پشت پرده تغییر استراتژی آمریکا در قبال ایران؛ از فشار حداکثری به انعطاف اجباری

پارس تودی - مذاکرات غیر مستقیم  هسته‌ای اخیر ایران و آمریکا نشان‌دهنده تحولی تاریخی در رویکرد واشنگتن است؛ تغییری که نتیجه مقاومت ایران و پیشرفت‌های چشمگیر هسته‌ای کشور است.

به گزارش پارس تودی به نقل از خبرگزاری مهر، تحلیلگران معتقدند آمریکا پس از سال‌ها سیاست فشار حداکثری، به ناچار به سمت مذاکره واقع‌بینانه حرکت کرده است.در همین ارتباط «نجاح محمد علی» تحلیلگر و فعال سیاسی عراقی، یادداشتی در این باره نوشته است که می خوانید:

ستون قدرت ایران؛ پیشرفت‌های هسته‌ای و مقاومت در برابر تحریم‌ها

پس از خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام در ۲۰۱۸ ایران با تسریع برنامه هسته‌ای خود، دستاوردهای قابل‌توجهی در غنی‌سازی اورانیوم و توسعه فناوری‌های هسته‌ای صلح‌آمیز کسب کرد. این پیشرفت‌ها نه‌فقط توان بازدارندگی ایران را افزایش داد، بلکه واشنگتن را مجبور به بازنگری در خواست‌های غیرواقع‌بینانه خود کرد. امروز، آمریکا دیگر نمی‌تواند به زبان تهدید با ایران گفت‌وگو کند، زیرا ایران با حفظ حاکمیت ملی، خود را به عنوان یک قدرت غیرقابل انکار در معادلات منطقه‌ای تثبیت کرده است.

درس‌های تاریخی؛ از لیبی تا کره شمالی

ایران با درس گرفتن از تجربه لیبی (که پس از تعلیق برنامه هسته‌ای خود با حمله نظامی غرب مواجه شد)، هرگز حاضر به کنار گذاشتن توانمندی‌های دفاعی خود نشده است. در مقابل، ایران گزینه الگوی کره شمالی را نیز پیش رو دارد؛ کشوری که با دستیابی به سلاح هسته‌ای، امنیت خود را تضمین کرد. این موضع به واشنگتن هشدار می‌دهد که فشارهای بیشتر ممکن است ایران را به سمت خروج از NPT سوق دهد.

عقب‌نشینی آمریکا در برابر استقامت ایران

سیاست "فشار حداکثری" ترامپ نه‌فقط ایران را تسلیم نکرد، بلکه باعث تقویت توانمندی‌های داخلی این کشور شد. اکنون، آمریکا در مذاکرات اخیر، خواسته‌های قبلی خود مانند توقف کامل برنامه هسته‌ای ایران را کنار گذاشته است. حتی تحرکات نمادین نظامی آمریکا (مانند اعزام بمب‌افکن‌های B-۲) نتوانسته تغییری در مواضع ایران ایجاد کند. این نشان‌دهنده شکست استراتژی زورگویانه واشنگتن و پذیرش قدرت جدید ایران است.

فرصت‌های استراتژیک برای ایران

مذاکرات کنونی فرصتی طلایی برای ایران است تا با حفظ دستاوردهای هسته‌ای، تحریم‌ها را کاهش دهد و جایگاه خود را به عنوان قدرت منطقه‌ای تثبیت کند. توافق احتمالی باید شامل سه اصل تضمین ادامه برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز،رفع تحریم‌ها با مکانیزم‌های نظارتی قوی،تضمین امنیتی در برابر تهدیدهای خارجی باشد.

حمایت غیرمستقیم غرب از مواضع ایران

حتی تحلیلگران غربی (مانند مؤسسه کارنگی) اذعان کرده‌اند که سیاست تقابل با ایران شکست خورده است. آن‌ها رویکردی مبتنی بر اعتمادسازی را خواستارند که عملاً به معنای پذیرش حقوق هسته‌ای ایران است. این تغییر گفتمان نشان می‌دهد که غرب به تدریج ایران را به عنوان یک بازیگر کلیدی در منطقه می‌پذیرد.

چالش‌های پیش رو؛ تهدیدهای صهیونیستی و بی‌اعتمادی تاریخی

با این حال، مذاکرات با دو چالش عمده  فقدان اعتماد به آمریکا به دلیل سابقه نقض تعهدات (مانند خروج از برجام) و کارشکنی‌های رژیم صهیونیستی که با تحریک‌های نظامی و رسانه‌ای سعی در خراب کردن توافق دارد،روبه‌روست. تغییر استراتژی آمریکا نه از روی حسن نیت، بلکه نتیجه مقاومت و پیشرفت‌های ایران است.

hm