منجی موعود | مهدی و مسیح؛ دو چهره یک حقیقت الهی

پارس‌تودی- اندیشه منجی آخرالزمان از ژرف‌ترین دغدغه‌های بشری است؛ دغدغه‌ای که نه تنها به آینده‌ای دور، بلکه به کیفیت زیست امروز انسان گره خورده است.

یادداشت دریافتی- در سنت‌های دینی و فلسفی، تاریخ بشر به سوی نقطه‌ای حرکت می‌کند که در آن حقیقت و عدالت به‌طور کامل آشکار خواهد شد. پرسش اصلی این است: چرا خداوند، که خدای رحمت و رشددهنده بشر است، چنین طرحی را در مسیر تکامل انسان قرار داده است؟ پاسخ را باید در ماهیت رشد عقلانی و معنوی انسان جست.

خداوند می‌خواهد بشر به مرحله‌ای برسد که خود بفهمد نجات حقیقی از چه مسیری می‌گذرد. این فهم، محصول تجربه‌های تاریخی، شکست‌ها و پیروزی‌ها، و آزمون‌های اخلاقی است که انسان در طول قرون با آن مواجه بوده است. منجی آخرالزمان نه صرفاً یک شخصیت نجات‌بخش بیرونی، بلکه نماد بلوغ فهم بشری است؛ لحظه‌ای که انسان درمی‌یابد عدالت، رحمت و حقیقت تنها در سایه اتصال به سرچشمه الهی معنا می‌یابد.

 در این میان، دو چهره بزرگ در سنت‌های دینی بیش از همه برجسته‌اند :حضرت مهدی (عج) در اندیشه اسلامی و حضرت مسیح (ع) در سنت مسیحی. هر دو نماد تحقق عدالت و رحمت‌اند؛ شخصیت‌هایی که صفاتشان فراتر از فردی خاص، به‌مثابه تجسم آرمان‌های الهی و انسانی معنا می‌یابد.

- مهدی (عج) در روایات اسلامی، شخصیتی است که با ظهور خود ظلم را برمی‌چیند، عدالت را می‌گستراند و انسان‌ها را به فهم عمیق‌تر از حقیقت الهی رهنمون می‌سازد. او نماد امیدی است که در دل تاریخ زنده مانده و انسان را به مشارکت در ساختن جهانی عادلانه دعوت می‌کن.

- مسیح (ع) در سنت مسیحی، بازگشتش به‌عنوان نشانه پایان ظلم و آغاز صلح جهانی مطرح است. او با صفاتی چون رحمت، شفقت و هدایت، یادآور این حقیقت است که نجات بشر تنها در سایه اتصال به خداوند و ارزش‌های الهی امکان‌پذیر است.

در روایات اسلامی آمده است که حضرت مسیح (ع) در زمان ظهور حضرت مهدی (عج) نزول می‌کند و در رکاب ایشان خواهد بود. پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: «مهدی از ذریه من است؛ هنگامی که خروج کند، عیسی بن مریم برای یاری او نازل خواهد شد و پشت سر او نماز خواهد خواند». این روایت نشان‌دهنده اتحاد ادیان الهی و تحقق وعده بزرگ خداوند برای برقراری عدالت جهانی است.

همراهی مسیح با مهدی نماد احترام متقابل و نشانه‌ای است از اینکه وعده نجات، وعده‌ای مشترک میان همه ادیان بزرگ است .این همراهی، ارزشمندترین وعده الهی است؛ زیرا نشان می‌دهد خداوند بشر را تنها نگذاشته و مسیر نجات را با حضور دو منجی بزرگ به او نشان داده است. چنین وعده‌ای نه صرفاً آینده‌ای دور، بلکه معنای امروز زندگی ما را روشن می‌سازد.

درک این وعده، یعنی فهم اینکه پایان تاریخ، پایان ظلم و آغاز رحمت است؛ مقصدی که همه مسیرهای رشد بشری به سوی آن جریان دارند. بنابراین، تأمل در موضوع منجی آخرالزمان، تأمل در حقیقتی است که فراتر از مرزهای دینی، به‌عنوان امید مشترک انسان‌ها مطرح می‌شود. این نگاه، انسان را از انتظار منفعلانه فراتر می‌برد و او را به مشارکت فعال در مسیر نجات دعوت می‌کند. چنین تأملی می‌تواند مسیر رهایی را در همین اکنون روشن سازد و انسان را به سوی آینده‌ای سرشار از عدالت و رحمت هدایت کند.

x/mrt