بودن، کمتر از حدِ واقعی‌ست؛ چرا که فقط بیماران سرطانی‌یی را نشان‌دهی می‌کند که بیماری و مرگ‌شان توسط مراکز بهداشتی (به احتمال قوی، صرفاً مراکز بهداشتی دولتی) ثبت شده است.

در پایان ماندگار می افزاید:

برخی گزارش‌های دیگر می‌رسانند که هرسال بیست‌هزار تن در افغانستان به سرطان مبتلا می‌شوند و پانزده‌هزار تن نیز جان‌شان را از دست می‌دهند. اما آن‌چه در تمامِ این آمارها محرز است، نزدیکی آمار ابتلا به بیماری سرطان و مرگ‌ومیر بر اثر آن است؛ بدین معنا که ۷۵ درصد مبتلایان جان می‌بازند و برای ۲۵ درصد شانسِ درمان وجود دارد. حال آن‌که در دنیای پیشرفتۀ امروزی، این رقم می‌باید برعکس باشد