احترام به والدین، راهی برای رشد معنوی

پارس‌تودی- در کتاب آسمانی قرآن بارها بر احترام به والدین تأکید شده‌ است؛ میزان اهمیت این موضوع به حدی است که خداوند آن را در کنار مفهوم مهمی همانند توحید آورده‌است.

"وَقَضَى‏ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُواْ إِلَّآ إِیَّاهُ وَبِالْولِدَیْنِ إِحْسَناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا کَرِیماً"

و پروردگارت فرمان داده که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید. اگر یکی از آن‌ها یا هر دو در نزد تو به سن پیری رسیدند، به آن‌ها حتی «اف» مگو و بر آن‌ها فریاد مزن، بلکه با سخنی محترمانه با آن‌ها سخن بگو(آیه 22 سوره اسراء) 

احسان و نیکی به والدین، از صفات بارز انبیاست و قرار گرفتن آن در کنار توحید و اطاعت از خداوند، هم وجوب عقلی و انسانی و هم وجوب شرعی آن را نشان می‌دهد. گاه ممکن است فکر کنیم که نیکی به پدر و مادر لطفی است از جانب ما، در حالی که در حقیقت انجام این وظیفه، عمر را طولانی‌تر می‌کند و زمینه ای می‌شود تا فرزندان نیز به ما احسان کنند.

احترام به والدین، روحیه تواضع و قدردانی را در ما تقویت می‌کند، چرا که آن‌ها نخستین معلمان زندگی ما بوده‌اند. همچنین همدلی و محبت با ایشان علاوه بر آرامشِ درونی، شکوفایی معنوی را به دنبال دارد چرا که مراقبت از والدین، به‌ویژه در سال‌های پیری، تمرینی برای صبر و بردباری است که به رشد روحی و کمال اخلاقی ما کمک می کند و دعای آن‌ها و رضایت‌شان برکت و موفقیت معنوی را در زندگی ما افزایش می‌دهد.

لذا نیکی به پدر و مادر نه یک تکلیف، بلکه فرصتی است برای تزکیه نفس، ارتقای روح و درک عمیق‌تر معنای زندگی.