آیا آمریکا واقعاً ثروتمند است وقتی ۴۲ میلیون نفر نان شب ندارند؟

پارس‌تودی- با ادامه بحران مالی در آمریکا، ۴۲ میلیون نفر از شهروندان این کشور نگران تامین وعده‌های غذایی خود هستند.

با گذشت نزدیک‌  به یک‌ماه تعطیلی دولت فدرال آمریکا، شمارش معکوس برای یافتن راهی جهت تامین غذای نزدیک به ۴۲ میلیون آمریکایی که از کمک‌های غذایی طرح موسوم به «اسنپ» و «ویک» بهره‌مند می‌شوند آغاز شده است.

در حالی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، در سفری آسیایی به‌سر می‌برد، بحران بودجه در دو برنامه اصلی کمک غذایی موسوم به «اسنپ» (برنامه کمک تغذیه تکمیلی) و «ویک» (برنامه ویژه تغذیه زنان، نوزادان و کودکان) زنجیره تامین خرده‌فروشی را تحت تاثیر قرار داده و دسترسی میلیون‌ها آمریکایی به مواد غذایی را در خطر قرار داده است.

نگرانی تامین غذا در میان شهروندان آمریکایی در حالی است که این کشور خود را بزرگ‌ترین اقتصاد جهان می‌خواند. تعطیلی دولت فدرال آمریکا که به هفته چهارم رسیده، حالا نه‌فقط یک اختلاف سیاسی، بلکه تهدیدی واقعی برای زندگی میلیون‌ها شهروند است؛ مردمی که شاید در روزهای آینده ساده‌ترین نیاز خود یعنی غذا را پیدا نکنند. برنامه‌های اسنپ و ویک، که ستون‌های اصلی تامین امنیت غذایی برای جمعیتی نزدیک به ۴۲ میلیون نفر هستند، با کمبود بودجه روبه‌رو شده و وزارت کشاورزی آمریکا اعلام کرده است کارت‌های خرید الکترونیکی که مردم با آن نان شب خود را تهیه می‌کنند احتمالا در ماه نوامبر شارژ نخواهد شد.

این بحران یک اتفاق ناگهانی نیست؛ نتیجه تصمیم‌های سیاسی و لجاجتی است که مقامات آمریکا مسئول آن هستند. تعطیلی دولت آمریکا محصول مستقیم کشمکش میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌هاست که هر دو جناح برای تحمیل اراده خود، ابزار فشار را نه بر رقبای سیاسی، بلکه بر مردم عادی اعمال می‌کنند. در سال‌های اخیر، تعطیلی دولت به ابزاری تکراری برای امتیازگیری سیاسی تبدیل شده و هر بار میلیون‌ها شهروند گروگان چانه‌زنی در کنگره و کاخ سفید می‌شوند. از یک سو جمهوری‌خواهان تلاش می‌کنند با بستن بودجه، برنامه‌های حمایتی عمومی را تضعیف کنند و از سوی دیگر، دموکرات‌ها حاضر نیستند اجازه دهند کاخ سفید با فشار مالی، سیاست‌های اجتماعی را مهندسی کند. این کشمکش نشان می‌دهد که اولویت سیاست‌مداران نه رفاه جامعه، بلکه تسلط بر دستورکار سیاسی و انتخاباتی است. وقتی نان فقیرترین اقشار به سلاح فشار سیاسی تبدیل می‌شود، معنای واقعی دموکراسی زیر سؤال می‌رود؛ کشوری که خود را الگوی حاکمیت مردم معرفی می‌کند، اکنون ثابت کرده رقابت حزبی حتی از حق زنده‌ماندن شهروندان مهم‌تر است. در واقع، اکنون امنیت غذایی میلیون‌ها شهروند آمریکایی عملا گروگان چانه‌زنی‌های حزبی شده است.

این درحالی است که مقامات آمریکایی سال‌هاست مدعی برقراری آزادی، رفاه و فرصت برابر برای شهروندان این کشور هستنداما آمارهای رسمی حاکی است از هر هشت آمریکایی، یک نفر محتاج کمک غذایی است. این یعنی فقر در آمریکا پدیده‌ای حاشیه‌ای نیست؛ بلکه بخشی از متن جامعه است. حالا همان مردمی که با کمک ناچیز دولتی روزگار می‌گذرانند، باید نظاره‌گر خاموش شدن کارت‌های خرید خود باشند.

فشار تعطیلی دولت فقط روی خانواده‌ها نیست. زنجیره تامین مواد غذایی از تولیدکننده تا فروشگاه‌های محلی نیز در خطر فروپاشی قرار گرفته است. انجمن ملی خواربارفروشان هشدار داده که اسنپ و ویک سالانه حدود ۲۰ میلیارد دلار فعالیت اقتصادی ایجاد کرده و ۳۸۸ هزار شغل را سرپا نگه می‌دارند. اگر مزایا قطع شود، فروشگاه‌های کوچک اولین قربانی هستند. «گرگ فرارا» رئیس انجمن ملی خواربارفروشان (NGA)، از قانون‌گذاران هر دو حزب خواست برای بازگشایی دولت به توافق برسند. او گفت بسیاری از خواربارفروشان مستقل تنها منبع محصولات تازه، لبنیات و سایر اقلام مغذی برای میلیون‌ها خانواده، کهنه‌سرباز و سالمند هستند؛ توقف بودجه دسترسی به غذا را برای این اقشار مختل کرده است.

در این میان، وزارت کشاورزی که باید پناه و تکیه‌گاه باشد، ترجیح داده کنار بایستد. حتی زمانی که اعضای کنگره به‌طور رسمی خواستار استفاده از ذخایر اضطراری برای تامین بودجه شدند، وزارت کشاورزی اعلام کرده چنین قصدی ندارد؛ تصمیمی آگاهانه که به معنی رها کردن شهروندان آمریکا در میانه بحران است.

سیاست‌مداران در واشنگتن  در حالی مشغول جدال و معامله‌اند که خانواده‌های بسیاری در سراسر کشور نمی‌دانند ماه آینده برای فرزندان خود چه غذایی تهیه کنند. این شکاف دردناک میان سیاست و زندگی واقعی، تصویری روشن از وضعیتی است که ایالات متحده امروز گرفتار آن شده است: کشوری قدرتمند روی کاغذ، اما آسیب‌پذیر در واقعیت. کشوری که سال‌ها به قدرت و آزادی خود می‌بالید، اکنون نظاره‌گر است که چگونه نفرت‌پراکنی و لجاجت سیاسی، نان مردم را گروگان گرفته است. تصمیم‌های شخصی و معامله‌های حزبی، امنیت غذایی را زیر پا گذاشته و خانواده‌ها را به صف‌های طولانی بانک‌های غذا و خیریه‌ها کشانده است. این یک بحران خاموش نیست؛ یک رسوایی آشکار است: رسوایی کشوری ثروتمند که شهروندانش برای سیر کردن کودکانشان دل‌نگرانند.

ad