چرا نظامیان اسرائیلی خودکشی می‌کنند؟

پارس‌تودی - یک نظامی رژیم صهیونیستی که اجساد نظامیان را از غزه و لبنان منتقل می‌کرد، به‌علت مشکلات روحی خودکشی کرد تا شمار نظامیان صهیونیستی که پس از ۷ اکتبر خودکشی کرده‌اند، به ۴۳ نفر افزایش یابد.

براساس گزارش پایگاه  عبری «واللا»، «دانیال ادری» نظامی اسرائیلی پس از بازگشت از باریکه غزه خود را در داخل خودروی شخصی‌اش در جنگلی نزدیک شهر صفد، شمال فلسطین اشغالی، به آتش کشیده است. وی که وظیفهٔ انتقال اجساد سربازان اسرائیلی کشته‌شده در غزه و لبنان را برعهده داشته، به‌علت فشارهای روانی شدید، اقدام به خودکشی کرد. ارتش اسرائیل از برگزاری مراسم رسمی تدفین برای این سرباز خودداری کرده است. خانوادهٔ این نظامی اعلام کرده‌اند که او بارها از بوی اجساد، صحنه‌های فجیع و شدت جنایات موجود شکایت کرده و دچار کابوس‌های شبانه بوده است.

در حالی‌که جنگ غزه همچنان با کشتار گستردهٔ فلسطینیان ساکن غزه ادامه دارد، بحران انسانی در ارتش رژیم صهیونیستی نه‌تنها در میدان نبرد، بلکه در درون صفوف خود نیز تشدید شده است؛ تا جایی‌که برخی از نظامیان صهیونیستی، نه در میدان جنگ بلکه در خلوت خانه‌ها، در خودروهای شخصی و یا در دل جنگل‌ها به زندگی خود پایان می‌دهند. بحران روانی ناشی از شرکت در جنگ، مشاهدهٔ مرگ همرزمان، انتقال اجساد و بی‌هدفی عملیات در غزه، این نظامیان را به نقطهٔ فروپاشی روانی رسانده است.

خودکشی این سرباز اسرائیلی تنها یک مورد از موارد متعدد خودکشی نظامیان اسرائیلی در ماه‌های گذشته است. منابع صهیونیستی اذعان کرده‌اند که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون، دست‌کم ۴۳ نظامی اسرائیلی به‌دلیل فشارهای روانی، اقدام به خودکشی کرده‌اند. این آمار در مقایسه با سال‌های گذشته روند صعودی داشته است، روندی که  نشان‌دهندهٔ بحرانی جدی در ساختار روانی و حمایتی ارتش اسرائیل است.

علت اصلی این خودکشی‌ها را می‌توان در فشارهای شدید روانی ناشی از حضور در میدان جنگ دانست. بسیاری از سربازان اسرائیلی که در جنگ غزه مشارکت داشته‌اند، با صحنه‌هایی از مرگ، نابودی و خشونت بی‌پایان مواجه شده‌اند. سربازانی که مأمور انتقال اجساد یا شرکت در عملیات‌های زمینی بودند، اغلب درگیر شوک‌های روانی شدید شده‌اند. شرایط دشوار محیطی، حضور مستمر در میدان جنگ، اضطراب دائمی از حملات و بی‌اعتمادی به فرماندهان ارتش صهیونیستی، از جمله عوامل تقویت‌کنندهٔ این بحران بوده‌ است.

بسیاری از سربازان نیز دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شده‌اند؛ اختلالی که اگر درمان نشود، به افسردگی شدید، انزوا و در نهایت اقدام به خودکشی می‌انجامد. پروفسور «یوسی لوی بلاز»، رئیس مرکز تحقیقات خودکشی در دانشگاه روپین در این زمینه هشدار داد: با توجه به آمار خودکشی در ارتش اسرائیل، موج بزرگی از خودکشی در میان نیروهای ارتش در راه است. وی با اشاره به این‌که بعد از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ نظامیان اسرائیلی دچار بحران‌های سختی شده‌اند و بسیاری از آن‌ها با اختلال استرس پس از سانحه دست‌وپنجه نرم می‌کنند، گفت: ما در دورهٔ کنونی و حتی بعد از جنگ، شاهد موج بزرگی از خودکشی میان آن‌ها خواهیم بود؛ زیرا نمی‌توانند پیامدهای اتفاقاتی که در طول جنگ برایشان رخ داده است را تحمل کنند.

آن‌چه این بحران را وخیم‌تر کرده، نبود یک نظام مؤثر برای حمایت روانی در ارتش رژیم صهیونیستی است. رسانه‌های داخلی عبری  بارها گزارش داده‌اند که سربازانی که دچار مشکلات روانی هستند، یا کمک دریافت نمی‌کنند یا از سوی سلسله‌مراتب نظامی به بی‌عرضگی متهم می‌شوند.  در واقع فرهنگ نظامی اسرائیل که مبتنی بر سخت‌گیری و سرکوب احساسات است، جایی برای درک آسیب‌های روانی باقی نگذاشته است.

از سوی دیگر، نبود چشم‌انداز روشن برای پایان جنگ نیز بر شدت این بحران افزوده است. بسیاری از سربازانی که ماه‌ها در مناطق جنگی مانند خان‌یونس و رفح مستقر بودند، نمی‌دانند مأموریت‌شان چه زمانی پایان می‌گیرد. فقدان هدف، در کنار از دست دادن همرزمان و دیدن جنایات جنگی، حس پوچی و ناامیدی را در آن‌ها تقویت کرده است. برای سربازی که نه دلیل قانع‌کننده‌ای برای جنگ می‌بیند و نه پایانی برای آن، خودکشی گاه به تنها راه فرار تبدیل می‌شود.

این در حالی‌ است که فرماندهان نظامی اسرائیل تلاش می‌کنند تا این موضوع را کم‌اهمیت جلوه دهند. موارد خودکشی غالباً رسانه‌ای نمی‌شوند یا با تأخیر اعلام می‌شوند. در برخی موارد حتی خانواده‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند تا دربارهٔ علت مرگ فرزندشان سکوت کنند. این سیاستِ سرپوش گذاشتن بر واقعیت، نه‌تنها مانع درمان ریشه‌ای بحران است، بلکه به آن دامن می‌زند.

«شری دنیلز»، یکی از روان‌پزشکان صهیونیست در این زمینه می‌گوید: وقتی نظامیان اسرائیلی از میدان جنگ به خانه برمی‌گردند و به اقداماتی که انجام داده‌اند فکر می‌کنند، شوکه می‌شوند و سپس به مرحلهٔ نابودی می‌رسند. در واقع، بعد از یک جنگ شدید نمی‌توان به خانه برگشت و با رفتارهای عادی زندگی کرد.

جنگی که اسرائیل علیه مردم غزه به‌راه انداخته، حالا به جنگی درونی در ذهن و روح سربازان خودش تبدیل شده است؛ جنگی که بسیاری از نظامیان اسرائیلی آن را با خودکشی به پایان می‌برند. بدین ترتیب ارتش رژیم صهیونیستی، که خود را یکی از قدرتمندترین ارتش‌های منطقه معرفی می‌کند، با بحرانی مواجه است که نه از بیرون، بلکه از درون، بنیان‌هایش را می‌لرزاند. سربازانی که قرار بود ماشین جنگی رژیم صهیونیستی باشند، اکنون خود به قربانیان اصلی جنگ تبدیل شده‌اند؛ قربانیانی که از شدت فشار روانی و خشونت بی‌پایان راهی جز پایان دادن به زندگی خود نمی‌یابند. خودکشی ۴۳ نظامی تنها یک عدد نیست؛ بلکه فریادی خاموش است از دل ارتشی که در پشت نقاب، فرسوده، تهی و شکسته شده است.

ad